Η προσπάθεια της γερμανικής ελίτ να κυριαρχήσει με το ζόρι στην Ευρώπη, ξαναφέρνει στην επιφάνεια το πώς διαμορφώθηκε και εξελίχθηκε η σύγχρονη Γερμανία. Ποια είναι τα συστατικά στοιχεία που την αποτελούν και τα οποία μετά από μία περίοδο ειρήνευσης και εκπολιτισμού, αναδύονται ξανά στην επιφάνεια αυτά τα αρνητικά γνωρίσματα τα οποία καθόρισαν τη γερμανική εσωτερική και εξωτερική πολιτική τουλάχιστον τα τελευταία εκατό, χρόνια για να μην πάμε πιο πίσω. Καθώς κανείς το ψάχνει και συνδέει τα κομμάτια μεταξύ τους, διαπιστώνει ότι υπάρχει πράγματι μία συνέχεια στην τραγωδία του γερμανικού λαού. Στις αντιλήψεις που κυριάρχησαν και τα ίχνη αυτών των αντιλήψεων, μπορεί κανείς να βρει, να διακριβώσει τη συνάφεια ανάμεσα στις πολιτικές που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν και στις σημερινές πολιτικές, όπως αυτές ασκούνται από τη γερμανική ηγεσία. Μια γερή απόδειξη αυτής της συνάφειας ή συνέχειας, είναι το ζήτημα που ανακινήθηκε από την ΝτόιτσεΒέλε, είχε παλιότερα προηγηθεί το BBC, σχετικά με μια μάλλον άγνωστης γενοκτονίας που έχουν πραγματοποιήσει οι Γερμανοί στην αρχή του 20ου αιώνα. Μία γενοκτονία που συνέβη στη Δυτική Αφρική, στη σχετικά σύντομη κυριαρχία των Γερμανών στην περιοχή, που σήμερα ανήκει στο κράτος της Ναμίμπια. Αυτή η γενοκτονία δεν θα μπορούσε να γίνει γνωστή από τη Ναμίμπια, που είναι μια περιφερειακή χώρα, στην Αφρική, χωρίς καμία πρόσβαση στα διεθνή ΜΜΕ και με ελάχιστη επιρροή στους διεθνείς οργανισμούς. Αν το σκεφτεί λιγάκι κανείς, θα συμφωνήσει ότι η Ναμίμπια δεν υπάρχει στα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα ΜΜΕ, δεν έχει θέση, ούτε παρουσία, ούτε φωνή. Είναι στη ζώνη της ανυπαρξίας…
Η άγνωστη γενοκτονία
Η γενοκτονία αυτή πραγματοποιήθηκε το 1904 με 1907. Μία γενοκτονία στην Αφρική η οποία είναι μία γενοκτονία με τα όλα της, στην κυριολεξία. Δεν είναι ένα φαινόμενο που έχει στοιχεία γενοκτονίας, αλλά είναι αυτό που θα χαρακτηρίζαμε 100% γενοκτονία. Είναι η γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού, στη Δυτική Αφρική, μία περιοχή που την είχαν καταλάβει οι Γερμανοί στα πλαίσια της αποικιοκρατίας, τότε που μοίραζαν τον κόσμο μαζί με τους Άγγλους, τους Γάλλους, τους Βέλγους, τους Ολλανδούς και άλλους αποικιοκράτες. Η περιοχή της σημερινής Ναμίμπια, στη νοτιοδυτική Αφρική, ήταν υπό την κατοχή των Γερμανών από το 1884. Οι Γερμανοί άσκησαν εκεί τις πολιτικές που αργότερα εφαρμόστηκαν σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου. Αυτή η γενοκτονία θεωρείται από τους ιστορικούς και τους μελετητές ότι είναι η πρώτη γενοκτονία, με βάση τα κριτήρια με τα οποία θεσπίστηκε αυτό το έγκλημα στη συνέχεια.
Τι έκαναν οι Γερμανοί στη Δυτική Αφρική; Εκεί βρήκαν πολλές φυλές που ήταν οι φυσικοί κάτοικοι αυτής της περιοχής, οι αυτόχθονες, τους οποίους χρησιμοποιούσαν σαν δούλους για να εργάζονται και να παράγουν τα προϊόντα και να προσφέρουν τις υπηρεσίες που ήθελαν οι κατακτητές. Εκεί ανακαλύφθηκαν και μεγάλα ορυχεία διαμαντιών μαζί με άλλα πολύτιμα προϊόντα που τα μετέφεραν στη Γερμανία και πλούτιζαν. Και χρησιμοποιούσαν σαν δούλους τους ιθαγενείς, αλυσοδεμένους. Μέχρι τότε, οι ιθαγενείς ήταν κτηνοτρόφοι, είχαν γελάδια και ζούσαν απ’ αυτά, μετακινούμενοι στην περιοχή τους.
