H ανάγκη για το πολιτικό ρεύμα εντός των Σχολών, ζωτικής σημασίας για το μέλλον της νεολαίας και της χώρας
Τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες ενός πλήθους κινητοποιήσεων απο άκρη σε άκρη της Ελλάδας απέναντι στο Σχέδιο Αθηνά. Υπάρχει καθημερινά πυρετός συνελεύσεων, συσκέψεων, συζητήσεων ενάντια στο νέο μνημονιακό κατασκεύασμα του υπουργείου Παιδείας που ούτε σε ουσιαστική διαβούλευση μπήκε (ένας μήνας δεν φτάνει για πρυτάνεις και διοικήσεις, πόσο μάλλον για το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας), αλλά ούτε θα ψηφιστεί στη Βουλή. Θέλουν απλά να το περάσουν ως Προεδρικό Διάταγμα, κατά πάσα πιθανότητα την επόμενη εβδομάδα, προχωρώντας σε ένα ακόμα μίνι «πραξικόπημα».
Είναι λογικό το Σχέδιο Αθηνά να βρίσκει απέναντί του τους πάντες (φοιτητές, καθηγητές, εργαζόμενους στα πανεπιστήμια και τοπικές κοινωνίες) όταν με σαφή τρόπο διακοινώνει ότι στην Ελλάδα του μνημονίου και της τρόικας δεν χρειάζονται μόρφωση, έρευνα, πτυχιούχοι, σχολές κ.ο.κ. Δεν περισσεύουν χρήματα για μόρφωση των νέων, γιατί προτεραιότητα έχουν οι δανειστές και οι τράπεζες. Αφού έσπειραν σχολές σε όλη την Ελλάδα, εξυπηρετώντας την τοπική διαπλοκή και τα ρουσφέτια, ένα δίκτυο που έθρεφε το δικομματισμό σε όλη τη μεταπολίτευση, έρχονται τώρα οι ίδιοι να πετσοκόψουν σχολές κι επιστημονικά πεδία, να στείλουν φοιτητές σε άλλες πόλεις, για να γλιτώσουν μερικά ευρώ και να ανοίξουν κι άλλο το δρόμο στην ιδιωτική εκπαίδευση. Δεν είναι τυχαίο ότι θυγατρική του ΙΕΚ ΑΚΜΗ ανέλαβε τη μελέτη του Σχεδίου Αθηνά.
Στόχος τους όμως δεν είναι μόνο ένα ΤΕΙ ή ένα ξενόγλωσσο τμήμα, ούτε καν το ξεπούλημα 10 εκ των 25 πανεπιστημίων της χώρας, όπως πρότεινε πρόσφατα ο Ευρ. Στυλιανίδης (πρώην υπουργός Παιδείας της Ν.Δ.) ως φυσική συνέχεια του εξορθολογισμού του Σχεδίου Αθηνά. Στόχος τους είναι να κάμψουν το φρόνημα και τα όνειρα κάθε νέου ανθρώπου που θέλει να μορφωθεί, να δουλέψει, να προσφέρει. Στόχος τους είναι συνολικά η μόρφωση της νέας γενιάς. Γιατί μόρφωση σημαίνει «ξέρω τι μου γίνεται» και «κρίνω, αμφισβητώ, αγωνίζομαι». Γιατί η μόρφωση που προσφέρεται στις σχολές δίνει την ευκαιρία να συναντηθούν νέοι άνθρωποι, νέες ιδέες. Και μόνο έτσι κάτι καινούργιο μπορεί να γεννηθεί.
