Απαιτείται ομοφωνία, αλλιώς… Του Χρήστου Πραμαντιώτη
Ένα νεύμα των χαμηλόβαθμων στελεχών της τρόικας είναι αρκετό για να προκαλέσει φουρτούνα στην κυβέρνηση. Αυτό έγινε φανερό για άλλη μία φορά αυτή την εβδομάδα, όταν οι τεχνικοί απεσταλμένοι των τροϊκανών διατύπωσαν τις ενστάσεις τους στη ρύθμιση για την απελευθέρωση των μεταφορών και για τα ταξί – πεδία προεκλογικής δράσης του υπουργού Μεταφορών, Μ. Βορίδη. Όταν μάλιστα αυτό συνδυάστηκε και με τις αντιρρήσεις βουλευτών, κυρίως της Ν.Δ., σε επιμέρους άρθρα του πολυνομοσχεδίου-σκούπα, ήρθε η… ώρα Παπαδήμου.
Ο μειλίχιος πρωθυπουργός δεν ξεπερνά εύκολα τα όρια της αβρής συμπεριφοράς, όμως όταν μάζεψε στο Μαξίμου τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς που τον στηρίζουν, το έθεσε ξεκάθαρα: απαίτησε ομοφωνία των τριών κομμάτων στο πολυνομοσχέδιο, γιατί αλλιώς τα αφεντικά του εξωτερικού θα μας τραβήξουν το αφτί.
Όμως, αν το επίδικο ήταν να περάσει το πολυνομοσχέδιο από τη Βουλή, και με δεδομένο ότι υπάρχει η απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα υπερψηφίσει, ποιο είναι το πρόβλημα;
Όσο κι αν φαντάζει υπερβολικό για άλλες εποχές, σήμερα δεν υπάρχουν περιθώρια αποκλίσεων. Το σε πλήρη σήψη πολιτικό σύστημα, εντελώς απονομιμοποιημένο στη συνείδηση του λαού, γνωρίζει ότι όλες οι ισορροπίες είναι εύθραυστες. Απαιτεί, λοιπόν, σκληρή πειθαρχία από το πολιτικό μπλοκ που ανέλαβε τη στήριξή του. Δεν φτάνει να ψηφίζονται οι νόμοι, πρέπει να υπερψηφίζονται από όλους. Πρέπει όλοι να αποδεικνύουν ότι είναι συνένοχοι. Και πρέπει όλοι να το κάνουν συνειδητά. Αυτό το τρικομματικό (τουλάχιστον) πολιτικό μπλοκ είναι στην ουσία του ενιαίο και τείνει να διαγράφει κομματικές διαφορές. Όχι φυσικά επειδή τους ενώνει όλους «ο υπέρτερος στόχος της σωτηρίας της χώρας». Αλλά γιατί οι δανειστές δεν πρέπει να λαμβάνουν «λάθος μηνύματα» και θέλουν να αισθάνονται σίγουροι πως το σχέδιο λεηλασίας της χώρας και του λαού της, θα υλοποιηθεί απρόσκοπτα από αυτό το ενιαίο πολιτικό μπλοκ και τις εφεδρείες του. Επομένως, σε αυτή την πορεία οι δανειστές και ο διορισμένος πρωθυπουργός τους, απαγορεύουν στους κυβερνητικούς εταίρους κουτοπόνηρες μικροκομματικές σκέψεις. Πολύ περισσότερο, δεδομένης της εύθραυστης πολιτικά συγκυρίας, όπου κανείς δεν ξέρει από πού και πότε θα σκάσει το επόμενο αυθόρμητο κίνημα των αγανακτισμένων και καταστρεφόμενων κατοίκων αυτής της χώρας.
