Και την εβδομάδα αυτή συνεχίστηκε η ανταλλαγή σφοδρών κτυπημάτων ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία, με εκατέρωθεν επιθέσεις σε ενεργειακές και στρατιωτικές υποδομές. Δεν τροποποιούνται όμως δραστικά οι τάσεις που έχουν διαμορφωθεί στο πεδίο, με κοινά ομολογούμενη διαπίστωση σημαδιών κατάρρευσης της ουκρανικής άμυνας λόγω ελλείψεων σε εξοπλισμούς και έμψυχο δυναμικό. Την ίδια στιγμή, ευρωπαϊκές χώρες και ΝΑΤΟ κλιμακώνουν επικίνδυνα πολεμικές ιαχές και μεθοδεύσεις εναντίον της Ρωσίας σε μια αδικαιολόγητη προσπάθεια επιβολής τετελεσμένων που όχι απλά λειτουργεί ως πυροδότης του πολέμου, αλλά οδηγεί σε ανεξέλεγκτη κλιμάκωσή του. Έτσι, την περασμένη Τετάρτη η άτυπη σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην Κοπεγχάγη της Δανίας απέτυχε να καταλήξει σε δύο κρίσιμες αποφάσεις, και παρέπεμψε τα θέματα στην κανονική σύνοδο στις 23-24 Οκτωβρίου.
Η πρώτη απόφαση αφορούσε την «αξιοποίηση» δεσμευμένων κεφαλαίων της Ρωσίας σε ευρωπαϊκές τράπεζες προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία χρηματοδότησης του ουκρανικού προϋπολογισμού, που παρουσιάζει τεράστια ελλείμματα μπροστά στον συνεχιζόμενο πόλεμο. Η αδυναμία απόφασης δεν οφείλεται αποκλειστικά στις ενστάσεις του Βελγίου και την αρνητική στάση του Όρμπαν. Όλοι στην Ευρώπη αντιλαμβάνονται ότι μια τέτοια ακραία ενέργεια θα πυροδοτήσει ανεξέλεγκτους τριγμούς στο Δυτικό πιστωτικό σύστημα, με τις τρίτες χώρες να φοβούνται ότι οι καταθέσεις τους μπορεί να υποστούν αντίστοιχη συμπεριφορά. Οι χρηματοδοτικές ανάγκες όμως του πολέμου είναι τεράστιες, και ο σχεδιασμός συνέχισης του πολέμου σε βάρος της Ρωσίας με τη μεγαλύτερη εμπλοκή των ΗΠΑ αναγκάζει τις ευρωπαϊκές ελίτ να διακινδυνεύουν τα πάντα.
Η δεύτερη απόφαση που αναβλήθηκε αφορούσε το φιλόδοξο σχέδιο δημιουργίας αεροπορικής ζώνης επιτήρησης σε βάρος ρωσικών ιπτάμενων μέσων στην Αν. Ευρώπη. Εδώ στην άρνηση της Ουγγαρίας προστέθηκαν οι επιφυλάξεις της Ιταλίας και Ισπανίας, που υποστηρίζουν ότι ένα τέτοιο σχέδιο οφείλει να συμπεριλαμβάνει ολόκληρη την Ευρώπη. Αλλά ώσπου να βρεθεί λύση με το «dronewall» στην Αν. Ευρώπη, προωθείται παράλληλα ένα πιο επιθετικό σχέδιο δημιουργίας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στο έδαφος της Ουκρανίας, με επιλεγμένη περιοχή τη ζώνη δυτικά του Δνείπερου, συμπεριλαμβανομένου του Κιέβου. Ένα τέτοιο σχέδιο απαιτεί παρουσία ευρωπαϊκών μαχητικών αεροπλάνων και αντιπυραυλικών συστημάτων στο έδαφος της Ουκρανίας μαζί με τους χειριστές και το στρατιωτικό προσωπικό προστασίας τους.
Είναι χαρακτηριστική της κατάστασης που διαμορφώνεται η δήλωση της Ρωσίας, ότι οι υποδομές και το προσωπικό ενός τέτοιου εγχειρήματος θα αποτελέσουν νόμιμο στρατιωτικό της στόχο. Ενδιαφέρον έχουν ακόμα οι πληροφορίες ότι Γαλλία και ΗΠΑ πιέζουν ασφυκτικά την Ελλάδα όχι μόνο να συμμετέχει σε ένα τέτοιο σχέδιο (ήδη ελληνικά F16 βρίσκονται σε ΝΑΤΟϊκή βάση στην Ρουμανία), αλλά και να εκχωρήσει τα παλαιότερα Μιράζ που διαθέτει στην Ουκρανία, με τη μεσολάβηση μιας ενδιάμεσης χώρας. Οι ευρωπαϊκές πολεμικές ιαχές εμπλέκουν όλο και περισσότερο τη χώρα μας στον πόλεμο της Ουκρανίας, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Και οι ΗΠΑ στα σχέδια κλιμάκωσης
Το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης του πολέμου πυροδοτούν οι δηλώσεις Τραμπ, ότι οι ΗΠΑ εξετάζουν το ουκρανικό αίτημα παραχώρησης πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς «Tomahawk» ικανούς να πλήξουν βαθιά το έδαφος της Ρωσίας, ακόμα και το Κρεμλίνο, σύμφωνα με τις δηλώσεις Ζελένσκι. Οι δηλώσεις αυτές συνόδεψαν τις προεδρικές εκτιμήσεις ότι «η Ουκρανία μπορεί να ανακτήσει τα εδάφη της με τη στήριξη της Ευρώπης» και εντάσσονται στο σχέδιο μεταφόρτωσης του κόστους του Ουκρανικού πολέμου στην Ευρώπη – με την αμερικάνικη πολεμική βιομηχανία να γίνεται αποδέκτης παραγγελιών τόσο για το σχέδιο επανεξοπλισμού της Ευρώπης (Rearm Europe) όσο και για τις ανάγκες του Κιέβου. Οι περιπλοκές στο ενδεχόμενο παράδοσης πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στο Κίεβο ξεκινούν με το ότι σε αυτή την περίπτωση ο πόλεμος στην Ουκρανία θα μετατραπεί σε «πόλεμο και του Τραμπ». Και αυτό γιατί η χρήση τέτοιων όπλων προϋποθέτει όχι απλά ειδικευμένο προσωπικό, αλλά και δορυφορικές πληροφορίες για τη στοχοποίηση θέσεων που μόνο οι ΗΠΑ διαθέτουν.
Αυτή ακριβώς ήταν και η επίσημη επισήμανση-αντίδραση της Μόσχας, μαζί με την υπενθύμιση ότι ανοίγει έτσι ο δρόμος για πυρηνικό πόλεμο. Και η αλήθεια είναι ότι όλο και πιο πολύ πλησιάζει η ανθρωπότητα στο σημείο δίχως επιστροφή.
