Είναι εντυπωσιακό πως η πολιτική εξαντλείται στα μικρά και στα μικροπολιτικά περισσότερο απ’ όσο ασχολείται με τα μεγάλα από τα οποία σε τελική ανάλυση εξαρτάται η επιβίωση -και με ποιον τρόπο- της χώρας και της κοινωνίας. Για παράδειγμα, ενώ όλοι κουνάνε το κεφάλι τους ακούγοντας το, κανένας δεν σκιάζεται για την αφαίμαξη εγκεφάλων που υφίσταται η Ελλάδα και, μάλιστα, βρίσκεται σχεδόν στην άκρη του κόκκινου! Το brain drain που συνεπάγεται η πελώρια μετανάστευση των αποφοίτων των ελληνικών πανεπιστημίων και των νέων επιστημόνων που εγκαθίστανται στο εξωτερικό χωρίς οι περισσότεροι, σύμφωνα με σχετικές ευρωπαϊκές έρευνες, να έχουν τη βούληση και τη δυνατότητα να επιστρέψουν στον τόπο τους. Μια αφαίμαξη που λόγω των ηλικιών και του όγκου της επηρεάζει πολύ αρνητικά την εξέλιξη του δημογραφικού προβλήματος που είναι ιδιαίτερα έντονο στην Ελλάδα. Μια εξέλιξη που αναπόφευκτα θα τινάξει στον αέρα το ασφαλιστικό σύστημα, αφού -σε συσχετισμό με το υψηλό ποσοστό ανεργίας και το αυξανόμενο ποσοστό απελπιστικά χαμηλών αμοιβών, και με ιδιαίτερα επιβαρυντικό παράγοντα ότι οι κυβερνήσεις ανατρέψανε το παλιό σύστημα χρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων, οι εισφορές των νέων εργαζομένων δεν θα επαρκούν για την κάλυψη ούτε των σημερινών χαμηλών συντάξεων.
Αλλά πέρα από τα αυτονόητα, είναι εξοργιστικό και μόνο να σκεφτεί κανείς ότι οι σπουδές αυτών των παιδιών που φεύγουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες σε Γερμανίες, Αγγλίες, Ολλανδίες, Αραβίες κ.λπ., έχουν κοστίσει ποσά που άμα τα αθροίσεις ζαλίζεσαι. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Π. Λιαργκόβας και ο λέκτωρ στο Πανεπιστήμιου του Πλίμουθ Ν. Αποστολόπουλος γράφουν στην «Καθημερινή» ότι κάθε ολοκληρωμένη φοιτητική θητεία στο πανεπιστήμιο κοστίζει 200.000 ευρώ στο ελληνικό Δημόσιο, χωρίς τις δαπάνες που καταβάλλει κάθε οικογένεια για να προετοιμάσει τα παιδιά της για το πανεπιστήμιο ή για να το συντηρήσει στα χρόνια σπουδών του! Πρόκειται για τρελά λεφτά, που όχι μόνο τα καρπούνται οι ξένοι που προσλαμβάνουν χωρίς κανένα κόστος έτοιμα προς αξιοποίηση τα Ελληνόπουλα, αλλά τα στερούνται και οι γονείς που χύνουν αίμα για να δώσουν στα παιδιά τους αυτό το πολύτιμο εφόδιο.
Κι αυτές είναι μόνο μερικές από τις βαρύτατες παρενέργειες της αφαίμαξης που υφίσταται η χώρα σε ανθρώπινο δυναμικό, για τις οποίες κανένας πολιτικάντης δεν σκοτίζεται, αλλά και κανένας ακτιβιστής των εναλλακτικών πολιτικών δεν ουρλιάζει εκκωφαντικά, αφού πια οι κλασικοί κώδωνες του κινδύνου έχουν περιπέσει σε αχρησία από τους άχρηστους που καταλαμβάνουν τα βουλευτικά έδρανα.
Ι. Κ.
