Η σημερινή πραγματικότητα, έτσι όπως διαμορφώνεται στη χώρα μας με την ανήθικη, παρωχημένη αναπτυξιακή πολιτική των μνημονίων επιβάλλει μια νέα ανάγνωση αυτού του διδακτικού μύθου προκειμένου να μην επιτρέψουμε τον εκβαρβαρισμό του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος ώστε να διασώσουμε την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου και πάνω απ’ όλα να επιτρέψουμε στις μελλοντικές γενιές να οικοδομήσουν με μέτρο και δικαιοσύνη την αρχή της βιωσιμότητας, της αλληλεγγύης, της ποιοτικής ανάπτυξης στηριζόμενοι στους εθνικούς μας πόρους.
Αντ’ αυτού, με ένα ακόμα ψευτοδίλημμα ανάπτυξη ή περιβάλλον καθώς επίσης και το εκβιαστικό ανεργία ή περιβάλλον, ένας κύκλος διεθνούς κερδοσκοπίας ασελγεί εις βάρος της φύσης, της ιστορίας, της μνήμης του πολιτισμού καταστρέφοντας δίχως έλεος όλα εκείνα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της χώρας μας για μια αληθινά ενδογενή και βιώσιμη ανάπτυξη.
Με το πρόσχημα της πράσινης ανάπτυξης και με διαδικασίες fαst track (εφαρμοστικός νόμος 3986/2011) καθ’ υπέρβαση της περιβαλλοντικής, χωροταξικής και αρχαιολογικής νομοθεσίας εκποιείται ολόκληρος ο πλούτος της χώρας: αιγιαλός, δάση, αρχαιολογικοί χώροι, σπήλαια, περιοχές οικοανάπτυξης που σημειωτέον είναι αναπαλλοτρίωτες βάσει του ελληνικού Συντάγματος.
Το παράδειγμα της Κρήτης
Η Κρήτη φαίνεται να αποτελεί προσφιλές φιλέτο για τις ορέξεις των πολυεθνικών κεφαλαίων που εκμεταλλευόμενες τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, προωθούν με τη στήριξη των εγχώριων υποστηρικτών τους και ερήμην των τοπικών κοινωνιών, αυτή την παρά φύσιν αναπτυξιακή λαίλαπα. Σύμφωνα λοιπόν με το περίφημο πρόγραμμα «Ήλιος», όλες οι κορυφογραμμές της Κρήτης πρόκειται να καλυφθούν από αιολικούς, υβριδικούς, φωτοβολταϊκούς σταθμούς. Χιλιάδες στρέμματα μοναδικής βλάστησης, πολλά από αυτά ενταγμένα στο Δίκτυο Natura όπως το μοναδικής ομορφιάς δάσος των Αζιλάκων στην ανατολική Κρήτη, αποψιλώνονται για να καλυφθούν από εκατομμύρια κυβικά μπετόν και σίδερο για την κατασκευή ταμιευτήρων χωρητικότητας εκατομμυρίων κυβικών με στόχο τη δέσμευση και τον πλήρη έλεγχο του πολυτιμότερου φυσικού κοινού αγαθού, του νερού ακόμα και αν αυτό είναι της βροχής (Κ.Υ.Α. 150559/10/6/2011 που αφορά χρήση νερού).
Είναι προφανές ότι στόχος αυτής της νέας μορφής φεουδαρχίας δεν είναι η πράσινη ανάπτυξη στη Κρήτη αλλά η μετατροπή της σε ένα εργοστάσιο ενέργειας όπου με την ασυλία των μνημονιακών συμβάσεων, οι σύγχρονοι Ερυσίχθονες θα ικανοποιούν τα νοσηρά τους σχέδια που όχι μόνο δεν προωθούν την ανάπτυξη αλλά αντίθετα αποτελούν ύβρι για το οικοσύστημα. Στον αντίποδα αυτής της τερατογένεσης που επιχειρείται στον τόπο μας, οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού, των δρόμων του λαδιού, του κρασιού, των αρχαιολογικών και μοναστηριακών διαδρομών, της προώθησης επώνυμων τοπικών προϊόντων, η παραγωγή τοπίου και εδάφους, η αποκατάσταση της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας των οικισμών μας πόσες θέσεις εργασίας και πόση ομορφιά θα δημιουργούσε γύρω μας;
Όσοι, βέβαια, ταυτίζουν την ανάπτυξη με το «ολοκαύτωμα» του φυσικού χώρου και την εκποίηση της γης μας στους δανειστές θα πουν ότι πρόκειται περί ουτοπίας, ότι είναι ζήτημα πόρων και προϋπολογισμών. Η δική μας απάντηση είναι ότι όλα είναι ζήτημα ιδεών και παιδείας.
Η πρότασή μας είναι πρόταση ζωής και αγάπης για τον τόπο μας. Άλλωστε, στις σημερινές συνθήκες άγριας παγκοσμιοποίησης, μονάχα κινήματα με ώριμη και ισχυρή συνείδηση της έννοιας του γενικού δημόσιου αγαθού μπορούν να διαμορφώσουν μια αξιοπρεπή σχέση με το περιβάλλον. Όχι λαοί ιδιωτικοποιημένοι όπως μας καθιστούν οι μνημονιακές συμβάσεις.
* H Γιούλη Ιεραπετριτάκη είναι υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
στην Α’ Θεσσαλονίκης.
