Η επίσκεψη-αστραπή του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην κατεχόμενη Κύπρο, την περασμένη Δευτέρα, έστειλε μια σειρά από μηνύματα, προς πολλούς αποδέκτες, πρωτίστως για το Κυπριακό αλλά και τα ελληνοτουρκικά. Ο Ερντογάν, δεν είπε κάτι το καινούργιο στις δηλώσεις του, αλλά θα πρέπει να αξιολογηθούν οι κινήσεις του και τα όσα είπε, μέσα από την οπτική γωνία των σχεδιασμών της κατοχικής δύναμης. Μέσα από κινήσεις, που γίνονται σε διάφορα επίπεδα.
Πρώτο, πρόταξε το γνωστό αφήγημα του για δυο κράτη στην Κύπρο. «Αν πρόκειται να επιστρέψουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ο δρόμος περνά από αναγνώριση της “ΤΔΒΚ”», είπε. Φρέσκαρε την μνήμη όλων πως ζητά αναγνώριση κυριαρχικής ισότητας και ίσο διεθνές καθεστώς των Τουρκοκυπρίων, ως προϋπόθεση για τα επόμενα βήματα. Μέσω αυτών των όρων θα επιτευχθεί η αναγνώριση της αποσχιστικής οντότητας. Αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος και το σχέδιο Α της κατοχικής δύναμης.
Δεύτερο, παρουσιάσθηκε ως να επισκέφθηκε τουρκική επαρχία. Εξήγγειλε έργα, αναφέρθηκε σε εκείνα που βρίσκονται υπό κατασκευή και υποσχέθηκε να διευκολύνει τη ζωή των εποίκων και των Τουρκοκυπρίων (όσων απέμειναν). Τούτο σημαίνει πως διά της «καλύτερης ζωής», εξυπηρετείται και το αφήγημα για μη λύση του Κυπριακού, εκτός κι εάν γίνουν δεκτές οι παράλογες και παράνομες αξιώσεις της Άγκυρας. Σημειώνεται συναφώς ότι έχει εξαγγείλει πως εντός των επόμενων ημερών θα στείλει για να ελέγξει την πορεία υλοποίησης των έργων και για την επίλυση προβλημάτων, τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης του, Τζεβντέτ Γιλμάζ.
Τρίτο, από τις τοποθετήσεις του προφανώς και προκύπτει πως παράλληλα με το θέμα της αναγνώρισης του ψευδοκράτους, που είναι το σχέδιο Α΄, η κατοχική πλευρά προετοιμάζει το έδαφος για το σχέδιο Β΄. Το εναλλακτικό σενάριο είναι η προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία, που μπορεί να γίνει με μονομερή ένωση των «δυο κρατών», Τουρκίας και ψευδοκράτους ή με απόφαση της ψευδοβουλής ή και διά δημοψηφίσματος. Άλλωστε, τα αποτελέσματα των λεγόμενων εκλογών στα κατεχόμενα επιβεβαιώνουν πως υπάρχει ένα κομμάτι των ψηφοφόρων, που ελέγχεται από την Άγκυρα, το οποίο καθορίζει και το αποτέλεσμα. Ως εκ τούτου, εάν προσφύγει σε δημοψήφισμα για την προσάρτηση (ή διά απόφασης της ψευδοβουλής) το αποτέλεσμα είναι δεδομένο.
Κινήσεις προς την κατεύθυνση της προσάρτησης, του ασφυκτικού κλοιού και της πλήρους εξάρτησης των κατεχομένων στην Τουρκία είναι και το γεγονός ότι ο Ερντογάν ως προτεραιότητα την μεταφορά ηλεκτρισμού από την Τουρκία στα κατεχόμενα. Όπως έγινε πριν μερικά χρόνια με τη μεταφορά νερού, με υποθαλάσσιο αγωγό. Πρόκειται για έργα πλήρους εξάρτησης, που βαθμηδόν οδηγούν στο «όραμα» της προσάρτησης ή της ένωσης της Τουρκίας και του ψευδοκράτους. Νερό και ηλεκτρισμός από την Τουρκία σημαίνει πλήρης εξάρτηση, που διαμορφώνει συνθήκες για εκβιασμό και επιβολής πολιτικών.
Περαιτέρω, σε σχέση με τα έργα που θα γίνουν είναι και η ανέγερση 1.192 κοινωνικών κατοικιών στην περιοχή Δερύνειας. Δίπλα στην περίκλειστη περιοχή της κατεχόμενης Αμμοχώστου και τις ελεύθερες περιοχές. Ο Ερντογάν είπε δε πως στον τομέα των συγκοινωνιών, «φτιάξαμε κύριους δρόμους συνολικού μήκους 630 χιλιομέτρων μέχρι σήμερα στη βόρεια Κύπρο…»
Ο Ερντογάν θα επισκεφθεί ξανά τα κατεχόμενα στις 20 Ιουλίου, επέτειο της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο και μέχρι τότε έδωσε εντολές να είναι έτοιμο το ανακαινισμένο αεροδρόμιο των κατεχομένων!