Μετά από μερικά χρόνια σκλαβιάς κατά τη διάρκεια των οποίων έπαιρναν τις γυναίκες και τα παιδιά των ιθαγενών, βίαζαν, κρεμούσαν, βασάνιζαν και ακρωτηρίαζαν, οι ιθαγενείς ξεσηκώθηκαν, αλλά ήταν πολύ αδύναμοι μπροστά στην τεχνολογική υπεροχή των Γερμανών. Για να καταστείλουν την εξέγερση οι αποικιοκράτες μετέφεραν πρόσθετο στρατό από τη Γερμανία, ένα σύνολο 19.000 Γερμανών στρατιωτών, επιπέσανε στις δύο βασικές φυλές, τους Χερέρο και τους Νάμα, που αριθμούσαν πάνω από 100.000 ψυχές, με τα σύγχρονα όπλα και τα μεταφορικά μέσα που διέθεταν, και αφού κατέσφαξαν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που ήταν κακά εξοπλισμένος και φτωχός, απώθησαν όσους επέζησαν των σφαιρών και των λογχών σε μια ζοφερή έρημο. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Οι γραπτές εντολές που έχουν διασωθεί είναι πλήρως αποκαλυπτικές. Οι επικεφαλής των γερμανικών δυνάμεων στην περιοχή έδιναν εντολές στους στρατιώτες να εκτελούν επί τόπου τους πάντες, γυναίκες, παιδιά, γέρους, τραυματίες και αρρώστους. Να μην μένει κανείς ζωντανός, γιατί σκοπός ήταν, όπως αναφέρουν οι διαταγές, να τους εξαφανίσουν από προσώπου γης. . Όσοι διέφυγαν της σφαγής και γλύτωσαν προς στιγμήν, όσοι δεν σκοτώθηκαν με τα κανόνια, τα τουφέκια και τις ξιφολόγχες, απωθήθηκαν μέσα στην έρημο Omaheke έχοντας φροντίσει οι Γερμανοί να δηλητηριάσουν όλες τις πηγές πόσιμου νερού, και αποκλείοντας όλες τις εξόδους διαφυγής από την έρημο, με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να πεθάνουν από την πείνα και τη δίψα και να κατασπαραχτούν από τους γύπες και τα τσακάλια.
Από τα αφρικανικά στα ναζιστικά στρατόπεδα
«Πιστεύω ότι αυτό το έθνος (των ιθαγενών) πρέπει να εξολοθρευτεί» (απόσπασμα από τη διαταγή του στρατηγού LotharvonTrotha, που ήταν επικεφαλής των γερμανικών δυνάμεων κατοχής στη Δυτική Αφρική).
Σε 100.000 υπολογίζονται τα θύματα αυτής της φρικτής γενοκτονίας που έκαναν οι Γερμανοί στη Δυτική Αφρική, στη Γερμανική Αφρική, όπως την αποκαλούσαν. Όσοι ιθαγενείς συνελήφθησαν, τους έκλεισαν σε στρατόπεδα εξόντωσης, σαν αυτά που χρησιμοποίησαν αργότερα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα μέρος απ’ αυτούς τους κρατούμενους, τους έριξαν σε ένα πετρώδες νησί, το οποίο ονομάζεται Νησί του Καρχαρία, όπου τους άφησαν να πεθάνουν μέσα σε λίγους μήνες. Μάλιστα, τους ανάγκαζαν να θάβουν τους νεκρούς στην παραλία με λίγη άμμο την οποία παρέσυρε το κύμα, για να καταβροχθίζονται τα πτώματα από τους καρχαρίες που αφθονούσαν τριγύρω από το νησί. Ανατριχιαστικά πράγματα, με στρατιώτες να φωτογραφίζονται για σουβενίρ μπροστά στους άντρες και τις γυναίκες που κρέμονταν άψυχα στις αγχόνες. Οι λεπτομέρειες είναι φρικιαστικές.
Δεν είναι τυχαίο, ούτε μεμονωμένο φαινόμενο, ότι πολλοί από τους πρωταγωνιστές του εγκλήματος, ή οι απόγονοί τους, συμμετείχαν και στα ναζιστικά ολοκαυτώματα, όπως ο κυβερνήτης της αποικίας Γκέρινγκ, πατέρας του Χέρμαν Γκέρινγκ, στενού συνεργάτη του Χίτλερ, διοικητή της ναζιστικής πολεμικής αεροπορίας. Επίσης, Γερμανοί γιατροί και ανθρωπολόγοι, ακόμα και ζωολόγοι!, που χρησιμοποιούσαν τους ιθαγενείς για πειράματα, όπως ο EugenFischer, βρέθηκαν αργότερα στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, μαζί με τον περίφημο Μένγκελε, να συνεχίζουν αυτά τα πειράματα σε ζωντανούς ανθρώπους. Ο ίδιος ο Fischer έγινε πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, φροντίζοντας για την εκπαίδευση των ναζί γιατρών. Μαζί με τον FranzRittervonEpp, που μετά τη συμμετοχή του στη γενοκτονία των Χερέρο και των Νάμα στην Αφρική, ευθύνεται για την εξολόθρευση αμέτρητων Εβραίων και τσιγγάνων στη Βαυαρία. Χιλιάδες σώματα ιθαγενών χειρουργήθηκαν, εμποτίστηκαν με βλαβερές χημικές ουσίες, μολύνθηκαν με σπάνιες ασθένειες και ακρωτηριάστηκαν. Υπολογίζονται σε 6.000 περίπου τα ανθρώπινα μέλη, οι σκελετοί και τα κρανία ιθαγενών που μεταφέρθηκαν στη Γερμανία από τη Δυτική Αφρική για πειράματα σε ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια, αλλά και σαν εκθέματα σε μουσεία. Μετά από προσπάθειες δεκαετιών, κάποια απ’ αυτά τα κόκκαλα επιστράφηκαν στη Ναμίμπια για να ενταφιαστούν κανονικά, 110 χρόνια μετά τη γενοκτονία.
