του Νίκου Μάλλιαρη*
Πριν επτά χρόνια, στις 11 Ιανουαρίου 2018, έφυγε για τον Παράδεισο και το Πάνθεον ο σπουδαίος άνθρωπος και κορυφαίος ποδοσφαιριστής Νεοτάκης (Τάκης) Λουκανίδης.
Νεοτάκη, δεν ήσουν μόνο ο κορυφαίος αλλά και η προσωποποίηση της αγάπης, της ευγένειας, του ήθους, της μπέσας και της λεβεντιάς. Όλοι οι φίλαθλοι και οι άνθρωποι σε αγαπήσαμε και δεν θα σε ξεχάσουμε. Ο Χρηστίδης μού είπε ότι είναι η πρώτη φορά που έπεσες και δεν σηκώθηκες.
Χαλάλι του Χάρου που σε πήρε, έπεφτες πολύ μεγάλος για αυτούς που διαχειρίζονται το ποδόσφαιρό μας. Δεν άντεχαν μέσα στην καρικατούρα του ποδοσφαίρου τους, Εσένα, τον Δεληκάρη, τον Παπαϊωάννου, τον Δομάζο, τον Κούδα, τον Χρηστίδη, τον Αποστολίδη, τον Νικολάου, τον Χατζηπαναγή και τόσους άλλους από τη σειρά σου, αλλά και τους νεότερους.
Αγαπημένε Νεοτάκη, πόσο πολύ σου άρεσε να συναντιέσαι και να μιλάς με απλούς ανθρώπους. Να συμβουλεύεις με αγάπη νεαρά παιδιά και να συμπαραστέκεσαι στους απεργούς χαλυβουργούς, τους διαμαρτυρόμενους πολίτες στις πλατείες, να μιλάς με τον Μίκη στο σπίτι του, με τον Μανώλη Γλέζο, ή με την Παπαρήγα στον Περισσό και, το πιο ωραίο, να μου λες:
‒ Βρε Νίκο, εγώ δεν είμαι κομμουνιστής, πού με πας κάθε τόσο;
‒ Βρε Νεοτάκη μου, είσαι καλός άνθρωπος και σε αγαπάνε πολύ οι άνθρωποι που σε νιώθουν κοντά τους.
Αυτό του άρεσε πολύ και όντως το χαιρόταν, γιατί του άρεσε η αλήθεια, το δίκαιο και ο αγωνιζόμενος συνάνθρωπός του.
Νεοτάκη, μας λείπεις πολύ.
* Ο Νίκος Μάλλιαρης είναι βετεράνος ποδοσφαιριστής, υπήρξε επί σειρά ετών μέλος των διοικήσεων του ΠΣΑΠ και είναι πρόεδρος της πανελλήνιας πρωτοβουλίας φίλων ποδοσφαίρου «Επίσκυρον».
