του Αλέξη Θεοδωρίδη
Η εμφατική παρουσία του ελληνικού λαού στις πλατείες και τους δρόμους όλης της χώρας, στις 26 Ιανουαρίου και το κύμα στήριξης που εκφράστηκε από σύσσωμη την κοινωνία στα αιτήματα του συλλόγου συγγενών θυμάτων των Τεμπών για δικαιοσύνη, αναγκάζουν τους ενορχηστρωτές της συγκάλυψης σε σπασμωδικές κινήσεις πανικού. Επιχειρούν να προκαλέσουν σύγχυση στην κοινή γνώμη, να εγκλωβίσουν την όποια συζήτηση για πιθανές πολιτικές ευθύνες στα ακίνδυνα γι’ αυτούς κοινοβουλευτικά πλαίσια, επιδιώκοντας να εξουδετερώσουν σε βάθος χρόνου την πίεση που δέχτηκαν και συνεχίζουν να δέχονται από την ακηδεμόνευτη ενεργοποίηση της κοινωνίας. Μέσα από έναν καταιγισμό ειδήσεων και «ειδήσεων», ντοκουμέντων και «ντοκουμέντων» προσπαθούν να σπείρουν την αμφιβολία και τη σύγχυση στην κοινωνία, εξουδετερώνοντας έτσι την καθαρτήρια δυναμική που φέρνει η ίδια η ενεργοποίησή της.
Στην προ ημερών συνέντευξή του ο Κ. Μητσοτάκης αναφέρει: «Και θα ήλπιζα πράγματι ‒και δεν το ξέρω‒ στον φάκελο του εφέτη ανακριτή να υπήρχε επιτέλους ένα βίντεο από αυτό το τρένο για να βλέπαμε στο κάτω-κάτω της γραφής αν στα ανοιχτά βαγόνια μετέφερε λαμαρίνες ή και κάτι άλλο». Σαν να δόθηκε η παραγγελία, και αμέσως, ω του θαύματος, εμφανίστηκε ένα βίντεο, που σύμφωνα με τον «κομιστή», δικηγόρο (και πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής, εκλεγμένο με την προσκείμενη στη Ν.Δ. παράταξη του Ν. Χαρδαλιά), Β. Καπερνάρο, βρίσκονταν στα συρτάρια της εταιρείας σεκιούριτι Interstar που είχε υπ’ ευθύνη της τή φύλαξη των εγκαταστάσεων του ΟΣΕ, εδώ και δύο χρόνια χωρίς κανείς να το αναζητήσει.
Ας προσπεράσουμε γρήγορα τα εγκληματικά κενά τις ανακριτικής διαδικασίας που οδήγησαν στην καταστροφή ή τη μη αξιοποίηση κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων, τα οποία έχουν αρκετά συστηματικά καταγραφεί στις καταγγελίες του συλλόγου αλλά και των τεχνικών συμβούλων, και ας επιμείνουμε σε ορισμένα εμφανέστατα κενά του αφηγήματος του Β. Καπερνάρου, που τόσο βολικά σπεύδει να υιοθετήσει η κυβέρνηση.
- Γιατί κρατήθηκαν βίντεο μόνο από τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα και μόνο από τις συγκεκριμένες κάμερες; Είναι μέρος εκτενέστερου υλικού που δεν έχει ακόμη κατατεθεί;
- Ποια είναι η συνολική εγκατάσταση καμερών στη σήραγγα των Τεμπών και ποια η ακριβής ημερομηνία εγκατάστασή τους;
- Πως εξηγούνται σημαντικές ασυνέχειες στο υλικό της καταγραφής, όπως αυτές που παρατηρεί ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Χιούστον, Εμμανουήλ Παπαδάκης, που αφορούν τη χρονική διάρκεια των βίντεο ή και σημαντικές ασυμφωνίες του εμφανιζόμενου τρόπου πρόσδεσης των λαμαρινών στα βαγόνια σε σχέση με τα αντίστοιχα στοιχεία από τα συντρίμμια του δυστυχήματος.
