Οι επιλογές του νεοεκλεγέντος Αμερικανού προέδρου στην ηγεσία των υπουργείων και στη στελέχωση του επιτελείου του δείχνουν ότι κινείται μέσα στο κατεστημένο των λόμπι και τα ισχυρά κέντρα των Ρεπουμπλικανών
Του Νίκου Ταυρή
Σε ένα μήνα ο Τραμπ θα αναλάβει επισήμως τα καθήκοντά του και θα σχηματίσει τη νέα αμερικανική κυβέρνηση. Οι επιλογές που κάνει, οι διεργασίες και οι βολιδοσκοπήσεις γίνονται σε ένα πλαίσιο συμβιβασμών και ρηγματώσεων μέσα στο κατεστημένο των λόμπι αλλά και του ίδιου του ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Στα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ τονίζεται ιδιαίτερα πως η νέα κυβέρνηση θα είναι μια ομάδα δισεκατομμυριούχων, εξαιρετικά πλούσιων ανθρώπων, που θα επωφεληθούν φορολογικά από την ανάληψη κυβερνητικών καθηκόντων (πωλούν όλους τους περιουσιακούς τίτλους τους χωρίς να φορολογηθούν, κάτι σαν αποζημίωση για την αναγκαστική πώληση…). Ενδεικτικά αναφέρεται πως η κυβέρνηση του Τζ. Μπους απαρτιζόταν από μια ομάδα που συνολικά κατείχε περιουσιακά στοιχεία 250 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ τώρα στη λίστα του Τραμπ φιγουράρουν αρκετοί δισεκατομμυριούχοι. Ο ίδιος ο Τραμπ με 3.7 δισ. περιουσία, η Μπέτσι Ντεβός υπουργός Εκπαίδευσης (5.7 δισ.), o Γουίλμπουρ Ρος υπουργός Εμπορίου (2,9 δισ.), ενώ ο Χάρολντ Χαμ που προαλείφεται για τη θέση του υπουργού Ενέργειας βρίσκεται στην 30ή θέση των 400 πιο πλούσιων Αμερικανών.
Όμως οι πλέον σοβαρές κινήσεις ήταν η ανάληψη όλων των καθηκόντων και του συντονισμού της ομάδας μετάβασης στην κυβέρνηση από τον αντιπρόεδρο Μάικ Πενς και η τοποθέτηση του Ράις Πρίνμπους στη θέση Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, κινήσεις που ερμηνεύονται ως βήματα συμβιβασμού με ισχυρά κέντρα των Ρεπουμπλικανών. Το ίδιο και η συζήτηση να αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών ο Μιτ Ρόμνεϊ που είχε πολεμήσει τον Τραμπ σε όλη την προεκλογική καμπάνια.
Σημαδιακές ωστόσο επιλογές φαίνεται να γίνονται στο υπουργείο Άμυνας όπου τοποθετείται ο στρατηγός εν αποστρατεία Τζέιμς Ματίς που ήταν επικεφαλής στρατιωτικής δύναμης στο νότιο Αφγανιστάν το 2001 και ενός τάγματος πεζοναυτών την εποχή της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ, το 2003. Γνωστός και ως «Mad Dog» (Τρελό Σκυλί), ηγήθηκε της μάχης της Φαλούτζα, το 2004 στο Ιράκ, που υπήρξε μία από τις πιο αιματηρές στον ιρακινό πόλεμο. Ο Ματίς θεωρεί το Ιράν πιο επικίνδυνο εχθρό από ό,τι ο ISIS γεγονός που σημαίνει ότι θα ενισχυθεί το σουνιτικό στοιχείο σε βάρος του σιιτικού στη νευραλγική περιοχή των πολέμων.
Στο υπουργείο Οικονομικών επιλέγεται το πρώην διευθυντικό στελέχος της Goldman Sachs Στίβεν Μούντσιν, γεγονός που καθησύχασε πολύ τις «αγορές».
Ενδεικτικό των νέων προσανατολισμών του Τραμπ στην εξωτερική πολιτική είναι το γεγονός ότι η πρώτη συνάντηση με ξένο παράγοντα έγινε με τον Ιάπωνα πρωθυπουργό Σίνζο Άμπε και θεωρείται ένδειξη του ενδιαφέροντος του νέου προέδρου να προωθήσει έναν άξονα ενάντια στην Κίνα στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας.
Άλλες επιλογές του Τραμπ όπως προκύπτουν από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες: Στη νευραλγική θέση του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας τοποθετεί τον απόστρατο αντιστράτηγο Μάικλ Φλιν, πρώην διευθυντή της μυστικής υπηρεσίας DIA. Ο Φλιν τάσσεται υπέρ των καλών σχέσεων με τη Ρωσία, αλλά και με την Τουρκία, θεωρεί δε τον ισλαμικό εξτρεμισμό τον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό της Αμερικής.
Διευθυντής της CIA τοποθετείται ο Ρεπουμπλικανός Μάικ Παμπέιο, του δεξιού κινήματος Tea Party και της Ένωσης Ελεύθερης Οπλοκατοχής, ενώ για το υπουργείο Εσωτερικών έχει πιθανότητες η υποψήφια αντιπρόεδρος του 2008 Σάρα Πέιλιν. Υπουργός Δικαιοσύνης μάλλον θα αναλάβει ο γερουσιαστής της Αλαμπάμα Τζεφ Σέσιον που έχει ακραίες θέσεις για μετανάστες και μειονότητες.
Φυσικά μέχρι τις 20 Ιανουαρίου υπάρχει χρόνος για αλλαγές, εκπλήξεις και διεργασίες συμβιβασμού. Ο Τραμπ, με σιγουριά, θα διαψεύσει την Αμερική που τον ψήφισε, δεν θα κατευνάσει τη διαμαρτυρία και θα αντιμετωπίσει μεγάλες αντιδράσεις.
