Τα όσα ζούμε εδώ και μια βδομάδα θυμίζουν έντονα τις «σκηνές από προσεχώς» που βλέπουμε στον κινηματογράφο. Στην επέτειο των Ιμίων, το τουρκικό πλοίο εισέρχεται ανενόχλητο στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ρίχνει καλώδια ή κάνει έρευνες. Τεστάρισμα και πρόβα μαζί. Η ελληνική πλευρά, ψύχραιμη, ομιλεί για άσχημες καιρικές συνθήκες που παρέσυραν το πλοίο. Καπάκι έρχονται οι δηλώσεις του Ερντογάν ότι φέτος οι Έλληνες μας άκουσαν και δεν έκαναν τίποτα στην περιοχή των Ιμίων γιατί τους προειδοποιήσαμε ότι θα αντιδράσουμε. Επαλήθευση δηλαδή του δόγματος «δεν μας ενοχλείτε δεν σας πειράζουμε».
Στο εσωτερικό της χώρας, καλά κρατεί το «μασάζ» για «στρατηγική ψυχραιμία» και «διπλωματική απομόνωση της Τουρκίας», για «αποφασιστική στάση» και «κόκκινες γραμμές». Στην πράξη βέβαια συνεχίζουμε τα ΜΟΕ (μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης), τη γραμμή του κατευνασμού και της «συνεκμετάλλευσης», της προσφυγής στη Χάγη. Για να εκπλαγούμε ξανά όταν ο Ερντογάν προχωρήσει στις διακηρυγμένες από καιρό κινήσεις του, δυτικά και νοτίως της Κρήτης και στην κατάργηση της κυριαρχίας μας στο Καστελλόριζο και τη γύρω περιοχή του.
Όσα είδαμε να ξετυλίγονται στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου περιέχουν κι αυτά «σκηνές από προσεχώς». Είναι πια καθαρό ότι «αλλάζει η χρήση» των νησιών βίαια και κάτω από το σχεδιασμό Ε.Ε. και Τουρκίας. Παύουν σταδιακά να είναι τόποι τουριστικής αξιοποίησης, γεωργικής παραγωγής, τόποι ελληνικού πολιτισμού και συνάντησης ανθρώπων. Μετατρέπονται σε μεγάλες φυλακές, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, με δυσμενείς συνέπειες για τον τοπικό ελληνικό πληθυσμό. Ο τρόπος ζωής δεκαετιών αλλάζει, η κοινωνία διαλύεται, οι κάτοικοι καθίστανται όμηροι στον τόπο τους και θεατές των αλλαγών.
Το αίτημα για «αποσυμφόρηση τώρα» των νησιών ακούγεται βροντερά και αποκτά παλλαϊκό χαρακτήρα. Το ίδιο υποστηρίζουν άλλωστε και οι πρόσφυγες που θέλουν να φύγουν προς Δυσμάς. Όμως τα αυτιά των υπευθύνων κωφεύουν. Αλήθεια γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εχθές και η Ν.Δ. σήμερα δεν απομακρύνουν από τα νησιά τους πρόσφυγες; Διότι απλά εφαρμόζουν κατά γράμμα τις εντολές της Ε.Ε. που καθιστούν την Ελλάδα ολόκληρη φράκτη των προσφυγικών ροών.
Είναι αλήθεια πως σκηνές σαν αυτές των νησιών θα δούμε και σε άλλες περιοχές της χώρας όπου θα μεταφερθεί μέρος των προσφύγων – μεταναστών. Και είναι επόμενο. Όπου δημιουργούνται «δομές φιλοξενίας», κλειστές ή ανοιχτές, ακολουθούν πολλά προβλήματα. Οι τόποι που επιλέγονται είναι πάντα υποβαθμισμένες περιοχές που έτσι υποβαθμίζονται ακόμα περισσότερο.
Με δυο λόγια, τούρκικος επεκτατισμός και προσφυγικό αποτελούν τις δύο μεγάλες «βόμβες» κι ας σκεφτούμε πως ακόμα βλέπουμε το «προσεχώς». Μαζί με τη γεωπολιτική περιπλοκή εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για την ειρήνη, την κυριαρχία, τη δημοκρατία.
Ο συνολικός αναδασμός της περιοχής πρέπει να γίνει με όρους ισχύος και με τους λαούς παθητικοποιημένους.
