Η Ημερίδα του Δρόμου της Αριστεράς με θέμα Ρήξη ή Ομηρία; Το πολιτικό σύστημα και ο λαϊκός παράγοντας μπροστά στην επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 10/1/2015 στην Αθήνα.
Ακολουθεί μία περίληψη της ομιλίας της Αγλαΐας Κυρίτση, απολυμένης δημοσιογράφου της ΕΡΤ και υπ.βουλευτίνας Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ
Θα ξεκινήσω με μια αναφορά στα τραγικά γεγονότα του Παρισιού. Η δολοφονία των σκιτσογράφων και δημοσιογράφων του Charlie Hebdo, με ένα φασιστικό, αποτρόπαιο χτύπημα, στόχο είχε την ίδια την ελευθερία του Tύπου και κατά συνέπεια την ίδια τη Δημοκρατία. Όπως είναι φυσικό, το σοκαριστικό αυτό συμβάν, από τα πρώτα κιόλας λεπτά, αναμεταδόθηκε απ άκρη σ’ άκρη της γης μέσω ραδιοφώνου και εικόνας και μέχρι σήμερα παρουσιάζεται και αναλύεται, διαμορφώνοντας σκέψεις και συνειδήσεις στην κατεύθυνση που η εξουσία στην Ευρώπη και την Αμερική έχει ήδη προαποφασίσει.
Οι σφαίρες των φανατικών μουσουλμάνων είχαν ως μέγιστο θύμα την ελευθερία της γνώμης, την ελευθερία της σκέψης, την ελευθερία του λόγου, την ελευθερία των προσωπικών επιλογών. Γεγονός που δεν εξυπηρετεί μόνο τον ισλαμοφασισμό. Δυστυχώς εξυπηρετεί και τους «τζιχαντιστές» της άλλης πλευράς. Το ίδιο το σκοτεινό κομμάτι της Ευρώπης που αναδύεται. Ο ισλαμοφασισμός τροφοδοτεί τον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία.
Όλοι τραυματιστήκαμε από το χτύπημα στο Charlie Hebdo. Κι αν δεν αντιδράσουμε με όση τόλμη απαιτούν οι στιγμές, θα το βρούμε αργά ή γρήγορα μπροστά μας.
Πώς, όμως, διαμορφώνεται η κυρίαρχη αντίληψη;
Από πόσα ΜΜΕ θα ακούσει ο κόσμος ότι είναι (και) η Γαλλία που έχει εξοπλίσει τους Ισλαμιστές; Πόσοι θα μάθουν και κυρίως θα κατανοήσουν από τα κυρίαρχα ΜΜΕ που διαμορφώνουν με μαζικούς όρους συνειδήσεις ότι η συγκεκριμένη δολοφονική επίθεση σχετίζεται με την κρίση και τη διάλυση των κοινωνιών; Πόσοι δεν θα θεωρήσουν υπεύθυνους κάποιους παρανοϊκούς φονταμανταλιστές, αλλά την ακολουθούμενη πολιτική που στερεί κάθε προοπτική, κυρίως στους νέους και διαμορφώνει τους όρους για την ανάπτυξη τέτοιων φαινομένων;
Μαζικός αποπροσανατολισμός και χειραγώγηση
Η δυναμική του Μέσου λειτούργησε για μιαν ακόμη φορά συνωμοσιολογικά και τρομολαγνικά, σπρώχνοντας την κοινωνία στον κανιβαλισμό.
Μια πάγια τακτική που στρέφει αλλού τη σκέψη και τη συνείδηση. Που στρέφει τη μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης, που βγάζει επιμελώς από το κάδρο τούς πραγματικά υπεύθυνους. Στο δεδομένο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης, λοιπόν, η επίθεση στο Charlie Hebdo τελικά εξυπηρετεί πολλούς: μια κυβέρνηση που θα αναγκαστεί να ακολουθήσει ακόμα πιο ακραία λιτότητα και άρα να επιβάλει ακόμα πιο αυταρχικά μέτρα καταστολής-«ασφάλειας», αλλά και μια Ευρώπη που επειδή βυθίζεται σε μια ολοκληρωτική κρίση (οικονομική, ηθική, πολιτισμική) γίνεται ολοένα και πιο κλειστό φρούριο.
Τα ΜΜΕ έχουν το βασικότερο ρόλο στη χειραγώγηση των κοινωνιών, έχουν τη δύναμη να κατευθύνουν την οργή και την αγανάκτηση των λαών, σε κανάλια που εξυπηρετούν το σύστημα. Σε κανάλια αλληλοεξόντωσης μεταξύ των φτωχών και των απελπισμένων.
Στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι χρόνιο και συνεχώς διογκούμενο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όσα ειπώθηκαν διά στόματος του προέδρου της Αρχής για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, στη Βουλή, για τον τρόπο λειτουργίας των τραπεζών που χορηγούσαν κόκκινα δάνεια. Μίλησε ποιος, ο κ. Νικολούδης για ένα καινούργιο είδος εγκληματιών με σπουδές. Είπε χαρακτηριστικά: «Αυτοί οι εγκληματίες δεν έχουν καλάζνικοφ και μάσκες, αλλά ΜΜΕ. Καθένας απ’ αυτούς ή είχε δικό του ΜΜΕ -εφημερίδα ή κανάλι- ή είχε μισθωμένα ΜΜΕ. Παντού υπάρχει διαφθορά, παντού υπάρχει διαπλοκή. Όσον αφορά τη διαπλοκή στις άλλες χώρες», είπε ο κ. Νικολουδης, «το τρίγωνο είναι οικονομική ελιτ, πολιτική ελίτ και ΜΜΕ. Εδώ στην Ελλάδα είναι ανάποδα. Οικονομική ελίτ, ΜΜΕ και τρίτη η πολιτική ελίτ».
Ο Θουκυδίδης λέει ότι δεν έχει να προσάψει κάτι σ’ αυτούς που επιθυμούν να δεσπόσουν, αλλά σ’ εκείνους που είναι προδιατεθειμένοι να υποκύψουν. Απαιτείται, λοιπόν, η οικοδόμηση ενός συστήματος που θα αποτρέπει την επιβολή της δύναμης και του παρασκηνίου.
Τα ΜΜΕ, που άλλοτε θεωρήθηκε ότι έλεγχαν την εξουσία και ενημέρωναν, σήμερα λειτουργούν ως δύναμη, ως πολιορκητικός κριός της εξουσίας. Τα ΜΜΕ, όμως, δεν είναι εξουσία, είναι δύναμη. Δεν αποφασίζουν, εξαναγκάζουν στη λήψη των αποφάσεων. Χρειάζονται συνεπώς αχυρανθρώπους. Συμβαίνει επίσης, τα ΜΜΕ από Μέσα Ενημέρωσης να έχουν μετεξελιχθεί στην Ελλάδα σε πεδίο της πολιτικής. Εκεί παράγεται το ουσιώδες της πολιτικής. Έτσι, ο ιδιοκτήτης του Μέσου γίνεται και ιδιοκτήτης της πολιτικής.
Στοίχημα το χτύπημα της διαπλοκής
Σήμερα τα κυρίαρχα ΜΜΕ στη χώρα μας είναι χρεοκοπημένα. Ουσιαστικά ανήκουν στις τράπεζες από τις οποίες χρηματοδοτούνται προκλητικά για να συνεχίζουν τη λειτουργία τους, να παράγουν δηλαδή πολιτική και στη συνέχεια η πολιτική και οι πολιτικοί που τα ΜΜΕ παράγουν να επιστρέφει κέρδη στους τραπεζίτες. Αυτός ο κύκλος ορίζει πολύ χοντρά τη διαπλοκή και κυρίως αποδεικνύει ότι τα ΜΜΕ είναι πυλώνας, συστατικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος.
Μέσα σε αυτό το εξαιρετικά αρνητικό κλίμα, το έργο που έχει μπροστά της μια αριστερή κυβέρνηση που θα κληθεί με λαϊκή εντολή να κυβερνήσει, δεν είναι καθόλου εύκολο. Θα πρέπει να είναι αποφασισμένη να πραγματοποιήσει βαθιές τομές, να είναι αποφασισμένη για συγκρούσεις με τον πυρήνα του αστικού κράτους και τους μηχανισμούς του. Με πρώτη και κύρια την ανασυγκρότηση του πεδίου των ΜΜΕ, της ενημέρωσης και της επικοινωνίας συνολικά. Για να συμβεί αυτό, όπως σωστά κατά τη γνώμη μου αναφέρεται και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τα ΜΜΕ, και είναι ανοιχτό στοίχημα το πόσο θα συγκρουστεί με τη μιντιακή διαπλοκή και κατ’ επέκταση με το πολιτικό σύστημα, είναι απαραίτητοι δυο όροι: Πρώτον να αντιληφθεί ότι όλα ανεξαιρέτως τα ΜΜΕ συγκροτούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας της πληροφορίας και δεύτερον να αποδώσει στο αγαθό της ενημέρωσης, τη μεγαλύτερη δυνατή αξία, καθιερώνοντας μια νέα γενιά δικαιωμάτων, τα επικοινωνιακά δικαιώματα του πολίτη.
Τα ιδιωτικά Μέσα, τα οποία επί σχεδόν 27 χρόνια λειτουργούν χωρίς άδεια και με ένα επίτηδες θολό θεσμικό πλαίσιο, θα πρέπει να τακτοποιήσουν όλες τις οφειλές τους, να εξυγιανθούν (αν θέλουν να συνεχίσουν την ύπαρξή τους) και να νομιμοποιηθούν.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να επιμείνει σε αυτό μέχρι τέλους. Με το σκεπτικό ότι τα περισσότερα από τα μεγάλα Μέσα βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση, θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί με σαφή και καθαρό τρόπο το καθεστώς διαφανούς και νόμιμης λειτουργίας τους. Σε ό,τι αφορά στα τραπεζικά δάνεια που πηγαίνουν στις επιχειρήσεις ΜΜΕ, ο δημόσιος έλεγχος θα πρέπει να ’ναι διαρκής.
