Γράφουν τα διεθνή ΜΜΕ-ινστιτούτα μασάζ της κοινής γνώμης, πως οι ισραηλινοί ενημέρωσαν τους αρμόδιους αξιωματούχους της κυβέρνησης Μπάιντεν ότι οι Ιρανοί πραγματοποιούν «ύποπτες έρευνες» που «μάλλον» αποσκοπούν στη γρήγορη ανάπτυξη πυρηνικών όπλων. Με τη σειρά τους οι αρμόδιοι σύμβουλοι ασφαλείας του Μπάιντεν –γράφουν τα ίδια πάντα, όλως αξιόπιστα ΜΜΕ– ενημέρωσαν τον για δύο ακόμη εβδομάδες Αμερικανό πρόεδρο, προφανώς σε ένα φωτεινό διάλειμμά του, ότι έχουν ορισμένα… «συνετά σενάρια»(!) βομβαρδισμού του Ιράν εάν αυτό αποφασίσει να αποκτήσει πυρηνικά. Μάλιστα τον πληροφόρησαν, συνεχίζουν τα καλά ΜΜΕ, ότι τώρα, που το Ιράν έχει αποδυναμωθεί, είναι μοναδική ευκαιρία για να εξαπολυθεί μια αμερικανική επίθεση εναντίον της Τεχεράνης. Και χαίρονται που αναπαράγουν τέτοια οι «δημοσιογράφοι», νομίζοντας ότι παίζουν επιτραπέζιο παιχνίδι… Ας ελπίσουμε ότι ο γηραλέος Τζο δεν θα προβεί σε άλλη μια εξυπηρέτηση-τετελεσμένο προς τον ζωηρό Ντόναλντ πριν του παραδώσει την ψευδαίσθηση της διακυβέρνησης.
Μετά την εκδίωξη των γαλλικών στρατιωτικών δυνάμεων από την Μπουρκίνα Φάσο, τον Νίγηρα, το Τσαντ κ.λπ., και το κλείσιμο των εκεί γαλλικών βάσεων που διασφάλιζαν τη συνέχιση της υποταγής και καταλήστευσης μιας σειράς αφρικανικών πρώην αποικιών του Παρισιού, ετοιμάζουν τα μπογαλάκια τους προς αναχώρηση και οι Γάλλοι στρατιώτες που «σταθμεύουν» στη Σενεγάλη και στην Ακτή Ελεφαντοστού. Πρόκειται για νέο βαρύ πλήγμα στην εξασφαλισμένη με δεκαετίες πραξικοπημάτων και σφαγών νεοαποικιακή γαλλική κυριαρχία σε μεγάλο τμήμα της Μαύρης Ηπείρου. Για το κενό που αφήνει η πολλαπλά ξεδοντιασμένη Γαλλία ερίζουν οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία αλλά (σε ορισμένες αφρικανικές χώρες) και η Τουρκία. Από την πλευρά τους τα προοδευτικά κινήματα των χωρών αυτών, αν και βρίσκονται μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης, αγωνίζονται για πραγματική ανεξαρτησία και για δίκαιη κατανομή του τεράστιου φυσικού πλούτου που διαθέτουν.
Δεν μπόρεσαν, λέει, οι αρμόδιες αρχές να εκτελέσουν χθες το ένταλμα σύλληψης του Γιουν Σοκ-γιολ, του διεφθαρμένου και ακραία φιλοαμερικάνου προέδρου της Νότιας Κορέας που πριν ένα μήνα αποπειράθηκε –αλλά απέτυχε, παρόλο που είχε τη σιωπηρή υποστήριξη της πρεσβείας– να επιβάλλει στρατιωτικό νόμο. Στόχος του προεδρικού πραξικοπήματος, που αποτράπηκε από τον λαϊκό ξεσηκωμό και από την αντίσταση εκατοντάδων βουλευτών, ήταν να απαλλαγεί από μια βουλή στην οποία μειοψηφούσε (όπως και στο εκλογικό σώμα, το οποίο αντιτίθεται στην κλιμάκωση των νοτιοκορεατικών πολεμικών προετοιμασιών προς εξυπηρέτηση των σχεδίων της Ουάσιγκτον, όπως και στη συνέχιση της καταλήστευσης των λαϊκών στρωμάτων από το διαπλεκόμενο με την ολιγαρχία πολιτικό προσωπικό). Πήγαν λοιπόν οι αρμόδιοι να τον συλλάβουν με εντολή του ανώτατου εισαγγελέα, καθώς αλλιώς δεν καταλαγιάζει η λαϊκή οργή. Αλλά δεν τα κατάφεραν διότι… διαφώνησε ο δικηγόρος του – με τις πλάτες του στρατού, που είναι τάχα «ουδέτερος» αλλά έστειλε ειδικές μονάδες να «προστατεύσουν» την προεδρική κατοικία. Σε κάθε περίπτωση, με το προοδευτικό και φιλειρηνικό κίνημα να αναγεννιέται ενθαρρυμένο από την αποτυχία του πραξικοπήματος, άλλο ένα ασιατικό προπύργιο της δυτικού τύπου «δημοκρατίας» ίσταται επί ξυρού ακμής.
Απορούν κάποιοι με την τεράστια περιουσία της Παετονγκτάρν Σιναουάτρα, της 38χρονης πρωθυπουργού της Ταϊλάνδης, η οποία –όπως αποκαλύφθηκε προχθές– επισήμως ανέρχεται σε περίπου 400 εκατομμύρια δολάρια. Καταρχήν, σιγά την περιουσία: είναι απλά το χαρτζιλίκι από τον μπαμπά της που αυτός ναι, είναι πλούσιος (η περιουσία του μετριέται σε δισεκατομμύρια δολάρια). Το πραγματικά απορίας άξιο είναι όμως που κανείς δεν απορεί για το πώς η συμπαθέστατη Παετονγκτάρν έγινε πρωθυπουργός. Το «πέτυχε» αποστατώντας από την προοδευτική συμμαχία με το κόμμα «Προχωράμε Μπροστά», το οποίο στις εκλογές του 2023 αναδείχθηκε πρώτη δύναμη με 38% (το κόμμα της οικογένειας Σιναουάτρα ήρθε δεύτερο με 28,8%). Αλλά λίγο αργότερα το ενοχλητικό πρώτο κόμμα τέθηκε δημοκρατικότατα εκτός νόμου από το μοναρχικό καθεστώς και τους στρατιωτικούς, κι έτσι η χαρτζιλικωμένη Παετονγκτάρν έγινε… πρώτη δύναμη – και πρωθυπουργός ελέω της αιματοβαμμένης μοναρχίας και του στρατού. Στο μεταξύ ο λαός της Ταϊλάνδης (άλλο ασιατικό προπύργιο των… Δυτικών αξιών κι αυτή!) έχει χάσει το λογαριασμό των «κλασικών» και «θεσμικών» πραξικοπημάτων που έχει υποστεί. Όμως αυτό δεν απασχολεί τα μεγάλα ΜΜΕ.
