του Γιάννη Σχίζα
Το 1904, στη διάρκεια του ρωσοϊαπωνικού πολέμου, η ελληνική κοινή γνώμη ήταν με το πλευρό των Ρώσων, οι οποίοι είχαν ως υπουργό Πολέμου τον Αλεξέι Κουροπάτκιν. Ο Κουροπάτκιν διορισμένος από τον ίδιο τον Τσάρο ήταν παρών στο πολεμικό μέτωπο μέχρι την μάχη του Μούκδεν, που απέβη σε βάρος των Ρώσων. Πριν όμως επέλθει αυτή η ήττα, σε αθηναϊκή εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να «συμβουλεύσει» (!) τον Ρώσο ηγέτη να αναλάβει δράση νοτιότερα του υφιστάμενου μετώπου. Και το έκανε, γράφοντας ένα άρθρο υπό τον τίτλο : «Δεξιότερα Κουροπάτκιν»… Το άρθρο αυτό δεν διέλαθε της κοινής γνώμης, που επιδόθηκε σε καγχασμούς για κάτι δεκαετίες…
Σήμερα το να προσπαθήσει να συμβουλέψει κάποιος τον αντίστοιχο Κουροπάτκιν είναι ΚΑΙ δυνατό αλλά ΚΑΙ αδύνατο, γιατί οι επικοινωνίες και οι στρατοί τρέχουν γρηγορότερα από ό,τι έτρεχαν στις αρχές του 20ού αιώνα. Χωρίς να αποκλείεται και αυτό το εγχείρημα από κάποιους, οι υποψήφιοι συμβουλάτορες καλό θα ήταν να ξεκινήσουν από μια διαπιστωμένη ανάγκη. Και αυτή δεν έχει κυρίως σχέση με το χώρο αλλά με το χρόνο, δηλαδή με την ανάγκη να αναχαιτισθεί η αμερικανο-«ευρωπαϊκή» σφήνα εναντίον της Ρωσικής Ομοσπονδίας έγκαιρα. Εάν η Νατοϊκή δύναμη αναπτυχθεί στο ουκρανικό έδαφος τα προσεχή χρόνια, τότε η Ρωσική Ομοσπονδία θα βρεθεί σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση έναντι του ΝΑΤΟ, το οποίο με τη σειρά του θα μπει στο πειρασμό για μεγαλύτερες περιπέτειες….
Όθεν προτείνω τον εξής τίτλο για ένα άρθρο συμβουλευτικού περιεχομένου: «Μακρύτερα Πούτιν»! Δηλαδή, όσο μακρύτερα μπορείς να τους κρατήσεις από τη Ρωσική Ομοσπονδία, τόσο το καλύτερο!
Υ.Γ.: Ελαφρά τροποποίηση άρθρου που δημοσίευσα στο μπλογκ http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2014/03/blog-post_2.html πριν από 8 ακριβώς χρόνια, στις 2 Μαρτίου του 2012!
