Του Αχιλλέα Σταύρου
Η κυβέρνηση εφαρμόζει μια πολύ απλή και έξυπνη τακτική. Η λογική της στηρίζεται στη θέση ότι είμαστε κι εμείς Ευρωπαίοι (η Ελλάδα και οι Έλληνες) και διεκδικούμε την ισότιμη αντιμετώπισή μας από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Αναλαμβάνουμε, μάλιστα, το κομμάτι ευθύνης που μας αναλογεί για το «κοινό μας σπίτι» και προσπαθούμε να συμβάλουμε στην εξεύρεση δημοκρατικής λύσης στο πολιτικό-κοινωνικό (και με μία έννοια, όπως έχουν αναλύσει αρκετοί, υπαρξιακό) πρόβλημα της γερασμένης και κουρασμένης ηπείρου. Διεκδικούμε την αναγνώρισή μας ως οντότητα με πολλαπλή ταυτότητα: Είμαστε και Έλληνες και Ευρωπαίοι και Ανατολίτες και άλλα πολλά και έχουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας. Όπως, βέβαια, ο κάθε λαός έχει αντίστοιχα πολλές ταυτότητες, ιδιότητες και γνωρίσματα.
Εξαιρετική τοποθέτηση και προτείνω να την ακολουθήσουμε όλοι και όλες! Είμαστε και Έλληνες και αριστεροί και ΣΥΡΙΖΑ και δικαιωματικοί και ανένταχτοι και πατριώτες και ροκάδες και φιλόζωοι και λαϊκοί και έτσι και αλλιώς και ό,τι βάζει ο νους του καθένα και της καθεμιάς. Και είμαστε κυβέρνηση! Και έχουμε άποψη για τη ζωή μας και θέλουμε να ακούγεται, να γίνεται σεβαστή και να λαμβάνεται υπ’ όψιν. Ειδικά από μια κυβέρνηση «όλων των Ελλήνων», από τη δική μας κυβέρνηση.
Ας κάνουμε, λοιπόν, αυτό που κάνει η ηγεσία της κυβέρνησης. Ας διεκδικήσουμε την ύπαρξη και τη συμμετοχή μας στις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή μας. Η κυβέρνησή μας μάς δείχνει το δρόμο της απελευθέρωσης. Κανένας πια «πολίτης δεύτερης κατηγορίας».
Πιθανώς, βέβαια, κάτι τέτοιο να φέρει συγκρούσεις με αυτούς που έχουν την εξουσία και δεν θα ήθελαν να τη μοιραστούν με άλλους. Αυτό έγινε, άλλωστε, και στην περιβόητη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους διάφορους «θεσμούς». Έτσι είναι όμως, και η ζωή θα συνεχιστεί. Στο χέρι όλων μας είναι να επιλέξουμε συμπεριφορές και απόψεις που θα εξυπηρετούν το κοινό καλό και δεν θα αναπαράγουν μη δημιουργικές συγκρούσεις. Που θα σέβονται όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας με σκοπό τη συγκρότηση των σκορπισμένων κομματιών της σε σώμα, σε σύνολο με κοινό όραμα.
Εμπρός λοιπόν! Εμπρός λαέ να κατακτήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ! Εμπρός να κατακτήσουμε την εξουσία! Η κυβέρνηση είναι δική μας! Η κυβέρνηση είμαστε εμείς! Διαφωνεί κανείς;
ΥΓ. Η στήλη, με τις τελευταίες εξελίξεις, έχει υπαρξιακό ζήτημα. Αυτά που περιγράψαμε από την έναρξη αυτής εδώ της γωνιάς σαν συμπεριφορές του κοινωνικού σώματος ή ομάδων αυτού, κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, βλέπουμε να επαναλαμβάνονται με φαιδρότητα και ένταση μετεκλογικά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η αχαλίνωτη έκρηξη κάθε λογής αδιέξοδων καβγάδων (και μάλιστα κυρίως στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης κι όχι σε οργανωμένες συζητήσεις ή συλλογικά όργανα) και μικροσυντεχνιακές ή προσωπικές κοντόφθαλμες διεκδικήσεις σε μία χώρα υπό εποπτεία από τους «θεσμούς». Δυστυχώς (ή απλά όντως) η άλλη όψη της «κρισιμότητας» των στιγμών που ζούμε είναι η γελοιότητα των συμπεριφορών.
