του Κώστα Κωστούρου
Υπηρέτησα 18 μήνες (απ’ τους 22) στο 730 Τάγμα Εκμετάλλευσης Σιδηροδρόμων, (πρώην στρατόπεδο Μηχανικού, σήμερα αστικό παρκάκι).
Στα σύνορα.
Του Ρουφ με του Ρέντη.
Εκεί υπηρετούσαν μόνο βύσματα. Όλων των κομμάτων, μη νομίζετε. Όταν λέμε μόνο βύσματα εννοούμε απαξάπαντες, από τον απλό φαντάρο (εμένα) έως τον διοικητή, που νυχθημερόν έπαιζε συστήματα ΠροΠο παρέα με παλιοσειρές, μισά-μισά τα λεφτά. Οι περισσότεροι ήμασταν απόφοιτοι ΑΕΙ. Υπήρχαν όμως και αρκετά παιδιά του Λυκείου ή του Γυμνασίου. Οι τελευταίοι έβαζαν βύσμα και υπηρετούσαν εκεί για να διοριστούν ακολούθως στον ΟΣΕ. Βλέπετε, όποιος κατά τη στρατιωτική του θητεία εκπαιδευόταν στο 730 ΤΕΣ και περνούσε τις αδιάβλητες εξετάσεις πιστοποίησης, μόλις απολυόταν απ’ τον στρατό, αυτόματα τσιμπούσε εισιτήριο για μόνιμος υπάλληλος στον κρατικό ΟΣΕ, με τότε μισθό 1,5 εκατομμύρια δραχμές (το μήνα) δωρεάν αφίσα του Α. Παπαντρέου και συνδικαλιστική κάλυψη.
Η εκπαίδευση ήταν εξαιρετικά δύσκολη, απαιτούσε ώρες διαβάσματος και χιλιάδες χιλιόμετρα ταξιδιών με τρένα, δίπλα σε έμπειρους και αυστηρούς υπαλλήλους του ΟΣΕ.
ΒΕΒΑΙΑ, επειδή ακριβώς ήταν δύσκολη, είχαμε δημοκρατικά αποφασίσει να μη πατάμε στα θεωρητικά, οι μεν στρατιώτες για να αγναντεύουμε τα πλοία στον Πειραιά, οι δε διδάσκοντες για να παίζουν τάβλι (έπαιρναν και επίδομα διδασκαλίας). Ομοίως δεν πατάγαμε πόδι σε ατμομηχανή ή βαγόνι, ούτε στην πρακτική άσκηση, αφού είχαμε φτιάξει μαϊμού σφραγίδες με τζίφρες μηχανοδηγών και σταθμαρχών ανά την Επικράτεια, ώστε να «βλέπει» ο διοικητής ότι πραγματοποιούσαμε τα εκπαιδευτικά ταξίδια, ενώ στην πραγματικότητα βρισκόμασταν στο Κολωνάκι, στα ΒΠ και στα ΝΠ. Νέα παιδιά ντε! Έχω την αίσθηση ότι ο ΠροΠο-διοικητής τα ’ξερε και τα ανεχόταν όλα αυτά, διαφορετικά θα ήταν διοικητής τάγματος σε κανονικά σύνορα κι όχι στου Αϊ Γιάννη του Ρέντη με το Ρουφ. Τα ’ξερε όμως και η διοίκηση του ΟΣΕ, αλλά έκανε το Μοσκιό, γιατί και οι ΟΣΕτζήδες συνδικαλιστές, που παρίσταναν τους καθηγητές, λούφαραν με επίδομα, άσε που δεν θέλανε να καρφώνουν μελλοντικούς τους ψηφοφόρους.
Θεωρητικές εξετάσεις για την πιστοποίηση δεν είχε, μόνο πρακτικές δίναμε, που ήταν συνδυασμός θεωρίας και πρακτικών θεμάτων. Κατά τις πρακτικές εξετάσεις, μπήκαμε ένα πρωινό 30-40 φαντάροι σε ένα τρένο με δύο βαγόνια. Μπροστά ένας μηχανοδηγός και ένας βοηθός μηχανοδηγού, πολύ αυστηροί εξεταστές. Όσο να εξεταστούμε όλοι, από τις 10:00 τα χαράματα, φτάσαμε σιγά σιγά μέχρι Ελευσίνα και κατά τις 12 μεσημέρι γυρίσαμε στου Ρέντη. Εμένα, μου έτυχε η δύσκολη ερώτηση: «Από πού σφυράει το τρένο ρε;» Λόγω του υψηλού βαθμού δυσκολίας, την απάντησα με βοήθεια του βοηθού μηχανοδηγού, που μου έκανε νόημα να τραβήξω ένα σχοινάκι στο ταβάνι της ατμομηχανής. Σε άλλους, που είχαν μεγαλύτερο βύσμα, έτυχαν πιο εύκολες ερωτήσεις.
