Η απόπειρα… επιμήκυνσης της ισχύος της αμαρτωλής συμφωνίας με τη Siemens κατέληξε σε φιάσκο.
Κακήν-κακώς η επίμαχη τροπολογία αποσύρθηκε. Οι τριγμοί στην κυβερνητική σταθερότητα και αποτελεσματικότητα επιβεβαιώνονται όλο και περισσότερο. Η τρόικα έχει ορίσει το στόχο και αφήνει περιθώρια επικοινωνιακών χειρισμών στους υπαλλήλους της. Η αμηχανία του κυβερνητικού στρατοπέδου δεν δικαιολογεί κανέναν εφησυχασμό. Ο νέος κύκλος κινητοποιήσεων που άνοιξε δυναμικά στη ΔΕΘ θα ορίσει και τα πραγματικά όρια της τρικομματικής κυβέρνησης. Λογοδοτούν στην τρόικα, αλλά τρέμουν το λαό, ο οποίος αναζητά πολιτική διέξοδο.
Το μικρό θεατρικό, που επαναλαμβάνεται κάθε τόσο μπροστά στα μικρόφωνα, έξω από τους τοίχους του Μαξίμου έχει κουράσει. Βερολίνο, Βρυξέλλες και Παρίσι διατάσσουν μόνο πλήρες και αδιαπραγμάτευτο Μνημόνιο, ενώ στη Σύνοδο του Eurogroup το «καρότο» της επιμήκυνσης αιωρείται πάνω μία ελληνική κυβέρνηση παγιδευμένη στις ανελέητες επιταγές που θέτει διαρκώς η τρόικα.
Κι ενώ αυτά διαδραματίζονται στα ιερατεία του ευρω-διευθυντηρίου και στις συνεδρίες πειθαναγκασμού και χαλάρωσης που υποβάλλεται η εγχώρια τρικομματική συμπαιγνία, στην κοινωνική βάση ήδη αντίρροπες δυνάμεις εγκυμονούν διεργασίες. Μηχανισμοί επιστρατεύονται και διαμορφώνονται τα μέτωπα που θα καθορίσουν τις επερχόμενες εξελίξεις. Εδώ πρέπει να συγκεντρωθούν η προσοχή και η ενέργεια.
Όσα μας απειλούν και μας εγκλωβίζουν σε ένα αδιανόητο και απειλητικό όσο ποτέ déjà vu (ο ίδιος εφιάλτης του πραγματικού ξανά) εντείνουν την απαίτηση για μία κλιμάκωση εδώ και τώρα μεγάλων, πρωτότυπων, ενωτικών αγώνων, που θα ανοίξουν πάλι τον ορίζοντα της ανατροπής και της διεξόδου.
Οι οργανωμένοι αντιπερισπασμοί της Χρυσής Αυγής θα πρέπει να λάβουν απάντηση, ως αυτό ακριβώς που αντιπροσωπεύουν. Η ανάληψη εκτέλεσης συμβολαίων, που τους αναθέτει η μαφία της διαπλοκής βγάζει μάτι. Ο αποπροσανατολισμός και η παράλυση της κοινωνίας, απέναντι στη σαρωτική επέλαση του νέου Μνημονίου, αυτός είναι ο εξόφθαλμος στόχος.
Έτσι, η πολιτική μάχη ανάγεται ξανά σε κόμβο της αντιπαράθεσης «ζωής και θανάτου», που θα οξυνθεί. Η κλίμακα του αναγκαίου, για την επιβίωση της κοινωνίας και τη σωτηρία της χώρας δεν εξαντλείται μόνο στην κυβερνητική αλλαγή. Άλλωστε, η επίκληση πρόωρων εκλογών προκύπτει «άσφαιρη» για τα κοινοβουλευτικά ήθη, αφού είναι «νωπή η λαϊκή εντολή». Η επιχείρηση αφοπλισμού του λαού μέσω των αλλεπάλληλων πρόσφατων εκλογών και την προπαγανδιστική καταιγίδα, μαζί με τη μεθοδευμένη από την οικονομική ολιγαρχία φυγή κεφαλαίων, δίνουν μία μόνο διάσταση της πληγωμένης, αλλά αποδοτικής ισχύος του δυναστικού καθεστωτικού μπλοκ.
