Μικρό βιογραφικό
Είμαι Κωνσταντινουπολίτης. Μεγάλωσα στην Αθήνα, ανέβηκα στην ταράτσα της Νομικής Σχολής στον αντιδικτατορικό αγώνα και έγινα δικηγόρος. Με καταβολές στο ροκ και συμμετοχή στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, αφιερώθηκα στην αριστερή πολιτική και το λαϊκό πολιτισμό, έβγαλα με εξαίρετους φίλους το περιοδικό «ντέφι», συνεργάστηκα με σπουδαίους καλλιτέχνες (Τσιτσάνη, Σαββόπουλο, Άκη Πάνου, Ζαμπέτα, Γλυκερία, Νίκο Παπάζογλου κ.ά.) και έχω κάνει -μέχρι στιγμής- 20 ντοκιμαντέρ για τον Ελληνισμό της Διασποράς. Αρθρογράφος στην «Ελευθεροτυπία» και το «Δρόμο της Αριστεράς», ραδιοφωνικός σχολιαστής «Στο Κόκκινο 105,5» και συγγραφέας του βιβλίου «Μικρά νυχτερινά». Έγνοια μου η ποιότητα ζωής στην Αθήνα και οι ανθρώπινες σχέσεις. Η συνέχεια… στη Βουλή;
Στις εκλογές
Συμμετέχω γιατί κινδυνεύουν οι άνθρωποι, κινδυνεύει ο πολιτισμός, κινδυνεύει το περιβάλλον, κινδυνεύει ο τόπος ολόκληρος. Γιατί αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, προσπαθούν να ολοκληρώσουν την καταστροφή της.
Δεν υπάρχει περιθώριο για δισταγμούς. Πρέπει να τους εμποδίσουμε. Ο καθένας με τις δυνάμεις του και όλοι μαζί. Ο σκοπός τους είναι να αρπάξουν και να εξαφανίσουν ό,τι κατακτήσαμε μέσα σε μισό αιώνα, με αγώνες, μόχθο και θυσίες. Να συσσωρεύουν αυτοί τον πλούτο που παράγει η κοινωνία, να τον στέλνουν στο εξωτερικό και να κρατούν τον τόπο φτωχό και εξαρτημένο από τοκογλύφους, πολυεθνικές και αεριτζήδες.
Αφαιρούν τα εργασιακά δικαιώματα, μειώνουν τα εισοδήματα και προκαλούν ανεργία.
Συρρίκνωσαν τη βιομηχανία και την αγροτική παραγωγή, διαλύουν το κοινωνικό κράτος.
Καταδικάζουν τα παιδιά μας, με πτυχία και προσόντα, σε φτηνούς, ανασφάλιστους και ταπεινωμένους εργάτες των 200 έως 500 ευρώ.
Προστατεύουν τους μεγαλοφοροφυγάδες και χαρατσώνουν τους εργαζόμενους.
Kλέβουν λεφτά, αλλά κλέβουν και χρόνια από τη ζωή μας.
Ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία και ξεφτιλίζουν διεθνώς την Ελλάδα.
Τι άλλο πρέπει να κάνουν για να τους διώξουμε;
Πού μας οδηγούν;
Πού είναι η παιδεία; Στα σχολεία με τα τσιμέντα και τα κάγκελα;
Πού είναι η γλώσσα; Στη Γιουροβίζιον και στα γκρίνγκλις;
Πού είναι η ποίηση; Στα φτωχά ελληνικά των βουλευτών και των τηλεπαρουσιαστών;
Πού είναι η μουσική; Στους αφόρητους θορύβους της πόλης;
Πού είναι ο πολιτισμός; Στους 2.500 νεκρούς ετησίως από ταχύτητα, παραβιάσεις του «κόκκινου», μέθη και ακατάλληλους δρόμους ή στα τηλεοπτικά κουτσομπολιά;
Πού είναι η ιστορική κληρονομιά; Στο λεηλατημένο μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας ή στο πυρπολημένο Ακροπόλ;
Πού είναι η υγεία; Στα φάρμακα που ακριβαίνουν ανεξέλεγκτα και στα «επείγοντα» που περιμένεις ώρες σε παγωμένους διαδρόμους ή στα ιδιωτικά νοσοκομεία πολυτελείας;
Πού είναι η ψυχική μας γαλήνη; Στα ψυχοφάρμακα ή τις αυτοκτονίες;
Πού είναι η αλληλεγγύη κι ο ανθρωπισμός; Στα συσσίτια των ταπεινωμένων και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ξεριζωμένων;
Πού είναι η φύση και η ομορφιά; Στα καμμένα δάση και τις χτισμένες παραλίες;
Πού είναι η ανάπτυξη; Στα εκατοντάδες χιλιάδες κλειστά μαγαζιά και τις βιοτεχνίες ή στα τοκογλυφικά δάνεια των τραπεζών και τα παράνομα εμπορικά κέντρα των πολυεθνικών;
Πού είναι η διατροφική αυτάρκεια; Στα λεμόνια Τουρκίας και τα κρεμμύδια Πολωνίας;
Πού είναι η κοινωνική μέριμνα; Στα φουσκωμένα τιμολόγια της ΔΕΗ και τα εξουθενωτικά δημοτικά τέλη ή στους λιγοστούς παιδικούς σταθμούς και τις συντάξεις πείνας;
Πού είναι η ενημέρωση και η αλήθεια; Στις τηλεοράσεις που χαρίστηκαν σε εργολάβους και εφοπλιστές ή στο στόμα διεφθαρμένων πολιτικών και καθεστωτικών δημοσιογράφων;
Πού είναι το ήθος; Στα ψέματα τύπου «λεφτά υπάρχουνε»;
Πού είναι η ηθική; Στους υπουργούς που τα πήραν ή στους βουλευτές που τους καλύπτουν;
Πού είναι η εντιμότητα; Στις μίζες των υποβρυχίων, των Ολυμπιακών Αγώνων και της Ζίμενς που κουκουλώθηκαν με νόμους και «εξεταστικές επιτροπές»;
Πού είναι η δικαιοσύνη; Στην προστασία των ισχυρών και τη φυλάκιση των πιο αδύναμων πολιτών για μικροπαραβάσεις και χρέη;
Πού είναι η ισότητα; Στη μικρή ολιγαρχία που λεηλατεί τον εθνικό πλούτο και στην τεράστια πλειοψηφία που φτωχαίνει άνεργη ή κακοπληρωμένη;
Πού είναι η ελευθερία; Στα δακρυγόνα, τις βόμβες κρότου-λάμψης, τις κάμερες παρακολούθησης και το φακέλωμα;
Πού είναι η δημοκρατία; Στους διορισμένους από τις ξένες κυβερνήσεις πρωθυπουργούς;
Πού είναι η ανεξαρτησία; Στα μνημόνια για υποτελείς και προσκυνημένους;
Να φύγουν!
Ας δώσουμε ειλικρινείς απαντήσεις για να αποδώσουμε, επιτέλους, ευθύνες.
Γι’ αυτό το χάλι χύθηκε τόσο αίμα και έγιναν τόσοι αγώνες με θυσίες και βάσανα;
Έχουμε ακόμα ανοχή γι’ αυτούς που δήμευσαν τη χώρα και χάλασαν τη ζωή μας;
Τους εμπιστευόμαστε να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά μας; Να διευθύνουν την επιχείρησή μας; Να βγάλουν τη χώρα από την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν;
Όχι! Είναι επικίνδυνοι και πρέπει να φύγουν, τώρα!
Για επικοινωνία
stelios elliniadis facebook – elliniadis.wordpress.com – [email protected]
