Ενώ όλα τα σημάδια οδηγούν στην ανησυχία και το μετεωρολογικό δελτίο δείχνει μεγάλες θύελλες στον ορίζοντα -γεωπολιτικές, οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές- οι μέρες που έρχονται θα χρωματιστούν λίγο από τις γιορτές των Χριστουγέννων και την ατμόσφαιρα που δημιουργείται όταν αλλάζει η χρονιά. Τα σημάδια όμως υπάρχουν και προειδοποιούν. Οι γιορτές θα έρθουν και θα περάσουν, τα ακανθώδη προβλήματα και οι απειλές όχι.
Δεν κλείνει καθόλου καλά το 2019 για τη χώρα μας. Πρέσπες, διπολισμός, εκλογές και τιμωρία ΣΥΡΙΖΑ, αλλαγή κυβέρνησης, ελληνοτουρκικά. Και η πιο μικρή, αναιμική λεπίδα ότι «κάτι θα διορθωθεί επιτέλους» τινάζεται στον αέρα. Μάταια οι εταιρείες δημοσκοπήσεων θέτουν όσο πιο κομψά και στρογγυλεμένα τα ερωτήματα για να πάρουν τις απαντήσεις που θέλουν. Ο κόσμος ανησυχεί αλλά δεν θέλει να ακούει για χειρότερα, όταν έρθουν θα δει τι θα κάνει. Προς το παρόν κουμπώνεται και δεν επενδύει σε τίποτα, δεν αναγνωρίζει άλλωστε κάτι που να αξίζει. Αν αυτό αλλάξει τότε ίσως το ξανασκεφτεί.
Τα γεωπολιτικά ζητήματα ήρθαν για να μείνουν. Δεν ξεμπλέκει κανείς με αυτά. Το κοινωνικό ζήτημα είναι σήμερα αξεδιάλυτα δεμένο με τα εθνικά θέματα. Η «επιστροφή στην πατρίδα» γίνεται παντού, με διαφορετικό ίσως περιεχόμενο, αλλά αυτό μοιάζει να είναι το πιο ισχυρό μήνυμα της νέας εποχής. Και ενώ οι ουρανοί αγάλλονταν με την έλευση της παγκοσμιοποίησης, το τοπίο αποδεικνύεται διαφορετικό και απολύτως υβριδικό: Στοιχεία επιστημονικής φαντασίας με χαραμάδες επιστροφής σε αρχαϊκά και αυτοκρατορικά μοτίβα για τις μεγάλες δυνάμεις αλλά και μια λαϊκή συνείδηση που αντιστέκεται στις «ορδές των πολιτισμένων» με προσφυγή στον πατριωτισμό και με αχνή αλλά εμμενή διάθεση κοινωνικής δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Η Αγγλία εκτός Ευρώπης. Η Ευρώπη μετρά πλέον 27 κι όχι 28. Φωνή λαού; Σε μεγάλο βαθμό. Δεν ίσχυσε εδώ το «θα ψηφίζετε μέχρι να βγει αυτό που θέλουμε» των ευρωκρατών που έχουν γραμμένη κάθε έννοια δημοκρατίας. Αλλά και επιπλέον, φαίνεται να μπαίνουμε για τα καλά στην εποχή των ισχυρών δυνάμεων, των μεγάλων δυνάμεων, κι όχι μιας παντοκρατορικής δύναμης ή ενός κονσόρτσιουμ. Στο στίβο θα αναμετρηθούν πολλοί: ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία, Ιαπωνία, Τουρκία, Ινδία, Πακιστάν, Βραζιλία, Αυστραλία κ.ά. Με ποιες συμμαχίες, ποιοι εναντίον ποιων και σε τι βαθμό, όλα αυτά θα κρίνονται.
Η κοινωνική χειραφέτηση θα περάσει και από τέτοιους δρόμους και όχι μέσα από μια λεωφόρο «διεθνισμού». Ο νέος διεθνισμός που πρέπει να ανιχνευτεί και να κατασκευαστεί, θα αγγίζει μεγάλα θέματα και ερωτήματα. Το κλίμα, το περιβάλλον, τη φύση, τον άνθρωπο, την οικουμενικότητα. Ο δρόμος που θα βαδίσει η ανθρωπότητα δεν θα είναι ούτε ο πιο γρήγορος, ούτε ο πιο ομαλός. Ας το πούμε διαφορετικά: Η διαιώνιση του συστήματος που συνεχίζει να γερνάει περνά μέσα από την ισοπέδωση αξιών και μορφών συλλογικής συνύπαρξης των ανθρώπων (έθνη, εθνότητες, λαότητες, λαοί, οικογένεια, ήθη, έθιμα, πολιτισμούς, θρησκείες κλπ.), οικονομικών δομών και μορφών οικονομίας που δεν είχαν υπαχθεί τελείως στο κεφάλαιο μαζί με όλη την επιστημονική ή και βιολογική πληροφορία.
Έτσι και η αντίσταση θα είναι ετερογενής, ετεροβαρής και ποικίλη, με μορφές που κι αυτές θα έχουν υβριδικά, παραδοσιακά ή και προδρομικά στοιχεία.
Αν φτάνουμε στο σημείο να διερωτόμαστε αν ετούτη η χώρα έχει λόγο ύπαρξης, αυτό σημαίνει ότι έχει ήδη γίνει διαβρωτική δουλειά. Αυτός ο τόπος έχει πολλή ιστορία, έχει μεγάλη ομορφιά, φυσική και πνευματική και αξίζει να υπάρχει. Να υπάρχει Ελεύθερος.
Καλή, περισσότερο δημιουργική χρονιά, φίλοι και φίλες μας!
