Δεν είναι μόνο οι εντολές που έχουν οι αστυνομικοί για το τρόπο που αντιμετωπίζουν τους πολίτες που παρανομούν ή διαμαρτύρονται.
Είναι και οι αντιλήψεις που έχουν οι ίδιοι και τις εφαρμόζουν στην άσκηση των καθηκόντων τους υπερβαίνοντας τα όρια του νόμου και των εντολών που λαμβάνουν από την ηγεσία τους. «Άλλα τους λέω κι άλλα κάνουνε», μου είπε τηλεφωνικά ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης απολογούμενος για τη βίαιη σύλληψη και μεταφορά μας στη ΓΑΔΑ, με την κατηγορία της αντίστασης κατά της αρχής, τον Οκτώβρη του 2009, μετά από μία παρουσίαση βιβλίου στο Φλοράλ, στα Εξάρχεια. Σημειωτέον ότι εγώ μαγνητοσκοπούσα τη σύλληψη του Παπαχρήστου και του Δαματόπουλου. Εντούτοις, αυτή η φτηνή δικαιολογία του υπουργού Δημόσιας Τάξης εμπεριείχε και μία δόση αλήθειας. Οι αστυνομικοί έχουν εντολές από την ηγεσία τους για μηδενική ανοχή απέναντι στους απείθαρχους και ενοχλητικούς, αλλά, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όλο και συχνότερα αυθαιρέτως ενεργούν καθ’ υπέρβασιν. Έτσι, η κατ’ εντολήν ανελαστικότητα στην επαφή του οργάνου με τον πολίτη και η καταχρηστική υπέρβαση του αστυνομικού, δημιουργούν ένα συνδυασμό που –στην κυριολεξία- σκοτώνει. Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου είναι αποτέλεσμα αυτού του «συνδυασμού».
Οι ξυλοδαρμοί κατά τη σύλληψη ακόμα και της πιο ήπιας μορφής παραβατών ή υπόπτων ή απλώς διαδηλωτών, αποτελούν το «επιπλέον» που προσθέτουν εξ ιδίων οι αστυνομικοί. Ένα φαινόμενο που έχει ήδη λάβει τη μορφή επιδημίας στην αστυνομία. Ένα φαινόμενο, που λόγω της συχνότητας που το συναντάμε, σίγουρα δεν θα μπορούσε να συμβαίνει εάν η ηγεσία της αστυνομίας ενδιαφερόταν να το αποτρέψει. Δυστυχώς, η πολιτική και ένστολη ηγεσία φαίνεται ότι όχι μόνο ανέχεται, αλλά κάνει και τη δουλειά της αφήνοντας σιωπηρά πάρα πολλούς αστυνομικούς να παραβιάζουν το νόμο και τον όρκο τους και να μεταβάλλονται οι ίδιοι σε κοινούς εγκληματίες. Γεγονός που επιδεινώνεται από την ύπαρξη ανώτερων αξιωματικών, π.χ. διοικητές αστυνομικών τμημάτων, που εφαρμόζουν τέτοιες πρακτικές στην επικράτειά τους δίνοντας το πράσινο φως στους υφιστάμενούς τους να ασκούν βία κατά βούληση.
Ακόμα χειρότερα, το φαινόμενο παίρνει ήδη μεγαλύτερες διαστάσεις με τη συνδρομή ανακριτών και εισαγγελέων που όχι μόνο καλύπτουν τους επίορκους αστυνομικούς, αλλά φορτώνουν και τα θύματα αυτών των παράνομων συμπεριφορών με εξωφρενικές κατηγορίες! Στην υπόθεση του Πέτρου Καπετανόπουλου, που συνελήφθη κάτω από το σπίτι του επειδή έκανε παρατήρηση σε αστυνομικούς που ποδοπατούσαν ένα μετανάστη που μόλις είχαν συλλάβει, οι δικαστές βύθισαν τη δικαιοσύνη ακόμα περισσότερο στη χαβούζα του αυταρχισμού και της ανομίας προσθέτοντας, στις -συνηθισμένες σ’ αυτές τις περιπτώσεις- κατηγορίες της «αντίστασης κατά της αρχής» και της «απελευθέρωσης ή απόπειρας απελευθέρωσης κρατουμένου» σε βάρος του Καπετανόπουλου, την ακόμα πιο εξωφρενική κατηγορία της «συμμετοχής σε ληστεία» που κατηγορείται ότι διέπραξε ο μετανάστης!