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι πώς μια κυβέρνηση της Αριστεράς όταν κληθεί να κυβερνήσει, θα χτυπήσει άμεσα και επί της ουσίας τη μιντιακή διαπλοκή προς όφελος της κοινωνίας και των εργαζομένων, αλλά και της πλουραλιστικής ενημέρωσης.
Πώς τα όργανα του κράτους, θα θεσπίσουν κανόνες για το οριστικό σπάσιμο των εξαρτήσεων και της διαπλοκής. Και είναι προϋπόθεση ο ουσιαστικός και ενδελεχής έλεγχος των κεφαλαίων που μπαίνουν και βγαίνουν από τις επιχειρήσεις ΜΜΕ. Μια αριστερή κυβέρνηση, αν πραγματικά στοχεύει σε αυτό, τότε το χτύπημα θα πρέπει να είναι ουσιαστικό και καίριο, μακριά από τακτοποιήσεις οφειλών ή αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες με τα χρεοκοπημένα και αμαρτωλά ΜΜΕ.
Η θεσμική οχύρωση θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε η μάχη κατά της διαπλοκής να είναι νικηφόρα. Συνεπώς, η τομή την οποία θα κληθεί να πραγματοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ βαθιά και δεν γίνεται χωρίς να συγκρουστεί με πρακτικές και νοοτροπίες δεκαετιών, αλλά και παράγοντες, εντός και εκτός της χώρας, οι οποίοι κατέχουν σημαντική δύναμη και έχουν οικοδομήσει επί δεκαετίες το πολιτικό και κυρίως οικονομικό κατεστημένο.
Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ είτε θα ξηλώσει τη διαπλοκή προκειμένου να κυβερνήσει, είτε η διαπλοκή θα ξηλώσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ρίχνοντάς τον από την κυβέρνηση ή ενσωματώνοντάς τον στο σύστημα. Συστατικό στοιχείο μιας πολιτικής αλλαγής, λοιπόν, είναι η ανασυγκρότηση και ο εκδημοκρατισμός του πεδίου των ΜΜΕ.
Υπάρχει, επομένως, λύση στον γόρδιο δεσμό μεταξύ της οικονομικής ελίτ, των ΜΜΕ και της πολιτικής ελίτ, αρκεί μια κυβέρνηση της Αριστεράς και εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ να θέλει πραγματικά να αναμετρηθεί με το σάπιο πολιτικό σύστημα, του οποίου -όπως είπα και πιο πάνω- βασικός πυλώνας, συστατικό στοιχείο είναι τα κυρίαρχα ΜΜΕ.
Για την ΕΡΤ
Κλείνοντας θα κάνω μια αναφορά στην υπόθεση της ΕΡΤ και κυρίως στο ποια πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά και η λειτουργία μιας πραγματικά δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, ζήτημα που σύντομα θα το βρούμε μπροστά μας και με το οποίο θα αναμετρηθούμε.
Είναι κρίσιμο ζήτημα η επανίδρυση της ΕΡΤ σε νέα βάση, αξιοποιώντας την πλούσια αυτοδιαχειριστική εμπειρία των περίπου 20 μηνών, από τους αντισυνταγματικά απολυμένους εργαζόμενους της, ώστε να γίνει μια πραγματικά δημόσια, δημοκρατική φωνή.
– Μια ΕΡΤ πολυφωνική, ανεξάρτητη, ταγμένη στον έλεγχο κάθε μορφής εξουσίας, αυτόνομη από κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα, οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα, ανοιχτή στην κοινωνία και στους φορείς της,
– Μια ΕΡΤ ποιοτική, εναλλακτική, πρωτοποριακή, εκπαιδευτική, που θα αναπτύσσει την κριτική σκέψη και το πολιτιστικό και μορφωτικό επίπεδο του λαού μας, ανοικτή σε όλα τα πολιτιστικά ρεύματα και σε κάθε δημιουργό, αποκλεισμένο από την διαπλεκόμενη μιντιακή ολιγαρχία, βήμα προβολής όλων των ιδεών, με μόνη εξαίρεση εκείνες που ενσπείρουν ρατσιστικές απόψεις και ξενοφοβία. Μια ΕΡΤ που θα επενδύει στον πολιτισμό και θα στηρίζει πρωτίστως τους νέους δημιουργούς.
– Μια ΕΡΤ αξιοκρατική, απαλλαγμένη από φαινόμενα κακοδιοίκησης-κακοδιαχείρισης, αδιαφάνειας και κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος, χώρο έμπνευσης και δημιουργίας, που θα υπηρετεί την πραγματική ενημέρωση του λαού και θα συμβάλλει στην πολιτιστική αναγέννηση του τόπου.
Δείτε εδώ BINTEO με ολόκληρη την ομιλία της Α.Κυρίτση, καθώς και όλων των ομιλητών της ημερίδας