Οι βουλευτές που έχουν, μέχρι τώρα, παραμείνει στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ ήταν από καιρό έτοιμοι για όλα αυτά και προκαλούν τα λιγότερα προβλήματα. Οι βουλευτές του ΛΑΟΣ μπήκαν εύκολα και ευχάριστα στο κόλπο, χωρίς να δημιουργούν πολλές… εντάσεις. Εκείνοι που δεν φαίνεται να έχουν «εναρμονιστεί» ομαλά είναι οι βουλευτές της Ν.Δ. Είδαν τον πρόεδρό τους να αρνείται να στείλει στην Ε.Ε. και στο ΔΝΤ γραπτές εγγυήσεις νομιμοφροσύνης τον Νοέμβριο, αλλά τελικά το έκανε. Έλεγαν δεξιά κι αριστερά ότι οι εκλογές θα γίνουν οπωσδήποτε στα μέσα Φεβρουαρίου, αλλά τώρα λένε ότι θα γίνουν πριν από το Πάσχα – και ξέρουν καλά ότι μάλλον θα χρειαστεί να προσαρμόσουν εκ νέου τον εκλογικό τους ορίζοντα. Είδαν επίσης τον Αντ. Σαμαρά να επιμένει ότι το έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι αποκλειστικά η ολοκλήρωση του «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων, αλλά τώρα ανακάλυψαν ότι ίσως κληθούν να υπερψηφίσουν τα πάντα (και μάλιστα με σκληρή πειθαρχία): από τις επικουρικές συντάξεις και τον κατώτατο μισθό μέχρι το άνοιγμα των επαγγελμάτων.
Μάλιστα, μόλις τώρα οι περισσότεροι από αυτούς αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι ακόμη κι αν κυβερνήσουν, δεν θα έχουν την πολυτέλεια να εφαρμόσουν οποιοδήποτε προεκλογικό πρόγραμμα καταθέσουν. Ακόμη κι αν είχαν οποιαδήποτε απορία γι’ αυτό, ανέλαβε να τους τη λύσει ο Ευ. Βενιζέλος όταν σε μία από τις αγορεύσεις του στη Βουλή έλεγε την περασμένη Τετάρτη ότι η Ν.Δ. διεκδικεί να τα πάει καλά στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, αλλά θα εφαρμόσει ούτως ή άλλως το πρόγραμμα που έχει ήδη προσυπογράψει ο Σαμαράς και η προσυπογραφή του αυτή θα επεκταθεί τώρα και στο προϊόν της διαπραγμάτευσης για το PSI και στη νέα δανειακή σύμβαση. (Θα τα βρουν όλα έτοιμα δηλαδή…)!
Ο μειλίχιος πρωθυπουργός δεν ξεπερνά εύκολα τα όρια της αβρής συμπεριφοράς, όμως όταν μάζεψε στο Μαξίμου τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς που τον στηρίζουν, το έθεσε ξεκάθαρα: απαίτησε ομοφωνία των τριών κομμάτων στο πολυνομοσχέδιο, γιατί αλλιώς τα αφεντικά του εξωτερικού θα μας τραβήξουν το αφτί.
