Του Νίκου Μπελαβίλα*
Ένας παππούς με μία σεβάσμια λευκή γενειάδα μιλάει συνεχώς από έναν τηλεβόα, μία γλώσσα πρωτόγνωρη. Χωρίς ένταση, με απλά λόγια βομβαρδίζει ρυθμικά τους κρανοφόρους: «Φυλάτε εγκληματίες και δεν πρέπει». Έρχεται η δεύτερη αυτοκινητοπομπή. Μας περικυκλώνουν εκατοντάδες. Αρχίζουν να χτυπούν τον κόσμο. Πολλοί φεύγουν κυνηγημένοι. Αποφασίζουμε όσοι είμαστε ακόμη εκεί να μετακινηθούμε για ασφάλεια πιο κάτω στο επόμενο μπλόκο. Το λέμε στον διοικητή τους πιστεύοντας ότι θα σταματήσουν να δέρνουν. Ο άνθρωπος με το μυαλό που διαθέτει δίνει εντολή ψιθυριστά στον διπλανό του να ξεκινήσουν οι συλλήψεις.
Ο παππούς θεωρείται κάτι σαν επικεφαλής αφού φώναζε συνθήματα, τον συλλαμβάνουν κι’ αυτόν. Μετά κάποιο ένστικτο τους προειδοποιεί για τη γκάφα και τον αφήνουν. Ευτυχώς, ο ανταποκριτής του BBC παίρνει πλάνα συνέχεια. Ο επικεφαλής παππούς με τη λευκή γενειάδα ακινητοποιημένος από δεκάδες πάνοπλους. Ακολουθεί μία κοπελιά και όσοι είχαν απομείνει. Σύνολο 14. Φοιτητές, ένας οδηγός ταξί, άνεργοι, εργαζόμενοι, από όλα. Αξιόπιστο δείγμα της πλατείας Συντάγματος. Η κοινωνία.
Βόλτα με την «κλούβα» έως τη ΓΑΔΑ στην Αλεξάνδρας. Το κέφι των παιδιών απερίγραπτο. Προλαβαίνουμε και ειδοποιούμε το media center στην πλατεία. Τα νέα για την επιτυχία των αστυνομικών δυνάμεων, είχαν φτάσει στους ορόφους της Ασφάλειας πριν φτάσουμε εμείς. Φτάνουμε στην «Υπηρεσία Προστασίας του Πολιτεύματος» ή κάπως έτσι. Με πρωτοφανή ευγένεια, ανακοινώνεται στους μεγάλους ότι μπορούμε να φύγουμε. Με την ίδια ευγένεια τους απαντάμε ότι θα φύγουμε και με τους υπόλοιπους νέους μαζί μας. Φύγαμε άπαντες με λίγα τραύματα από τις συλλήψεις και πολλά γέλια μετά από 15-20 λεπτά.
Η επόμενη φουρνιά νέων παιδιών που συνελήφθη τρεις ώρες αργότερα στο ίδιο σχεδόν σημείο δεν είχε την ίδια τύχη. Δεν υπήρχαν «σεβάσμιοι» ανάμεσά τους. Κρατήθηκαν και σήμερα πολλές και πολλοί από αυτούς βρίσκονται κατηγορούμενοι για κακουργήματα. Σημαντικότερο πειστήριο του κακουργήματος η ιατρική μάσκα για τα δακρυγόνα.
Παλιές μου συντρόφισσες, παλιοί μου σύντροφοι, έχουμε έναν μοναδικό και σημαντικό ρόλο, ρόλο λυτρωτικό. Να είμαστε δίπλα τους, στο Σύνταγμα, παντού, ασπίδα προστασίας και βοήθειας.
Σε αυτά τα παιδιά που αντιμετώπισαν τις λεγεώνες των κρανοφόρων παίζοντας λύρα και χορεύοντας πεντοζάλι, που κράτησαν για πρώτη φορά στην ιστορία της Μεταπολίτευσης μία γιγαντιαία χτυπημένη συγκέντρωση όρθια να αντέχει μετά από 23 ημέρες, που μετά τις οδομαχίες ξέπλεναν με νερά και σκούπες τα μάρμαρα από το καθεστωτικό δηλητήριο των δακρυγόνων και της βίας.
Απέναντί τους έχουμε ένα χρέος αναλογιζόμενοι τη δική μας ιστορία: να κατεβάσουμε το υψωμένο δάχτυλο των υποδείξεων και να υποκλιθούμε. Αν επιχειρήσουμε να πάρουμε την υπόθεση επάνω μας, θα τα κάνουμε ρόιδο, όπως και τις προηγούμενες φορές.
Για τα υπόλοιπα μην ανησυχείτε, θα μας δείξουν εκείνοι τον δρόμο.
* Ο Νίκος Μπελαβίλας είναι επ. Καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
