Οι… Αλκυονίδες Μέρες ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού που στέλνει μηνύματα κι ανοίγει δρόμους για το αναγκαίο πολιτικό ρεύμα της ανατροπής, της αλλαγής και της διεξόδου. Του Δημήτρη Υφαντή
Ενώ η βαρυχειμωνιά των άγριων μέτρων και της βάρβαρης καταστολής μοιάζει να έχει πλακώσει όλη τη χώρα, εκεί, στη Νοτιοανατολική μεριά της Κρήτης η παγωνιά δεν πιάνει. Στην Ιεράπετρα οι Αλκυονίδες Mέρες ενός γνήσιου, πάνδημου ξεσηκωμού, που συνεπήρε μια ολόκληρη πόλη στέλνουν πολλαπλά μηνύματα. Βεβαίως θα έπρεπε να υπάρχουν ανοιχτά αφτιά και… μυαλά για να καρπίσει ο σπόρος και να γονιμοποιηθεί η δυναμική. Κόντρα σε ακλόνητες «βεβαιότητες» ο κόσμος της καθημερινότητας και της ανάγκης αυτοοργανώνεται, ξεπερνάει τεχνητούς ακόμη και υπαρκτούς διαχωρισμούς, παραμερίζει εκβιασμούς και ιδεοληψίες και δίνει έμπρακτα δείγματα μαζικής και δημοκρατικής ενεργοποίησης. Αναδεικνύεται σε αγώνα ζωής η σύγκρουση με τον οδοστρωτήρα των Μνημονίων, στο στόχαστρο τίθεται το πολιτικό σύστημα που έχει αναλάβει εργολαβία το έργο της καταστροφής και αναζητείται διέξοδος σωτηρίας και αναγέννησης.
Τι συνέβη και βρέθηκαν στο δρόμο, μέσα σε λίγες μέρες, πάνω από 10 χιλιάδες πολίτες εργαζόμενοι, αγρότες, επαγγελματίες, μαθητές, οικογένειες ολόκληρες και σύσσωμη η σπουδάζουσα νεολαία μιας πόλης με 25.000 κατοίκους; Τίποτα λιγότερο σημαντικό από τις συνέπειες του άτεγκτου «Προγράμματος». Το Νοσοκομείο συρρικνώνεται στα όρια της εξαφάνισης και το ΤΕΙ, που είχε επιτυχώς συνδεθεί με τις ντόπιες παραγωγικές δραστηριότητες κλείνει. Η πόλη ασφυκτιά στο βέβαιο μέλλον της μιζέριας και της εγκατάλειψης. Ό,τι ο Όλι Ρεν με το πρωτοφανές ιταμό ύφος των επικυρίαρχων διατάζει: τίποτε λιγότερο από ατόφιο Μνημόνιο. Είναι αυτό το ενοίκιο της… Κατοχής. Γιατί υπάρχει δέλεαρ, ο τόπος υφίσταται λεηλασία. Κι η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Στουρνάρα-Δένδια, ενώ διεκπεραιώνει με σιδερένια πυγμή το «συμβόλαιο εκτέλεσης», την ίδια στιγμή παραδίδει τη χώρα υποθηκευμένη στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς όσων ποντάρουν στο διαμοιρασμό. Η επικίνδυνη αποσταθεροποίηση ελλοχεύει.
Να γιατί ο ξεσηκωμός της Ιεράπετρας δεν έφτασε στο «κέντρο». Επειδή τα ποικιλώνυμα «κέντρα» της διαπλοκής ενημερώθηκαν αρμοδίως πολύ καλά. Κι έπρεπε, κι έτσι έγινε, το μήνυμα και το ζωντανό παράδειγμα να θαφτεί. Κάθε μέρα τα «πολύ έγκυρα» ΜΜΕ θα μας πιπιλίσουν το μυαλό για την πιο πρόσφατη ατάκα του κάθε Άδωνι, θα προβάλλουν το νέο μαργαριτάρι του ξεφτισμένου πολιτικού αστέρα Λοβέρδου, θα ιεραρχήσουν ως πολύ σημαντικές τις διεργασίες αναπαλαίωσης της «μεγάλης» ημιθανούς Κεντροαριστεράς. Αλλά όταν ένας δήμος ολόκληρος βγάζει κραυγή επιβίωσης, τότε εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ επικίνδυνο πρότυπο και υπόδειγμα, που απειλεί να τινάξει στον αέρα το στρωμένο τραπέζι της ξένης επιτροπείας και της «δικής μας» ελεεινής και μαυραγορίτικης πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας. Γι’ αυτό οι διακόπτες πέφτουν. Σκοτάδι…
Ποιος και πώς μπορεί να στραφεί ενάντια σε έναν ενωμένο λαό που υπερασπίζεται την ίδια την υπόστασή του, αναπνέει στο δρόμο τη δημοκρατία και τη συμμετοχή και ψηλαφίζει διέξοδο προκοπής και δημιουργίας πέρα από την αποστράγγιση της χρέωσης και τους καταναγκασμούς της ευρωλιτότητας; Εδώ δεν πιάνουν εύκολα ούτε το διχαστικό ούτε το τρομολαγνικό κυβερνητικό οπλοστάσιο, ενώ η αστυνομική βία κινδυνεύει να πυροδοτήσει άλλες ποιότητες στη λαϊκή αντίσταση. Την τελευταία περίοδο μια σειρά κοινωνικοί χώροι έχουν αποπειραθεί να χαράξουν μέτωπα μάχης και διεκδίκησης.. Η Γενική Απεργία στις 20 Φλεβάρη προβάλλεται σαν ένας σταθμός, αφού αναζητείται η αναγκαία ενότητα και κλιμάκωση. Αλλά αναζητείται, μάταια, στην πεπατημένη της συσσωμάτωσης «αιτημάτων» ή σε αγωνιστικές πλειοδοσίες και σε επινοημένες πολιτικές πλατφόρμες εκ των προτέρων και… άνωθεν.
Μετά τα μεγάλα παλλαϊκά ξεσπάσματα της προηγούμενης διετίας στις απεργίες, τις πλατείες, τις παρελάσεις, τώρα η Ιεράπετρα δείχνει το δρόμο της ενότητας και του γενικού ξεσηκωμού του λαού, της ζωντανής δημοκρατίας και της νοηματοδότησης και συγκρότησης του αναγκαίου πολιτικού ρεύματος για την κατάλυση του ειδικού καθεστώτος της τρόικας και των μνημονίων, το γκρέμισμα του πολιτικού συστήματος και το κυριότερο, για την πορεία στο ξέφωτο της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της αναγέννησης της χώρας σε μια τροχιά χειραφέτησης και ανεξαρτησίας.
Η ισοπέδωση, η διάλυση και ο εξανδραποδισμός, όσο προωθούνται και εμπεδώνονται, θα είναι η εγγύηση για το success story του Σαμαρά. Η Ιεράπετρα, όμως, στοιχειώνει τo παραμύθι που σερβίρουν μέρα τη μέρα τα ΜΜΕ και κυρίως στέλνει μηνύματα.
Υπάρχουν, θα υπάρξουν αποδέκτες, με ανοιχτά αφτιά και μάτια;