Το καλοκαίρι του 2023, μήνες μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών έγινε αναβάθμιση των συστημάτων επόπτευσης στη σήραγγα των Τεμπών. Αυτό μαρτυρά σε δήλωσή του τον Δεκέμβριο του 2024, ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΣΕ Π. Τερεζάκης ο οποίος αναφέρει μεταξύ άλλων: «Στις σήραγγες αυτές εδώ και έξι μήνες έχει τοποθετηθεί μία πλήρη σειρά από κάμερες, οι οποίες παρακολουθούν τη σήραγγα σε κάθε μέτρο της και οι κάμερες αυτές αναφέρονται στο Κέντρο Ελέγχου Σηράγγων που υπάρχει στη Λάρισα αυτή τη στιγμή και λειτουργεί επί 24ώρου βάσεως», γεγονός που επιβεβαιώνονται και από σειρά επίσημων εγγράφων του ΟΣΕ που είδαν το φως της δημοσιότητας. Ενώ σε μια σειρά αυτοψίες και ρεπορτάζ των ΜΜΕ αμέσως μετά το δυστύχημα η σήραγγα στα Τέμπη εμφανίζει σημάδια εγκατάλειψης και ερήμωσης, χωρίς επαρκή φωτισμό κ.ά. Πόσες ήταν οι κάμερες που επόπτευαν τον χώρο πριν την εν λόγω αναβάθμιση; Αντιστοιχεί ο αριθμός των καμερών αυτών, την αρίθμηση / ταυτότητα των καμερών (Camera 4 & Camera 5 αντίστοιχα) στα προσκομιζόμενα από τον κ. Καπερνάρο βίντεο;
Εδώ και δύο χρόνια τα μάτια μας έχουν δει πολλά και πλέον κανείς δεν είναι αφελής ώστε να πιστέψει ότι πλασάρεται ως αλήθεια. Η κατά συρροή, παρακρατική και παράνομη συμπεριφορά πολιτικών προσώπων και κρατικών λειτουργών με στόχο τη συγκάλυψη, αλλά και η μεθοδικά ενορχηστρωμένη προσπάθεια απονομιμοποίησης του αγώνα των συγγενών των θυμάτων, τα επιχειρήματα των οποίων για πολύ καιρό χαρακτηρίζονταν από τα πλέον υπεύθυνα χείλη ως «συνωμοσιολογίες», καθιστά νόμιμη την απαίτηση κάθε προσκομιζόμενο στοιχείο ή «στοιχείο» να εξετάζεται και να κρίνεται πριν υιοθετηθεί ως αληθές.
Προκλητικός ήταν και ο διορισμός των δύο δικαστικών πραγματογνωμόνων, που είχαν αποφανθεί πως η φωτιά στο δυστύχημα προκλήθηκε από έλαια σιλικόνης, από τον εφέτη ανακριτή Λάρισας για τη γνησιότητα των «νέων» βίντεο. Φυσικά, ακόμα και αυτοί δεν μπορούσαν να αρνηθούν το προφανές. Παρότι διαβεβαίωσαν ότι τα δύο βίντεο δείχνουν όντως την επίμαχη εμπορική αμαξοστοιχία και ότι αυτή φέρει μόνο το φορτίο που είναι δηλωμένο, οριοθετούν το εύρος της έκθεσής τους δηλώνοντας ότι «Η παρούσα έκθεση… [δεν] πιστοποιεί την γνησιότητα του βιντεοληπτικού υλικού.» Αναμένουμε τη μελέτη για τη γνησιότητα του βίντεο την επόμενη εβδομάδα. Αυτό φυσικά δεν εμπόδισε τους «έγκριτους» δημοσιογράφους των συστημικών ΜΜΕ να πληροφορούν το κοινό περί της γνησιότητας των βίντεο.
Η απάντηση από μέρους του συλλόγου οικογενειών των θυμάτων του δυστυχήματος ήταν άμεση. Πρώτον κατέθεσαν μηνυτήρια αναφορά σε βάρος του εφέτη ανακριτή Λάρισας υποστηρίζοντας ότι δεν συμπεριέλαβε στη δικογραφία 649.000 αρχεία ήχου και εικόνας από τις πρώτες δύο ημέρες του δυστυχήματος. «649.000 αρχεία των πρώτων ημερών δεν υπάρχουν στην δικογραφία. Όταν μίλησα γι’ αυτά αντί να γίνει σεισμός στον Άρειο Πάγο, δεν κουνήθηκε φύλλο», αναφέρει η Μαρία Καρυστιανού. Δεύτερον, και όπως είναι λογικό, ζήτησαν να εξετάσουν και οι δικοί τους πραγματογνώμονες τη γνησιότητα και το περιεχόμενο των βίντεο.
Φυσικά, το «μπάζωμα» της αλήθειας και η προστασία των ενόχων είναι το πρώτο μέλημα του πολιτικού συστήματος. Εξ ου και όλη η συζήτηση που έχει προκύψει σχετικά με την παραγραφή ή μη των αδικημάτων του Χρ. Τριαντόπουλου, πιθανή παραπομπή του οποίου θα έβαζε σε περιπέτειες και τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη. Υπενθυμίζεται ότι με την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος, το 2018-2019, καταργήθηκε η σύντομη αποσβεστική προθεσμία για τους υπουργούς. Αυτό σημαίνει ότι πλέον η δίωξη υπουργών ακολουθεί τους κανονικούς χρόνους παραγραφής, που προβλέπει ο ποινικός κώδικας για όλους τους πολίτες. Όμως, η «παράλειψη» από μέρους της κυβέρνησης να φέρει μέχρι σήμερα εκτελεστικό νόμο, οδηγεί στο «παραθυράκι» ότι η εφαρμογή της νέας συνταγματικής διάταξης βρίσκεται στα χέρια του εκάστοτε δικαστικού.
