Του Ζαχαρία Ρουστάνη. Η ανοιχτή «επιστολή» προς έναν φιλόσοφο δεν διεκδικεί τα εύσημα μιας φιλοσοφικής δραστηριότητας, ειδικά αν έρχεται απλά να προστεθεί σ’ αυτό το σκυλολόι και το ξεκατίνιασμα των τελευταίων εβδομάδων περί της πολιτείας του και των ιδεωδών του.
Μια μεγάλη συγγνώμη οφείλουμε στον αρχαίο φιλόσοφο, ως εποχή και ως ιστορική περίοδος, για την αδυναμία μας να αξιοποιήσουμε στην ιδεολογικοπολιτική μας καθημερινότητα την απελευθερωτική του διαλεκτική. Τη διαλεκτική ως δύναμη να ξεπερνά κανείς τις κυρίαρχες αγκυλώσεις και τη διαβρωτική συστημική λογική που εγκατέστησαν στις συνειδήσεις μας τα αρπακτικά της ανθρωπότητας και οι μηχανισμοί τους. Τη διαλεκτική ως τρόπο και δυνατότητα περιστροφής του οργάνου της νόησης και διαρκούς κρίσης, ως «κατάληψη» και διαχείριση της σφαίρας του Αγαθού.
Συγγνώμη, για την άρνησή μας να ξεχωρίζουμε στο έργο του τις οδηγίες, τις πρακτικές, τους κώδικες και τις προσβάσεις στο μεγάλο «δώρο των θεών», από τις παραγωγές και τις διατυπώσεις (ούτε καν επικαιροποιημένες!) του τρέχοντος ιδεολογικοπολιτικού βιοπορισμού του ίδιου του φιλοσόφου στη μακρινή εποχή του. Να αναγνωρίσουμε, κοντολογίς, στα δύο αυτά είδη πνευματικής παραγωγής διαφορετικό βαθμό θνησιμότητας και όχι να τον εγκαλούμε σήμερα για τις προσωπικές πολιτικές του περιπέτειες, βυθίζοντας στον «βαρβαρικό μας βόρβορο» και ό,τι άλλο απευθύνεται στις διαχρονικές -σαν να μη πέρασε μια μέρα- δυνατότητες κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου.
Συγγνώμη, που δεν διακρίναμε ή δεν τιμήσαμε στον «Τίμαιο» τον σαφέστατα διατυπωμένο καταλύτη κάθε ολοκληρωτισμού, κάθε ιδεαλισμού ή δογματισμού, μα προτιμήσαμε να αναπτύξουμε τα θεωρητικά του παραδείγματα και τους δοκιμαστικούς διορισμούς της νόησης, όχι ως παραδείγματα -οι άθλιοι- μα ως συστάσεις του και δήθεν προτροπές του για τον δικό μας επιστημονικό, θρησκευτικό και πολιτειακό βιοπορισμό!
Συγγνώμη, γιατί σπεύσαμε να τον χαρακτηρίσουμε «ελιτιστή», που προτιμά να κυβερνάται μια πολιτεία από τους φιλοσόφους, ταυτίζοντας -οι δύσμοιροι- αυτούς τους τελευταίους με τους Πελεγρίνηδες και τους Γιανναράδες και όχι μ’ εκείνους που αποκτούν τη δυνατότητα να αντιλαμβάνονται το Αγαθό και να το περιγράφουν με σαφήνεια, καθαρότητα και απελευθερωτική πειθώ στους βάναυσα αγκιστρωμένους, σε παγιδευμένους, σε τυφλωμένους και αλυσοδεμένους.
Συγγνώμη και που δεν είμαστε σε θέση, ως γενέθλιος τόπος του ιδρυτή της Ακαδημίας, 24 ακριβώς αιώνες μετά την ίδρυσή της, όχι μόνο να προστατέψουμε στοιχειωδώς τα ερείπια, τα ενθύμια και τις ιστορικές αναφορές της, αλλά και να παρουσιάσουμε κάποια εφάμιλλη δραστηριότητα ή πανεπιστημιακό θεσμό που να επικεντρώνει το ενδιαφέρον στην «ανθρώπινη υπόθεση».
Έτσι…, να δείχναμε μεθοδικά και συστηματικά στους 3.000 ερευνητές-μελετητές που συμμετέχουν στο 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας, το οποίο γίνεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα, πως διαθέτουμε ως κοινωνία σύνεση και αντανακλαστικά και δεν θα επιτρέψουμε στους ψευτο-φιλελεύθερους νεοκανιβαλιστές να μας μαντρώσουν στις βαθιές και σκοτεινές σπηλιές τους.
