Αμφίσημη στάση των δήμων του νησιού πριν καν ζητηθεί επισήμως η φιλοξενία προσφύγων
Σε… σίριαλ με πολλές κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις εξελίχθηκε η υπόθεση φιλοξενίας προσφύγων στην Κρήτη, πριν καν ακόμα ζητηθεί επισήμως από την πολιτεία. Η φημολογία και μόνο της μετακίνησης κάποιου αριθμού προσφύγων στο νησί κινητοποίησε αντίρροπες δυνάμεις στην τοπική κοινωνία.
Από τη μία πλευρά βρέθηκαν οι απλοί πολίτες, οι εθελοντές και οι συμμετέχοντες σε κοινωνικές δομές του νησιού, που ξεκίνησαν άμεσα τη συλλογή τροφίμων και την αναζήτηση πιθανών χώρων φιλοξενίας αλλά και την ετοιμασία μιας μεγάλης αποστολής με ρούχα, τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης προς τα σημεία που βρίσκονται οι μετανάστες στην υπόλοιπη Ελλάδα. Θετική υπό όρους ήταν η αρχική στάση και των δήμων του νησιού (ζητώντας πάντως ευθέως την αντίστοιχη χρηματοδότηση για την κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων που θα φιλοξενήσουν εφόσον χρειαστεί) ενώ με ενεργότατο ρόλο της αυτοδιοίκησης εξελίσσεται και η διαδικασία της συλλογής τροφίμων. Μαζική, επίσης, ήταν η προσέλευση εκπροσώπων παραγωγικών-επαγγελματικών φορέων αλλά και της εκκλησίας στις συναντήσεις εργασίας που οργανώθηκαν για το συγκεκριμένο ζήτημα.
Από την άλλη πλευρά, όμως, αναπτύχθηκαν και οι δυνάμεις που είδαν φοβικά το όλο ζήτημα. Παρά τη θετική απόφαση της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων σταδιακά άρχισαν να επικρατούν και δεύτερες σκέψεις στους δήμους του νησιού. Ο δήμαρχος Χερσονήσου είδε κίνδυνο για τον τουρισμό και για τον λόγο αυτό έφτασε μέχρι το υπουργείο Εσωτερικών για να ζητήσει να εξαιρεθεί από τον όποιο πιθανό σχεδιασμό, ενώ ερωτώμενος για μια πιθανή εγκατάσταση σε παιδική κατασκήνωση στην περιοχή Κοκκίνη διέγνωσε πως «βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα, από το Ενυδρείο αλλά και το παραλιακό μέτωπο».
Ο Δήμος Ιεράπετρας ξαφνικά διαπίστωσε έλλειψη χώρων, καθώς όταν το υπουργείο Εσωτερικών ζήτησε να υποδειχτούν πιθανοί τόποι φιλοξενίας η απάντηση ήταν πως στην ευρύτερη περιοχή δεν υπάρχουν ούτε ελεύθερα οικόπεδα, ούτε ελεύθερα αθλητικά κέντρα, ούτε ελεύθερα κάμπινγκ, ούτε ελεύθερες κατασκηνώσεις, ούτε ελεύθερα ξενοδοχεία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για αυτό το σκοπό.
Στον Δήμο Γόρτυνας ο φόβος έσπασε όλα τα κοντέρ με στελέχη του ΕΠΑΜ να μοιράζουν προκηρύξεις με «πληροφορίες» ότι η περιοχή τους έχει επιλεγεί για να εγκατασταθεί το πιο σκληρό κομμάτι των φανατικών ισλαμιστών που περιλαμβάνεται στους νέους «εισβολείς».
Αν και το ΕΠΑΜ πήρε αποστάσεις από τα συγκεκριμένα πρόσωπα, εντούτοις το κακό είχε ήδη γίνει και το Δημοτικό Συμβούλιο, υπό την παρουσία εξαγριωμένων κατοίκων πιέστηκε να λάβει αρνητική απόφαση για μια πιθανή εγκατάσταση προσφύγων.
Αλλά και στην ίδια την απόφαση της ΠΕΔ εκφράζεται μια «προτίμηση» στο είδος των προσφύγων που θα φιλοξενηθούν στο νησί, αφού προτάσσεται η φιλοξενία ασυνόδευτων παιδιών από τους δήμους του νησιού.
Η Κρήτη παραμένει ακόμα χαμηλά στον σχεδιασμό για την εγκατάσταση προσφύγων, καθώς τα πιθανότερα σημεία βρίσκονται στην ηπειρωτική χώρα και κοντά στον οδικό άξονα που οδηγεί στα σύνορα, ενώ και οι πρόσφυγες μάλλον δύσκολα θα δεχτούν να μεταφερθούν τόσο μακριά από τις πύλες εξόδου προς την Ευρώπη. Ωστόσο, το κλίμα που διαμορφώνεται στο νησί εκτός από τη σημαντική πλατιά προσφορά των πολιτών έχει και σαφή σημάδια οπισθοδρόμησης.
Μάριος Διονέλλης
