«Αυτά τα παιδιά που βρίζετε, που φοβάστε, που απαρνείστε και ξορκίζετε, που μόνα τους τολμούν να αντικρίζουν τον ίλιγγο μιας πραγματικότητας που δεν τη θέλουν και δεν τα θέλει, που δυστυχώς δεν την έπλασαν και ευτυχώς δεν τα έπλασε, αυτά τα παιδιά που κατάφεραν να διασχίσουν τους ωκεανούς του βούρκου που τους προτείνατε κολυμπώντας σε ύπτια θέση με το βλέμμα καρφωμένο στον ουρανό, τα παιδιά που “παρεκκλίνουν”, που είναι “αντικοινωνικά”, αυτά τα κωλόπαιδα το ξέρετε καλά πως είναι η μόνη σας ελπίδα…»
Σ’ αυτές τις γενιές των παιδιών-αρνητών του σημερινού και προαγγέλους του μέλλοντος κόσμου ανήκει ο Μάκης Μαλαφέκας. Γεννημένος το 1977 στην Αθήνα, έκανε ό,τι πρόλαβε στο γενέθλιο τόπο και εκών-άκων μετανάστευσε στο Παρίσι. Εκεί ζει και δουλεύει τα τελευταία χρόνια. Με λέξεις και εικόνες περιγράφει τον κόσμο, που σημαίνει με πικρές, γραπτές παρεμβάσεις και… εικαστικές σιωπές.
Συστήθηκε στο χώρο της λογοτεχνίας το 2011 με το βιβλίο Λήμματα από την εποχή της κρίσης (Future 2011) και τούτη την άνοιξη επανήλθε με μια συλλογή πεζο-ποιημάτων υπό τον τίτλο Η απόλυτη μειοψηφία (Εκδόσεις Μελάνι).
Ας έχουμε κατά νου τη μειοψηφική φλόγα της γραφής του. Ίσως φανεί χρήσιμη για την πλειοψηφία, στο απίθανο σενάριο της απρόβλεπτης «πυρκαγιάς»…