Πάντως όλοι αριστεύσαμε. Όλοι πήραμε την πιστοποίηση και αρκετοί από εμάς, μετά την απόλυση, βρέθηκαν μόνιμοι στον ΟΣΕ. Άλλοι έγιναν βοηθοί μηχανοδηγού, άλλοι κλειδούχοι και αυτοί με το μεγαλύτερο μέσον, βοηθοί σταθμάρχη. Να, ας πούμε, ο γιος εκείνου του υπουργού που έφτιαξε τον ΑΣΕΠ, με τον οποίο συνυπηρετούσα, έγινε βοηθός σταθμάρχη, αλλά αντί να αξιοποιήσει τις σπουδές του στο 730 ΤΕΣ και να διοριστεί, προτίμησε άσχετη καριέρα. Εγώ ανήκα στη μεσαία τάξη, τουτέστιν πιστοποιήθηκα βοηθός μηχανοδηγού.
ΈΤΣΙ, σαν διαπιστευμένος βοηθός μηχανοδηγού, είμαι σε θέση να σας διαβεβαιώσω εξ επαγγελματικής πείρας ότι για το δυστύχημα στα Τέμπη, σίγουρα δεν φταίει ο σταθμάρχης, που είχε εκπαιδευτεί αρτιότατα, δηλαδή πάνω κάτω σαν εμάς. Ούτε φταίει κι ο κλειδούχος, δεν το συζητώ. Ο προϊστάμενος του σταθμάρχη, δεν φταίει, γιατί μετά το ατύχημα διαβάζω πως έγινε άρρωστος. Προφανώς δεν φταίνε και οι μηχανοδηγοί του ιντερσίτι, θεός σχωρέστους, που οδηγούσαν εγγλέζικα, γιατί οι νεκροί δεδικαίωνται. Ομοίως δεν πρέπει να φταίνε και οι εκάστοτε μόνιμοι υπάλληλοι ΟΣΕ, καθηγητές/εξεταστές των φαντάρων του 730, που έδιναν πιστοποιήσεις για συναρμολογούμενο τρενάκι. Ούτε θα μπορούσε να φταίει και ο προϊστάμενός τους, γιατί και αυτός θα είχε μόνιμη αναρρωτική. Σίγουρα δεν φταίει ο εκάστοτε διοικητής του ΟΣΕ αφού δεν φταίνε οι από κάτω του.
Επίσης λογικά δεν φταίνε και οι εκάστοτε διοικητές του 730 ΤΕΣ, γιατί στρατιωτικοί ήταν οι άνθρωποι, τα σύνορα φύλαγαν, και όχι γραφολόγοι να διαπιστώνουν τις πλαστογραφίες σφραγίδων από τους φαντάρους. Μπορεί τελικά κάπως να φταίνε όλοι οι στρατιώτες του 730 ΤΕΣ, που έγιναν τρενατζήδες. Περισσότερο όμως φταίμε αυτοί που δεν γίναμε και παρατήσαμε τα τρένα σε αποφοίτους 3ης Γυμνασίου. Εγώ πάντως δεν φταίω, γιατί από το 2009 θα είχα συνταξιοδοτηθεί με εφάπαξ 120 χιλ. ευρώ.
ΠΑΝΤΩΣ, με βάση τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά, που ίσχυαν για τις προσλήψεις στον ΟΣΕ, μέχρι να βάλουν λουκέτο σε κείνο το στρατόπεδο / κολαστήριο μάθησης στις αρχές του 2000, για την εθνική τραγωδία που βιώσαμε, σας διαβεβαιώνω εξ επαγγελματικής πείρας, ότι διαχρονικά, δηλαδή από το 1987-88 που υπηρέτησα και μέχρι τις προάλλες, για όλα όσα συνέβησαν στα Τέμπη, ολοκληρωτικά, ατομικά και μόνο αυτός αποκλειστικά, φταίει ο υπουργός που παραιτήθηκε και που βούρκωσε μπροστά στις κάμερες. Ουδείς άλλος!
Αυτό ακριβώς το τελευταίο, που βούρκωσε δηλαδή, πρέπει να σκεφτόταν και ο αξιότιμος κύριος Τσίπρας, που από τη ζαλάδα του, λόγω υπότασης, εξαιτίας της αιμοδοσίας που θα πραγματοποιούσε σε λίγο, είχε σκάσει στα γέλια live και on camera.
* Αναδημοσίευση από το διαδίκτυο
