του Γιώργου Κυριακού
Μέσα σε ένα τριήμερο ο ακούραστος Σουλτάνος Ερντογάν σχεδόν επισημοποίησε, μέσα από διάφορες «αγαθοεργίες», τη θέση της Αλβανίας ως δορυφόρου της Τουρκίας, και συμφώνησε με τον πρόεδρο της Σερβίας Βούτσιτς για την «επίλυση» του βοσνιακού ζητήματος (ο Σέρβος άδειασε τον ενοχλητικό για όλους Σερβοβόσνιο ηγέτη Ντόντικ, που τόλμησε να κάνει δηλώσεις και κινήσεις για απόσχιση από το βοσνιακό μόρφωμα). Στο φόντο αυτών των σουλτανικών συναντήσεων και διευθετήσεων συνέβησαν και δυο-τρία ελάσσονος σημασίας γεγονότα, που δείχνουν όμως τη δουλοπρέπεια των δύο Βαλκάνιων ηγετών, του Αλβανού Ράμα και του Σέρβου Βούτσιτς, μπροστά στο μεγαλείο του Σουλτάνου. Και, σε επίπεδο συμβολισμών, αποκτούν ύψιστη σημασία.
«Δεν το έχω δει σε καμία άλλη χώρα», είπε ο Βούτσιτς στον Ερντογάν όταν ο αέρας σήκωσε το χαλί των επισήμων, και Τούρκοι εικονολήπτες και παρατρεχάμενοι έσπευσαν να το βάλουν στη θέση του. Και συμπλήρωσε: «Αυτό δείχνει την αγάπη τους για το κράτος τους και για εσάς»! Λίγο αργότερα, πάντα στα πλαίσια της επίσκεψής του στη φίλη(…) Τουρκία, είπε κι άλλα: «Είναι μεγάλη τιμή για μένα να αποτίω φόρο τιμής στον αθάνατο πατέρα του τουρκικού έθνους και ειλικρινή φίλο της χώρας μας, τον Κεμάλ Ατατούρκ»… Ο Ράμα από την πλευρά του, υποκλινόμενος στον Σουλτάνο που επισκεπτόταν τα Τίρανα, του χάρισε ένα βάζο που έφτιαξε με τα χεράκια του, λέγοντας: «Η κυρία σας καταλαβαίνει την τέχνη μου καλύτερα από εσάς». Λίγο αργότερα, τον συνόδευσε στα εγκαίνια ενός τζαμιού που ανακαινίστηκε με τουρκική χρηματοδότηση, χωρίς να ενοχληθεί που, κατ’ εντολήν Ερντογάν, αποκλείστηκαν από την τελετή οι επικεφαλής της «ύποπτης» (αφού δεν καταδικάζει τους γκιουλενιστές) Μουσουλμανικής Κοινότητας Αλβανίας. Σημειωτέον ότι η επίσκεψη Ερντογάν στα Τίρανα «τυχαία» συνέπεσε με την 554η επέτειο του θανάτου του Σκεντέρμπεη, του τελευταίου χριστιανού άρχοντα που αντιστάθηκε ηρωικά στην επέλαση των Οθωμανών, και θεωρείται εθνικός ήρωας της Αλβανίας. Ο Ράμα φρόντισε να μην ενοχληθεί ο Σουλτάνος από την επέτειο…
Η επέλαση της Τουρκίας στην πίσω αυλή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας εντείνεται, και πυροδοτεί εξελίξεις άγνωστες ακόμα στον μύλο των εξαρτήσεων στα Βαλκάνια. Ως περιφερειακή υπερδύναμη, ανταγωνιστικά ή συνεργατικά με τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και τις διαχωρισμένες δυνάμεις της Ε.Ε., η Άγκυρα καταλαμβάνει το κενό που δημιουργείται όχι μόνο από την αδυναμία των Βαλκάνιων πολιτικών να αντιτείνουν μια ανεξάρτητη πολιτική, αλλά και από την κατακερματισμένη δυτική ηγεμονία – η οποία έστρωσε τον δρόμο στην Άγκυρα υπονομεύοντας μεθοδικά τις σχέσεις των βαλκανικών χωρών με τη Ρωσία, ενώ την ίδια στιγμή αδυνατεί να διαχειριστεί τις συνέπειες της πολιτικής αυτής. Στο βαλκανικό κενό μας, προχωράει η Τουρκία…