Το πρώτο του ταξίδι μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, για τη νέα του θητεία ήταν τα κατεχόμενα και το δεύτερο το Μπακού. Αυτή η διαδρομή έχει συμβολικό και ουσιαστικό χαρακτήρα. Η Άγκυρα επενδύει στο Αζερμπαϊτζάν και για την αναγνώριση του ψευδοκράτους
«Τρία κράτη, ένα έθνος»
Δεν θα πρέπει να θεωρείται τυχαίο το γεγονός ότι στην «αυθόρμητη» υποδοχή που στήθηκε στο αεροδρόμιο των κατεχομένων, κυριάρχησε ένα σύνθημα, ένα πανό, που έγραφε «Τρία κράτη, ένα έθνος», που παραπέμπει στην Τουρκία, το ψευδοκράτος και το Αζερμπαϊτζάν. Ένα άλλο πανό έγραφε «Αγάπη μας η Γαλάζια Πατρίδα». Αυτά τα… αυθόρμητα συνθήματα καθορίζουν και το πλαίσιο των κινήσεων της κατοχικής δύναμης έναντι της Κύπρου.
Μετά τα κατεχόμενα, ο Ερντογάν πήγε στο Αζερμπαϊτζάν. Το πρώτο του ταξίδι μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, για τη νέα του θητεία ήταν τα κατεχόμενα και το δεύτερο το Μπακού. Αυτή η διαδρομή έχει συμβολικό και ουσιαστικό χαρακτήρα. Η Άγκυρα επενδύει στο Αζερμπαϊτζάν και για την αναγνώριση του ψευδοκράτους. Η κατοχική Τουρκία ασκεί ισχυρή επιρροή στο καθεστώς Αλίγιεφ, το οποίο εάν δεν φοβόταν το κόστος, ενδεχομένως από την Ε.Ε. με την οποία έχει οικονομικές σχέσεις, θα προχωρούσε στην αναγνώριση του ψευδοκράτους. Εάν γίνει οποιαδήποτε κίνηση από χώρες προς την κατεύθυνση αναγνώριση του ψευδοκράτους, αυτό εκτιμάται ότι θα γίνει από το Αζερμπαϊτζάν ή και από το Πακιστάν.
Ελληνοτουρκικές σχέσεις
Δεν παρέλειψε ο Ερντογάν να στείλει και μήνυμα προς την Αθήνα, η ηγεσία της οποίας αναλώνεται σε παρακάλια προς την κατοχική δύναμη: «Ο οδικός μας χάρτης είναι ήδη σαφής. Αυτός ο οδικός χάρτης έχει τύχει επεξεργασία για την ειρήνη το πιο μακρό χρονικό διάστημα. Διότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος σε αυτές τις θάλασσες εκτός από την ειρήνη. Και αν υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να αποτρέψουν την ειρήνη, τότε θα πρέπει να στραφούμε σε διαφορετικά σχέδια. Θέλουμε να αποφύγουμε τέτοια εμπόδια και να αφήσουμε το Αιγαίο να δώσει το μήνυμά του στον κόσμο ως θάλασσα ειρήνης».
Για να συνεχίσει: «Όσοι επιδίδονται σε ανούσιες εξοπλιστικές δραστηριότητες θα πρέπει να υπολογίζουν προσεκτικά τους κινδύνους που θα επιφέρουν αυτές οι δραστηριότητες». Το μήνυμα είναι σαφές. Η ειρήνη στο Αιγαίο περνά –κατά τον Ερντογάν– μέσα από το γνωστό, επαναλαμβανόμενο, παράλογο τουρκικό αφήγημα.
Η πρωτοβουλία της Λευκωσίας και ο μπαμπούλας της διχοτόμησης
Στην αντίπερα όχθη, η Κυπριακή Δημοκρατία επενδύει στην ενεργότερη εμπλοκή της Ε.Ε. στο Κυπριακό. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης μίλησε την περασμένη Τρίτη ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να εξηγήσει τη θέση της Λευκωσία. Τούτο γίνεται σε μια προσπάθεια αναζήτησης εργαλείων, που θα οδηγήσουν την Τουρκία στην αναθεώρηση της αναθεωρητικής της πολιτικής. Κι αυτό, θεωρεί η Λευκωσία, ότι μπορεί να γίνει μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι, όπως σημειώνεται, μια διέξοδος και προσπάθεια αποφυγής των τουρκικών αξιώσεων. Δεν σημαίνει ότι θα πετύχει. Αλλά και να αποτύχει δεν θα μπορεί κανείς να κατηγορήσει την Κυπριακή Δημοκρατία ότι δεν προσπάθησε. Είναι, άλλωστε, η πρωτοβουλία της Κύπρου έναντι της εμμονής της κατοχικής δύναμης για αναγνώριση της παρανομίας και των τετελεσμένων.
Στη Λευκωσία, υπάρχουν, διάφοροι κύκλοι, που θεωρούν πως επειδή για μια ακόμη φορά είμαστε «στο παρά πέντε της διχοτόμησης» (ο μπαμπούλας είναι εδώ!), πρέπει να βρεθεί… συμβιβασμός στη βάση της τουρκικής θέσης. Αν τον «συμβιβασμό» τον βαπτίσουν και Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, τότε όλα –θεωρούν– θα είναι εντάξει! Γι’ αυτό και αντιτίθενται σε κάθε κίνηση που είναι «έξω από το κουτί». Οποιαδήποτε πρωτοβουλία δεν ακολουθεί την πεπατημένη των αδιέξοδων πολιτικών, που το μόνο καταφέρνουν είναι να εδραιώνουν τα κατοχικά δεδομένα.