Αυτό το καινούργιο είναι που φοβάται το ειδικό καθεστώς της χώρας και το καταρρέoν πολιτικό προσωπικό που το στηρίζει. Έχει συναίσθηση ότι οι νέοι σ’ αυτή τη χώρα έχουν πολλά περισσότερα να τους ενώνουν απ’ ό,τι στο παρελθόν. Ένα κοινό μη-μέλλον του αποκλεισμού, της περιθωριοποίησης, της μετανάστευσης αλλά και ένα κοινό πείσμα, νεολαιίστικα όνειρα, δημιουργικότητα και όρεξη που «πάνε στράφι» όσο αυτό το πολιτικό σύστημα υποτάσσει το μέλλον της χώρας και της νεολαίας στα συμφέροντα της τρόικας.
Απέναντι σε αυτό, λοιπόν. Δεν περισσεύει κανείς. Ο φυσικός, ο γιατρός, ο ΤΕΙτζής, ο φιλόλογος και τόσοι άλλοι νέοι επιστήμονες που βλέπουν την Υγεία, την Παιδεία, τη χώρα τους ολόκληρη να καταρρέει έχουν χρέος να ενώσουν τις φωνές, τις αγωνίες, τις ιδέες τους. Ο καθένας απο την πλευρά του να βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός σύγχρονου νεολαιίστικου ρεύματος. Ενός πολιτικού ρεύματος που θα έχει τη συνείδηση ότι δεν μπορεί η νεολαία αυτής της χώρας να διεκδικεί κάτι καλύτερο, σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής της, απο τους ίδιους τους σφαγιαστές της. Ότι απαραίτητη προϋπόθεση για μια μεγάλη ανατροπή στην Ελλάδα, σήμερα, είναι να φύγει όλος αυτός ο μνημονιακός συρφετός. Για να ξεκινήσει μια μεγάλη πορεία αναγέννησης και ανασυγκρότησης της χώρας. Κανένα κόμμα, καμιά αριστερή-λαϊκή διακυβέρνηση δεν αρκεί απο μόνη της για τη μετάβαση της χώρας σε ένα μετατροϊκανό ξέφωτο, χωρίς ένα τέτοιο μαχητικό, αποφασισμένο ρεύμα νεολαίας. Που θα αντιλαμβάνεται ότι χωρίς ένα πραγματικά Δημόσιο, Δωρεάν, Μαζικό πανεπιστήμιο στραμμένο στις ανάγκες της κοινωνίας δεν μπορεί να υπάρξει και παραγωγική ανασυγκρότηση. Που θα αντιλαμβάνεται τον εαυτό της δυνητικά αλλά και απαραίτητα ως πρωταγωνιστή μιας μεγάλης οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής αλλαγής, που ο κάθε νέος-α από το δικό του μετερίζι θα βάζει μια πέτρα για την οικοδόμηση της νέας Ελλάδας. Τέλος, ένα πολιτικό ρεύμα νεολαίας που θα αντιλαμβάνεται και θα διακηρύσσει ότι για να ξεπεραστεί η σημερινή ανθρωπιστική κρίση που βιώνει η χώρα και ο λαός μας, η νεολαία αυτού του τόπου πρέπει να μείνει εδώ. Να το παλέψει. Γιατί μια χώρα με τους νέους της να γίνονται μετανάστες είναι «πουκάμισο αδειανό». Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Η ανάγκη δημιουργίας ενός τέτοιου πολιτικού ρεύματος στη νεολαία να ακουστεί παντού. Σε κάθε σχολή, στο αμφιθέατρο, στο κυλικείο, στα πηγαδάκια με φίλους και γνωστούς. 70 χρόνια μετά την ίδρυση της ΕΠΟΝ ας θυμηθούμε κάποιους στίχους βγαλμένους από τις πιο ιστορικές σελίδες που έγραψε η νεολαία αυτού του τόπου:
Εμπρός να τσακίσουμε τυράννους, φασίστες/ της νέας Ελλάδας να γίνουμε χτίστες/ ντροπή για το νέο στη μάχη αν δεν ριχτεί/ για τη λαοκρατία την τίμια ζωή
Αντώνης Μαυρόματος
μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Φοιτητών
Ιατρικής Κρήτης
