Τις θυμάστε τις φωτογραφίες της πολιτικής ηγεσίας του Έλληνα ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτη με τον κοστουμαρισμένο πρώην τζιχαντιστή και νυν επικεφαλής του νέου καθεστώτος της Συρίας αλ-Σαράα (πρώην Τζολάνι); Θυμάστε τα συγχαρητήρια μηνύματα για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ και τις «ελπίδες» για το δημοκρατικό μέλλον της Συρίας; Ε, τώρα γίνονται φανερά σε όλους τα αποτελέσματα αυτής της ανατροπής και ο χαρακτήρας της «νέας Συρίας», αυτής που έκανε υπουργούς τους σφαγείς, νομιμοποίησε τις συμμορίες των τζιχαντιστών και τις χρηματοδοτούμενες από την Τουρκία παρακρατικές-παραστρατιωτικές οργανώσεις, διέλυσε την εθνική κυριαρχία της Συρίας και συνεχίζει να καταπιέζει τις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες σε όλη την επικράτεια.
Μετά τους Κούρδους είχαν σειρά οι Αλαουίτες, που διώκονται ως υποστηρικτές του πρώην μπααθικιού καθεστώτος, και οι Σιίτες, που θεωρήθηκαν υποκινούμενοι από το Ιράν. Και τώρα είναι η ώρα των Χριστιανών, που βλέπουν τις ιστορικές τους κοινότητες στη Συρία, και γενικότερα στη Μέση Ανατολή, να συρρικνώνονται και να απειλούνται με εξαφάνιση. Η δολοφονική πολύνεκρη επίθεση αυτοκτονίας στην ελληνορθόδοξη εκκλησία του Προφήτη Ηλία, στην Ντουεϊλά της Δαμασκού, σε έναν τόπο που συνιστά σημείο αναφοράς για τους Χριστιανούς της περιοχής (και μάλιστα σε ώρα που διεξάγονταν λειτουργία με πλήθος πιστών), είχε σαν στόχο να τους τρομοκρατήσει – με απώτερο σκοπό την πλήρη εξάλειψη της θρησκευτικής-εθνικής-πολιτισμικής πολυμορφίας της χώρας. Αυτή είναι η φύση του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος Τζολάνι, που δεν αλλάζει όσο φτιασίδωμα και αν του κάνουν ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκία.
Αντί να προσπαθήσει να ρίξει φώς στην υπόθεση, αποκαλύπτοντας και τιμωρώντας τα στοιχεία που ευθύνονται για την τρομοκρατική αυτή επίθεση, το καθεστώς Τζολάνι έσπευσε να θολώσει τα νερά, κάνοντας λόγο τη μια για θύλακες του ISIS που έφυγαν από φυλακές που ελέγχουν οι Κούρδοι, και την άλλη για… ιρανικό δάκτυλο που στόχο έχει να αποσταθεροποιήσει το νέο καθεστώς. Όμως και αυτό το τραγικό γεγονός αποκαλύπτει τον πραγματικό ρόλο του καθεστώτος Τζολάνι, που δεν είναι άλλος από τη διάλυση της Συρίας, την παράδοση μέρους αυτής σε Τουρκία και Ισραήλ, την εμπέδωση ως κρατικής πολιτικής του θρησκευτικού μίσους, και την καταστολή όσων δεν συναινούν σε μια τέτοια προοπτική.
Αυτή τη στιγμή στα εδάφη της Συρίας ζουν περίπου 400 χιλιάδες Χριστιανοί, από το περίπου 1,5 εκατομμύριο πριν τον πόλεμο, με πολλούς από αυτούς να ανήκουν σε εκκλησίες του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αντιοχείας. Τα προηγούμενα χρόνια οι Χριστιανοί μπορεί ως κοινότητα να έμειναν έξω από τις εθνοθρησκευτικές συγκρούσεις, βρέθηκαν όμως στο επίκεντρο των διωγμών και των σφαγών από τον ISIS, τα παρακλάδια της αλ-Κάιντα και τις άλλες τζιχαντιστικές συμμορίες.
Η Ελλάδα, ιστορικά δεμένη με αυτούς τους πληθυσμούς και με την ευθύνη προστασίας του προξενείου, έχει τα τελευταία χρόνια δείξει εγκληματική αδιαφορία για τις ορθόδοξες κοινότητες της Μ. Ανατολής. Η στήριξή της στο σχέδιο ανατροπής του μπααθικού καθεστώτος καταγράφεται σαν μια ακόμη ιστορικών διαστάσεων αυτοκτονική πολιτική, περιορισμού της εμβέλειας του Ελληνισμού, στο όνομα της «σωστής πλευράς της ιστορίας». Είμαστε σίγουροι ότι και τώρα, ακόμη και μετά από αυτή τη σφαγή, δεν θα ακουστεί ούτε μια φωνή επίσημης καταγγελίας του καθεστώτος Τζολάνι. Διότι οι «εθνικές» προτεραιότητες υπαγορεύονται από το σιωνιστικό ενδιαφέρον για τη Νέα Μέση Ανατολή, που περνά και από τα παζάρια του Ισραήλ με τη Δαμασκό. Και όμως, η αντιστροφή της φθίνουσας πορείας των χριστιανικών πληθυσμών της Μέσης Ανατολής (σε Συρία, Λίβανο, Παλαιστίνη και αλλού), η ενεργός στήριξη των κοινοτήτων τους από την Ελληνική πολιτεία, θα έπρεπε να είναι εθνική προτεραιότητα για τη χώρα μας (και την Κύπρο), που απειλείται και η ίδια από αυτή την τάση περικύκλωσης και συρρίκνωσης.
Δ.Γκ.
