Με μικρή συμμετοχή και χωρίς σχέδιο το συνέδριο του ΕΚΑ
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γιώργος Κατερίνης
Όποιοι ψάξουν αντιστοιχίες ανάμεσα στην κατάσταση που υπάρχει στους εργαζόμενους της Αθήνας και στις εργασίες και, ειδικά, στα εκλογικά αποτελέσματα του συνεδρίου του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ), θα πιστέψουν ότι βρίσκονται σε μια άλλη πόλη και μια άλλη χώρα.
Μετά τα πρώτα σκληρά μέτρα που πλήττουν μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα και λίγο προτού ανατραπούν και τα τελευταία κεκτημένα που αφορούν ασφαλιστικά δικαιώματα, 1.888 σύνεδροι πήραν την κάρτα του συνέδρου και απλά ψήφισαν τη νέα ηγεσία του μεγαλύτερου δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου της χώρας. Ούτε προβληματισμός για το πώς θα οργανωθεί η αντίσταση στα μέτρα, ούτε ένα πρόγραμμα κινητοποιήσεων, ούτε καν μια στοιχειώδης συζήτηση. Η συντριπτική πλειονότητα των συνέδρων δεν παραβρέθηκε καν στις εργασίες.
Αυτή η εικόνα πλήρους αναντιστοιχίας με τις ανάγκες των εργαζομένων στην ανασφάλεια και την επισφάλεια, των άνεργων και των χαμηλά αμειβόμενων, των εργαζομένων στο ευρύτερο Δημόσιο που είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται και τα δικαιώματά τους να περικόπτονται, είναι το αποτέλεσμα της άοσμης και άγευστης δράσης του ΕΚΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια.
«Σήμερα, με τα τόσα προβλήματα, θα μπορούσε το ΕΚΑ να παίξει ιδιαίτερο ρόλο και μάλιστα σε σωματεία που δεν καλύπτουν οι ομοσπονδίες. Δεν οργανώνει, όμως, την αλληλεγγύη και για οργανωτικούς λόγους αλλά και γιατί δεν θέλει». Ο Στάθης Τραχανατζής, αντιπρόεδρος στην προηγούμενη διοίκηση του ΕΚΑ και εκλεγμένος και πάλι με το ψηφοδέλτιο της Αυτόνομης Παρέμβασης – Συνεργαζόμενοι, εξηγεί ότι ο ρόλος του ΕΚΑ επικαλύπτεται από τις ομοσπονδίες και ετεροκαθορίζεται από τη ΓΣΕΕ. «Μπορεί να βγάζει ανακοινώσεις ή να πηγαίνει σε επιθεωρήσεις εργασίας για προβλήματα εργαζομένων ή απολύσεις, λείπει όμως η δράση», μας λέει και υπογραμμίζει ότι το ΕΚΑ παραμένει προσδεμένο στο άρμα των δυνάμεων που έχουν την πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ.
Ενίσχυση των δυνάμεων της Αριστεράς
Μια ματιά στα αποτελέσματα των εκλογών για τη νέα διοίκηση δείχνει άνοδο της ΠΑΣΚΕ (οι εκλογές αντιπροσώπων έχουν γίνει, βέβαια, την τελευταία τριετία, άρα δεν αποτυπώνουν καθαρά το σήμερα), πτώση της ΔΑΚΕ (η φθορά της διακυβέρνησης της Ν.Δ.), μείωση του ΠΑΜΕ και αύξηση των δυνάμεων που στήριξαν το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων.
Η Αριστερά διατηρεί ισχυρές δυνάμεις και παρουσία, ιδιαίτερα σε νέα σωματεία και σωματεία που οργανώνονται ως συνδικάτα βάσης, με κινηματικές διαδικασίες και αντιγραφειοκρατική λειτουργία. Βέβαια, η συνεργασία, που το τελευταίο διάστημα έχει αναπτυχθεί στο συντονισμό, δεν έγινε κατορθωτό να πάρει και τη μορφή κοινής καθόδου σε ενιαίο ψηφοδέλτιο.
«Το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας συγκέντρωσε δυνάμεις που ανησυχούν και θέλουν να αντιδράσουν, που αναδείχτηκαν μέσα από χώρους που αναπτύχθηκαν κινητοποιήσεις», μας λέει ο Γιώργος Στεφανής, ο οποίος θα καταλάβει την έδρα που κέρδισε το ψηφοδέλτιο αυτό, ξεκινώντας μια κυκλικά αντιπροσώπευση. «Η καλή εμφάνιση, που εκφράστηκε και με αύξηση των ψήφων, είχε σχέση με το συντονισμό των σωματείων και τη συνέχεια της δράσης που υπήρχε», μας λέει εκτιμώντας το θετικό αποτέλεσμα. Του ζητήσαμε μια εκτίμηση για το συνέδριο: «Από τριετία σε τριετία υπάρχει μια μεγαλύτερη γραφειοκρατικοποίηση, που εκφράστηκε και με την αύξηση της ΠΑΣΚΕ σε μια περίοδο κρίσης. Το ότι πήραν μέρος 30-40 άνθρωποι μέσα στο διήμερο των εργασιών είναι αποτέλεσμα της συνδιαχειριστικής λογικής που διέπει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες».
Ποια θα πρέπει να είναι η δράση του Εργατικού Κέντρου από εδώ και πέρα;
Η απάντηση του Στ. Τραχανατζή ανοίγει μια προοπτική:
«Πρέπει να βρούμε μορφές που δεν θα κουράζουν, δεν θα έχουν οικονομικό κόστος για τους εργαζόμενους και, παράλληλα, θα τους κινητοποιούν. Το ΕΚΑ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες για τους άνεργους και τους επισφαλείς, όπως π.χ. δωρεάν κάρτα στις συγκοινωνίες για τους άνεργους. Πρέπει να οργανώσει την αλληλεγγύη στους πληττόμενους, να βρεθεί κοντά σε όσους θα πεινάσουν από τις επιπτώσεις της κρίσης. Θα έπρεπε να έχει τεθεί επικεφαλής ενός κινήματος στήριξης, να μπει μπροστά και να δημιουργεί ρήξεις». Κυρίως αυτό που λείπει είναι η παρουσία στους χώρους δουλειάς και αυτό είναι ένα καθήκον που επωμίζονται οι δυνάμεις της Αριστεράς στα συνδικάτα.
Το Συνέδριο του ΕΚΑ σε αριθμούς