Όμως, αν το επίδικο ήταν να περάσει το πολυνομοσχέδιο από τη Βουλή, και με δεδομένο ότι υπάρχει η απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα υπερψηφίσει, ποιο είναι το πρόβλημα;
Όσο κι αν φαντάζει υπερβολικό για άλλες εποχές, σήμερα δεν υπάρχουν περιθώρια αποκλίσεων. Το σε πλήρη σήψη πολιτικό σύστημα, εντελώς απονομιμοποιημένο στη συνείδηση του λαού, γνωρίζει ότι όλες οι ισορροπίες είναι εύθραυστες. Απαιτεί, λοιπόν, σκληρή πειθαρχία από το πολιτικό μπλοκ που ανέλαβε τη στήριξή του. Δεν φτάνει να ψηφίζονται οι νόμοι, πρέπει να υπερψηφίζονται από όλους. Πρέπει όλοι να αποδεικνύουν ότι είναι συνένοχοι. Και πρέπει όλοι να το κάνουν συνειδητά. Αυτό το τρικομματικό (τουλάχιστον) πολιτικό μπλοκ είναι στην ουσία του ενιαίο και τείνει να διαγράφει κομματικές διαφορές. Όχι φυσικά επειδή τους ενώνει όλους «ο υπέρτερος στόχος της σωτηρίας της χώρας». Αλλά γιατί οι δανειστές δεν πρέπει να λαμβάνουν «λάθος μηνύματα» και θέλουν να αισθάνονται σίγουροι πως το σχέδιο λεηλασίας της χώρας και του λαού της, θα υλοποιηθεί απρόσκοπτα από αυτό το ενιαίο πολιτικό μπλοκ και τις εφεδρείες του. Επομένως, σε αυτή την πορεία οι δανειστές και ο διορισμένος πρωθυπουργός τους, απαγορεύουν στους κυβερνητικούς εταίρους κουτοπόνηρες μικροκομματικές σκέψεις. Πολύ περισσότερο, δεδομένης της εύθραυστης πολιτικά συγκυρίας, όπου κανείς δεν ξέρει από πού και πότε θα σκάσει το επόμενο αυθόρμητο κίνημα των αγανακτισμένων και καταστρεφόμενων κατοίκων αυτής της χώρας.
Οι βουλευτές που έχουν, μέχρι τώρα, παραμείνει στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ ήταν από καιρό έτοιμοι για όλα αυτά και προκαλούν τα λιγότερα προβλήματα. Οι βουλευτές του ΛΑΟΣ μπήκαν εύκολα και ευχάριστα στο κόλπο, χωρίς να δημιουργούν πολλές… εντάσεις. Εκείνοι που δεν φαίνεται να έχουν «εναρμονιστεί» ομαλά είναι οι βουλευτές της Ν.Δ. Είδαν τον πρόεδρό τους να αρνείται να στείλει στην Ε.Ε. και στο ΔΝΤ γραπτές εγγυήσεις νομιμοφροσύνης τον Νοέμβριο, αλλά τελικά το έκανε. Έλεγαν δεξιά κι αριστερά ότι οι εκλογές θα γίνουν οπωσδήποτε στα μέσα Φεβρουαρίου, αλλά τώρα λένε ότι θα γίνουν πριν από το Πάσχα – και ξέρουν καλά ότι μάλλον θα χρειαστεί να προσαρμόσουν εκ νέου τον εκλογικό τους ορίζοντα. Είδαν επίσης τον Αντ. Σαμαρά να επιμένει ότι το έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι αποκλειστικά η ολοκλήρωση του «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων, αλλά τώρα ανακάλυψαν ότι ίσως κληθούν να υπερψηφίσουν τα πάντα (και μάλιστα με σκληρή πειθαρχία): από τις επικουρικές συντάξεις και τον κατώτατο μισθό μέχρι το άνοιγμα των επαγγελμάτων.
Μάλιστα, μόλις τώρα οι περισσότεροι από αυτούς αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι ακόμη κι αν κυβερνήσουν, δεν θα έχουν την πολυτέλεια να εφαρμόσουν οποιοδήποτε προεκλογικό πρόγραμμα καταθέσουν. Ακόμη κι αν είχαν οποιαδήποτε απορία γι’ αυτό, ανέλαβε να τους τη λύσει ο Ευ. Βενιζέλος όταν σε μία από τις αγορεύσεις του στη Βουλή έλεγε την περασμένη Τετάρτη ότι η Ν.Δ. διεκδικεί να τα πάει καλά στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, αλλά θα εφαρμόσει ούτως ή άλλως το πρόγραμμα που έχει ήδη προσυπογράψει ο Σαμαράς και η προσυπογραφή του αυτή θα επεκταθεί τώρα και στο προϊόν της διαπραγμάτευσης για το PSI και στη νέα δανειακή σύμβαση. (Θα τα βρουν όλα έτοιμα δηλαδή…)!
Σχόλια