Η κατεδάφιση του πολιτικού συστήματος είναι όρος για την απόκρουση της μετατροπής της Ελλάδας σε κατεχόμενη Ειδική Ζώνη. Ένας οδικός χάρτης σωτηρίας και ανάταξης μένει να λάβει σάρκα και οστά μέσα στο λαό. Η αποτίναξη των δεσμών της χρεοκρατίας και του νεοφιλελεύθερου οδοστρωτήρα, πρέπει να αντιστοιχηθεί με ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης λαϊκής αλληλεγγύης και οργάνωσης.
Το μικρό θεατρικό, που επαναλαμβάνεται κάθε τόσο μπροστά στα μικρόφωνα, έξω από τους τοίχους του Μαξίμου έχει κουράσει. Βερολίνο, Βρυξέλλες και Παρίσι διατάσσουν μόνο πλήρες και αδιαπραγμάτευτο Μνημόνιο, ενώ στη Σύνοδο του Eurogroup το «καρότο» της επιμήκυνσης αιωρείται πάνω μία ελληνική κυβέρνηση παγιδευμένη στις ανελέητες επιταγές που θέτει διαρκώς η τρόικα.
Κι ενώ αυτά διαδραματίζονται στα ιερατεία του ευρω-διευθυντηρίου και στις συνεδρίες πειθαναγκασμού και χαλάρωσης που υποβάλλεται η εγχώρια τρικομματική συμπαιγνία, στην κοινωνική βάση ήδη αντίρροπες δυνάμεις εγκυμονούν διεργασίες. Μηχανισμοί επιστρατεύονται και διαμορφώνονται τα μέτωπα που θα καθορίσουν τις επερχόμενες εξελίξεις. Εδώ πρέπει να συγκεντρωθούν η προσοχή και η ενέργεια.
Όσα μας απειλούν και μας εγκλωβίζουν σε ένα αδιανόητο και απειλητικό όσο ποτέ déjà vu (ο ίδιος εφιάλτης του πραγματικού ξανά) εντείνουν την απαίτηση για μία κλιμάκωση εδώ και τώρα μεγάλων, πρωτότυπων, ενωτικών αγώνων, που θα ανοίξουν πάλι τον ορίζοντα της ανατροπής και της διεξόδου.
Οι οργανωμένοι αντιπερισπασμοί της Χρυσής Αυγής θα πρέπει να λάβουν απάντηση, ως αυτό ακριβώς που αντιπροσωπεύουν. Η ανάληψη εκτέλεσης συμβολαίων, που τους αναθέτει η μαφία της διαπλοκής βγάζει μάτι. Ο αποπροσανατολισμός και η παράλυση της κοινωνίας, απέναντι στη σαρωτική επέλαση του νέου Μνημονίου, αυτός είναι ο εξόφθαλμος στόχος.
Έτσι, η πολιτική μάχη ανάγεται ξανά σε κόμβο της αντιπαράθεσης «ζωής και θανάτου», που θα οξυνθεί. Η κλίμακα του αναγκαίου, για την επιβίωση της κοινωνίας και τη σωτηρία της χώρας δεν εξαντλείται μόνο στην κυβερνητική αλλαγή. Άλλωστε, η επίκληση πρόωρων εκλογών προκύπτει «άσφαιρη» για τα κοινοβουλευτικά ήθη, αφού είναι «νωπή η λαϊκή εντολή». Η επιχείρηση αφοπλισμού του λαού μέσω των αλλεπάλληλων πρόσφατων εκλογών και την προπαγανδιστική καταιγίδα, μαζί με τη μεθοδευμένη από την οικονομική ολιγαρχία φυγή κεφαλαίων, δίνουν μία μόνο διάσταση της πληγωμένης, αλλά αποδοτικής ισχύος του δυναστικού καθεστωτικού μπλοκ.
Η κατεδάφιση του πολιτικού συστήματος είναι όρος για την απόκρουση της μετατροπής της Ελλάδας σε κατεχόμενη Ειδική Ζώνη. Ένας οδικός χάρτης σωτηρίας και ανάταξης μένει να λάβει σάρκα και οστά μέσα στο λαό. Η αποτίναξη των δεσμών της χρεοκρατίας και του νεοφιλελεύθερου οδοστρωτήρα, πρέπει να αντιστοιχηθεί με ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης λαϊκής αλληλεγγύης και οργάνωσης.
Σχόλια
