Το Σάββατο 22/2 πραγματοποιήθηκε η μηνιαία συνάντηση του συντονιστικού σώματος του Συνεδρίου. Στην αρχή της συνάντησης έγινε σύντομη αποτίμηση των δραστηριοτήτων του εγχειρήματος και ειδικότερα για την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε τις προηγούμενες μέρες στην Πάτρα με θέμα τον πόλεμο και την ανάγκη για ένα Κίνημα Ειρήνης. Κύριο θέμα της συζήτησης ήταν η διαμόρφωση μιας πρότασης για το Δεύτερο Συνέδριο και η προσπάθεια να περιγραφούν οι στόχοι και η μεθοδολογία προς αυτό.
Στην εισήγηση παρουσιάστηκαν οι βασικές αρχές για την προετοιμασία ενός δεύτερου, μεγαλύτερου συνεδρίου που προέκυψαν μέσα από σύνθεση των απόψεων που έχουν εκφραστεί έως τώρα, προκειμένου να διαμορφωθεί μια συνολική πρόταση η οποία όπως τονίστηκε δεν πρόκειται για τελική απόφαση αλλά για μια βάση συζήτησης ώστε να διαμορφωθεί ο χαρακτήρας του Συνεδρίου και τα θέματα που θα εξεταστούν. Το 2ο Συνέδριο προσανατολίζεται χρονικά για τον Νοέμβριο του 2025, έχοντας κατά νου ότι οι ραγδαίες εξελίξεις στην Ελλάδα και διεθνώς απαιτούν ευελιξία σε όποιο σχεδιασμό.
Στόχος της προσπάθειας αυτής είναι να δημιουργήσει τους όρους ενός ευρύτατου πολιτικού και επιστημονικού διαλόγου, συμβάλλοντας στην ανάδειξη των σημαντικότερων ζητημάτων που αφορούν την Ελλάδα αλλά και η καθιέρωση του Συνεδρίου ως σημαντικού γεγονότος, το οποίο φιλοδοξούμε να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τη διαμόρφωση προτάσεων πολιτικής και στρατηγικής, αξιοποιώντας την υπαρκτή δυναμική που εμφανίζεται μέσα στην ελληνική κοινωνία
Στη συζήτηση που ακολούθησε, αποτυπώθηκε η γενική συμφωνία για τις παραπάνω κατευθύνσεις. Είναι κοινός τόπος ότι το Πρώτο Συνέδριο αποτέλεσε μια σημαντική εμπειρία, αλλά το Δεύτερο πρέπει να είναι ακόμη μεγαλύτερο και προσανατολισμένο στην προοπτική και την αναζήτηση απαντήσεων (με συνείδηση της δυσκολίας του εγχειρήματος) για τα κεντρικά ζητήματα. Επίσης πολλοί συνέδεσαν τους στόχους του Δευτέρου Συνεδρίου και συνολικότερα του εγχειρήματος μας με τις εξελίξεις που προκαλεί η κοινωνική διαμαρτυρία για τα Τέμπη, αποκαλύπτοντας την κρίση του πολιτικού συστήματος, την απουσία πολιτικών εναλλακτικών από την μία αλλά και την κοινωνική διαθεσιμότητα που δείχνει τον ορίζοντα των δυνατοτήτων από την άλλη. Πολλές παρεμβάσεις επέμειναν στην πιο ειδική επεξεργασία γύρω από κεντρικές θεματικές ενότητες (παραγωγή, άμυνα και εξωτερική πολιτική, παιδεία, θεσμοί και δημοκρατία κ.ά.) προτείνοντας και συγκεκριμένες θεματικές ομάδες εργασίας και προετοιμασίας των αντίστοιχων θεματικών του συνεδρίου. Επίσης φαίνεται να γίνεται απ’ όλους κατανοητό ότι για να πετύχει το εγχείρημα, πρέπει να υπάρχει ευρεία συμμετοχή (τόσο γενικά, όσο και πιο ειδικά ανθρώπων με γνώσεις και εμπλοκή με τα ζητήματα που θα ανοίξουμε) και συλλογική προετοιμασία (βλέπε και προτάσεις Β. Ξυδιά και Δ. Ζιώτα για μορφές διαλόγου). Αρκετή συζήτηση έγινε τέλος για την ανάγκη μεγαλύτερης οργανωτικότητας, καλύτερου σχεδιασμού, αξιοποίησης όλων των επαφών και των διαθεσιμοτήτων, έγκαιρης διαμόρφωσης του προγράμματος των εργασιών του 2ου Συνεδρίου κ.λπ., ώστε να έχουμε μια ουσιαστική και παραγωγική διαδικασία.
