Οι Ρώσοι ξέρουν Ιστορία και, το κυριότερο, τη μετέρχονται. Ξέρουν ότι η χώρα τους, από την εποχή των Ρως, έχει χάσει πολλές μάχες, αλλά κανέναν πόλεμο. Έναν πόλεμο έχασαν μόνο, αυτόν με τους Ιάπωνες το 1905, αλλά τον κέρδισαν πίσω το 1945.
Ο Ναπολέων πήρε μαζί του τη μισή Ευρώπη, εξεστράτευσε κι επέστρεψε κυνηγημένος, κρυμμένος μέσα σε μια άμαξα, εγκαταλείποντας τους στρατιώτες του, έναν-έναν να πεθαίνουν.
Ο Χίτλερ ξαναμάζεψε τη μισή Ευρώπη, εξεστράτευσε κι αυτός, συνετρίβη πολλαπλώς και «είδε» τον Κόκκινο Στρατό να μπαίνει στο Βερολίνο.
Είδε τα Πάνθερ (πάνθηρες) να γίνονται λαγοί. Είδε τα Τάιγκερ (τίγρεις) να γίνονται λαγοί. Τώρα ο ανθυποσόλτς στέλνει Λέοπαρντ (λεοπαρδάλεις) για να γίνουν ψητά στα κάρβουνα.
………………
Αλήθεια, αν κάποιος γνωρίζει ελάχιστη στρατιωτική Ιστορία δεν ξέρει ότι στις απέραντες στέπες της Ουκρανίας, 100 βαριά άρματα μάχης (Λέοπαρντ, Άμπραμς και Τσάλεντερ) είναι απλώς «κρέας για τα κανόνια»;
Κι εδώ εγείρεται ένα σοβαρό ερώτημα. Αν το ΝΑΤΟ προετοίμαζε τον πόλεμο στην Ουκρανία εδώ και πολλά χρόνια (όπως παραδέχθηκε ακόμα και η Μέρκελ), πώς νόμιζε ότι θα μπορούσε να τον διεξαγάγει; Με πυροτεχνήματα και προπαγάνδα ή έχοντας αποφασίσει ότι η Ρωσία θα ήταν ψόφια, μη μπορώντας (ή και μη θέλοντας) να αντιδράσει;
Αν είναι έτσι, κινδυνεύουμε να συρθούμε στον πυρηνικό όλεθρο, λόγω βλακείας.
Αν όμως σε ένα τόσο κορυφαίο ζήτημα πρυτάνευσε η βλακεία, σε ποια ζητήματα δεν πρυτανεύει.
Από την άλλη πλευρά, δεν ήξεραν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ότι μια πυρηνική δύναμη είναι ένας Σαμψών που δεν μπορεί να ηττηθεί; Δεν ήξεραν οι ΗΠΑ ότι ούτε η ίδιες ΗΠΑ είναι δυνατόν να ηττηθούν; Πώς λοιπόν και γιατί μπήκαν σε αυτόν τον πολεμικό τυχοδιωκτισμό; Από τη «ρουτίνα» της διαρκούς επέκτασης (όμως προς την υπερεπέκταση πλέον) ή επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς; (Όπερ και το ανατριχιαστικό.)
Το πιο δασύτριχο όμως όλων των ερωτημάτων είναι το εξής: αν ο πόλεμος αυτός πρέπει να σταματήσει, πώς μπορεί να σταματήσει; Πώς μπορούν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να απαγκιστρωθούν απ’ αυτόν τον πόλεμο, χωρίς να ηττηθούν; Πώς γίνεται, απ’ την άλλη, να αντιμετωπίσει το φάσμα της ήττας η Ρωσία, χωρίς να καταφύγει στα πυρηνικά της;
***
Στα δικαστήρια, λένε οι δικηγόροι, «ποτέ δεν θέτουμε ερωτήματα των οποίων δεν ξέρουμε την απάντηση». Δεν θα έλεγα το ίδιο εις ό,τι αφορά την Αμερικανική εξωτερική πολιτική. Οι ΗΠΑ έχουν εισπράξει πολύ συχνά καταστροφικές απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτουν στους άλλους. Άλλοτε καταστροφικά για τους άλλους, άλλοτε καταστροφικά για τις ίδιες, κι άλλοτε καταστροφικά και για τους δύο!
Δεν είναι αργά για να πετύχουμε και την καταστροφή για όλους…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
26•I•2023
