Λίγο πριν τις γιορτές, βρέθηκα στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Αργυρούπολης για τα εγκαίνια της σχολικής βιβλιοθήκης. Η επιμονή της διευθύντριας του σχολείου κυρίας Βασιλικής Σούπου, οδήγησε σε αυτή την ελπιδοφόρα εξέλιξη.
Ήταν μια πολύ συγκινητική γιορτή, με τη συμμετοχή παιδιών, γονιών, εκπαιδευτικών και συγγραφέων.
Όπως έγραψε η κυρία Αγλαΐα Γαλανοπούλου, Σύμβουλος Γαλλικής Γλώσσας, «η συναρπαστική αυτή γιορτή υπήρξε ουσιαστικά γιορτή δημιουργικότητας, δράσης για τον ενεργό πολίτη, γιορτή ανοίγματος του σχολείου στην κοινωνία και συνεργασίας όλων των εμπλεκόμενων στην εκπαιδευτική διαδικασία εταίρων. Η έκφραση συγχαρητηρίων για την υπέροχη αυτή γιορτή και διοργάνωση φαντάζουν φτωχά. Είναι όμως απόλυτα ειλικρινή και από καρδιάς. Πάντα τέτοια!»
Ακόμη και ο αγιασμός ξέφυγε από τα τυπικά καθιερωμένα, αφού ο ιερέας που τον πραγματοποίησε, ο πατέρας Γεώργιος, μίλησε και για την αγάπη του για το βιβλίο. Αξιοσημείωτο πως εκτελεί και χρέη βιβλιοθηκονόμου στη βιβλιοθήκη του Δήμου Αργυρούπολης-Ελληνικού…
Σκεφτόμουνα πως αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, μας προκαλεί τεράστια εντύπωση. Και απαιτεί θέληση, έμπνευση και μόχθο από την πλευρά των εκπαιδευτικών αφού η πολιτεία όχι μόνο είναι απούσα, αλλά δημιουργεί πλείστα προσκόμματα στη λειτουργία των βιβλιοθηκών, όπου υπάρχουν.

Όπως έλεγε ο Αδαμάντιος Κοραής, πρωτοστατώντας για τη δημιουργία της Βιβλιοθήκης της Χίου, «Διδάσκαλος χωρίς βιβλία είναι ράπτης χωρίς βελόνας, χωρίς ψαλίδια, χωρίςκλωστάς»…
Κι όμως. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας.
Έτσι η χαρά μου μεγάλωσε όταν έμαθα και για μια άλλη σχολική βιβλιοθήκη που λειτουργεί στο Δημοτικό Σχολείο Σορωνής της Ρόδου.
Μπορείτε να διαβάσετε γι’ αυτή και στην ιστοσελίδα του σχολείου: https://blogs.sch.gr/dimsoron/daneistiki-vivliothiki/
Όπως σημειώνεται στον κανονισμό λειτουργίας:
«Σκοπός της Σχολικής Βιβλιοθήκης είναι
- Η παροχή στους μαθητές και τις μαθήτριες της Σχολικής Μονάδας ενός ευχάριστου χώρου, όπου θα υπάρχει πρόσβαση σε βιβλία διάφορων θεματικών με σκοπό την πληροφόρηση και τη διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων.
- Η ανάπτυξη της σχέσης των μαθητών και μαθητριών με το βιβλίο.
- Η ενίσχυση της Φιλαναγνωσίας μέσω δανεισμού, λογοτεχνικών δράσεων, επικοινωνίας με συγγραφείς καθώς και επισκέψεων συγγραφέων στην Σχολική Μονάδα»
Η κυρία Αθηνά Αλχαζίδου, υπεύθυνη της σχολικής βιβλιοθήκης, μας λέει:
«Πήρε έναν ολόκληρο χρόνο με πολύ τρέξιμο. Απογοητεύτηκα όταν διαπίστωσα πως δεν υπήρχε καμία κρατική βοήθεια. Όλο αυτό είναι αποτέλεσμα αμέτρητων τηλεφωνημάτων, emails, συναντήσεων κτλ. Ο σύλλογος γονέων, όλοι οι γονείς και οι κάτοικοι του χωριού όπως και κάποιες επιχειρήσεις του νησιού βοήθησαν οικονομικά
Η μεγάλη δωρεά των 7.000 ευρώ ήταν από συγχωριανό μας
Είχαμε αρκετές δωρεές καινούριων και ελαφρώς μεταχειρισμένων βιβλίων. Πλέον μετράμε γύρω στους 1.065 τίτλους
Θα είμαι ειλικρινής και θα πω πως οι 3 ώρες που μου έχουν ανατεθεί ως υπεύθυνη βιβλιοθήκης δεν φτάνουν. Αγαπώ τα βιβλία και αγαπώ τα παιδιά μου. Είχα την τύχη να έχω καθηγητή τον Γιάννη Παπαδάτο στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο παιδικό βιβλίο και μου έδωσε μεγάλη ώθηση»

Φυσικά και δεν αρκούν οι τρεις ώρες. Ποιος όμως ακούει τους εκπαιδευτικούς;
Η βιβλιοθήκη θα έπρεπε να είναι ανοικτή καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου και ίσως και πέραν αυτού, με εξειδικευμένο προσωπικό.
Είναι αδιανόητο, να μην υπάρχουν σχολικές βιβλιοθήκες σε όλα τα σχολεία.
Είναι απολύτως υποκριτικά τα κροκοδείλια δάκρυα για τα παιδιά που «δεν διαβάζουν», είναι έωλα όλα τα προγράμματα φιλαναγνωσίας, όσο ευφάνταστα κι αν είναι.
Είχα την τύχη να πηγαίνω σε ένα ιδιωτικό σχολείο, με μια εκπληκτική βιβλιοθήκη, με εξαιρετικούς βιβλιοθηκάριους και αυτό υπήρξε καθοριστικό για τη δική μου σχέση με τα βιβλία.
Βεβαίως στις αντίξοες συνθήκες οι εκπαιδευτικοί όπως η κυρία Σούπου ή η κυρία Αλχαζίδου κάνουν θαύματα.
Το είδα και σε άλλα σχολεία, όπως σε ένα ταξίδι μου στη Λέρο το φθινόπωρο. Στα σχολεία που λειτουργούσαν βιβλιοθήκες και μάλιστα πολύ ενημερωμένες, το επίπεδο της γενικής μόρφωσης των παιδιών, όπως είχα τη χαρά να διαπιστώσω, ήταν εξαιρετικά υψηλό κι ήταν σαφής ο ρόλος της βιβλιοθήκης.
Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα για βιβλιοθήκες σε όλα τα σχολεία. Και να στηρίζουμε με κάθε τρόπο τις προσπάθειες που γίνονται στον τόπο μας.
Και φυσικά να πιέζουμε τους αρμόδιους…