Μια γενοκτονία που οι Γερμανοί μέχρι σήμερα δεν την αναγνωρίζουν σαν γενοκτονία, ισχυριζόμενοι ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχε νομικά ο ορισμός της γενοκτονίας. Επιχείρημα που είναι αστείο, αλλά αναιρείται ταυτόχρονα και από το ό,τι οι Γερμανοί έχουν αναγνωρίσει, εννοείται από πολιτική σκοπιμότητα, τη γενοκτονία των Αρμενίων που επίσης πραγματοποιήθηκε πριν από τη θεσμοθέτηση του εγκλήματος της γενοκτονίας.
Γενοκτονία και υποκρισία
Και όλα αυτά βγήκαν στη φόρα και συζητήθηκαν στην ΝτόιτσεΒέλε, γιατί ακόμα και Γερμανοί, καλλιεργημένοι άνθρωποι που υπάρχουν πολλοί στη Γερμανία, απ’ αυτή την πολύ μεγάλη παράδοση των στοχαστών, στους οποίους οφείλουμε κι εμείς σαν Έλληνες πάρα πολλά για τη δουλειά που έχουν κάνει πάνω στην ελληνική γραμματεία, αλλά και γενικότερα για την προσφορά τους στον παγκόσμιο πολιτισμό, έχουν φρικάρει μ’ αυτές τις πολιτικές των γερμανικών ελίτ. Δυστυχώς, όμως, ο γερμανικός λαός, σε μεγάλο βαθμό, είναι ντοπαρισμένος από την πολιτική εξουσία η οποία εμφανίζει ρατσιστικά ότι όλοι οι άλλοι λαοί είτε είναι κατώτεροί τους είτε ζουν σε βάρος των Γερμανών. Μέσα απ’ αυτό το κλίμα υπάρχει ένα πολύ δυσμενές κλίμα στη Γερμανία όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για κάθε λαό που τάχα μου δεν τα έχει καταφέρει ενώ έχει ακολουθήσει τις πολιτικές που του έχουν επιβληθεί. Και αυτοί οι στοχαστές που ξεχωρίζουν από την επίσημη γραμμή, έχουν θυμώσει πολύ και έχουν βγει από τα ρούχα τους βλέποντας, για παράδειγμα, την Μέρκελ, να πηγαίνει στη Βοσνία και να καταγγέλλει τους Σέρβους για το μακελειό στη Σρεμπρένιτσα, που ασφαλώς είναι αξιοκατάκριτο, κρύβοντας ότι αυτό είναι αποτέλεσμα του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας, με 300.000 νεκρούς, που η Γερμανία πρωταγωνιστικά προκάλεσε! Ένα ταξίδι αποπροσανατολιστικό, την ώρα που οι γενοκτονίες, οι καθαρά γερμανικές, παραμένουν κρυφές και ανεξερεύνητες. Πέρα από μία γενική παραδοχή για τα φοβερά εγκλήματα στον Β΄ΠΠ, τα οποία υποχρεώθηκαν να παραδεχτούν μην μπορώντας να κάνουν αλλιώς, όλα τα άλλα εγκλήματα των γερμανικών ελίτ, συχνά με τη συναίνεση και συμμετοχή μεγάλων μερίδων του γερμανικού λαού, παραμένουν σκόπιμα στην αφάνεια.
Αυτό το «πνεύμα» της αυτοκρατορίας, που πάντοτε κατέληγε σε τρομακτικές συμφορές για τους άλλους, αλλά και για τους Γερμανούς τους ίδιους, αποτελεί τον μεγάλο εφιάλτη κάθε σκεπτόμενου Γερμανού πολίτη, αλλά και κάθε σκεπτόμενου πολίτη της Ευρώπης και το κόσμου ολόκληρου. Ένα «πνεύμα» που στις μέρες εκδηλώθηκε όχι μόνο στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και στην Ουκρανία, με τα όπλα στην πρώτη και με την υπόθαλψη και στήριξη στη δεύτερη, αλλά και με την απόπειρα οικονομικού στραγγαλισμού της Ελλάδας και επιβολής μιας νέας υποτέλειας και λεηλασίας.
Στέλιος Ελληνιάδης