Αυτά μόνο σε χούντα θα μπορούσαν να συμβούν! Ή σε μεταχούντα, αν αναλογιστούμε ότι η κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ τοποθέτησε στη θέση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης τον εισαγγελέα της απριλιανής δικτατορίας Αθανάσιο Ανδρεουλάκο! Από 11 εκατομμύρια πολίτες που ζουν σ’ αυτή τη χώρα, το έτος 2012, αυτόν επέλεξαν ως καταλληλότερο οι δημοκράτες εκσυγχρονιστές!
Εάν, σ’ αυτές τις πολύ κρίσιμες στιγμές για τον τόπο, τα όργανα της δικαστικής εξουσίας ακολουθήσουν αυτό τον κατήφορο, ας μην περιμένουν συμπάθεια και σεβασμό από τους πολίτες, ούτε καν από τον θεό. Βρίσκονται ήδη καθ’ οδόν για την κόλαση!
Οι ξυλοδαρμοί κατά τη σύλληψη ακόμα και της πιο ήπιας μορφής παραβατών ή υπόπτων ή απλώς διαδηλωτών, αποτελούν το «επιπλέον» που προσθέτουν εξ ιδίων οι αστυνομικοί. Ένα φαινόμενο που έχει ήδη λάβει τη μορφή επιδημίας στην αστυνομία. Ένα φαινόμενο, που λόγω της συχνότητας που το συναντάμε, σίγουρα δεν θα μπορούσε να συμβαίνει εάν η ηγεσία της αστυνομίας ενδιαφερόταν να το αποτρέψει. Δυστυχώς, η πολιτική και ένστολη ηγεσία φαίνεται ότι όχι μόνο ανέχεται, αλλά κάνει και τη δουλειά της αφήνοντας σιωπηρά πάρα πολλούς αστυνομικούς να παραβιάζουν το νόμο και τον όρκο τους και να μεταβάλλονται οι ίδιοι σε κοινούς εγκληματίες. Γεγονός που επιδεινώνεται από την ύπαρξη ανώτερων αξιωματικών, π.χ. διοικητές αστυνομικών τμημάτων, που εφαρμόζουν τέτοιες πρακτικές στην επικράτειά τους δίνοντας το πράσινο φως στους υφιστάμενούς τους να ασκούν βία κατά βούληση.
Ακόμα χειρότερα, το φαινόμενο παίρνει ήδη μεγαλύτερες διαστάσεις με τη συνδρομή ανακριτών και εισαγγελέων που όχι μόνο καλύπτουν τους επίορκους αστυνομικούς, αλλά φορτώνουν και τα θύματα αυτών των παράνομων συμπεριφορών με εξωφρενικές κατηγορίες! Στην υπόθεση του Πέτρου Καπετανόπουλου, που συνελήφθη κάτω από το σπίτι του επειδή έκανε παρατήρηση σε αστυνομικούς που ποδοπατούσαν ένα μετανάστη που μόλις είχαν συλλάβει, οι δικαστές βύθισαν τη δικαιοσύνη ακόμα περισσότερο στη χαβούζα του αυταρχισμού και της ανομίας προσθέτοντας, στις -συνηθισμένες σ’ αυτές τις περιπτώσεις- κατηγορίες της «αντίστασης κατά της αρχής» και της «απελευθέρωσης ή απόπειρας απελευθέρωσης κρατουμένου» σε βάρος του Καπετανόπουλου, την ακόμα πιο εξωφρενική κατηγορία της «συμμετοχής σε ληστεία» που κατηγορείται ότι διέπραξε ο μετανάστης!
Αυτά μόνο σε χούντα θα μπορούσαν να συμβούν! Ή σε μεταχούντα, αν αναλογιστούμε ότι η κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ τοποθέτησε στη θέση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης τον εισαγγελέα της απριλιανής δικτατορίας Αθανάσιο Ανδρεουλάκο! Από 11 εκατομμύρια πολίτες που ζουν σ’ αυτή τη χώρα, το έτος 2012, αυτόν επέλεξαν ως καταλληλότερο οι δημοκράτες εκσυγχρονιστές!
Εάν, σ’ αυτές τις πολύ κρίσιμες στιγμές για τον τόπο, τα όργανα της δικαστικής εξουσίας ακολουθήσουν αυτό τον κατήφορο, ας μην περιμένουν συμπάθεια και σεβασμό από τους πολίτες, ούτε καν από τον θεό. Βρίσκονται ήδη καθ’ οδόν για την κόλαση!
Για προσαγωγή,
Γκαούρ
Σχόλια
