Του Γιώργου Τσίπρα.
Η Χεσμπολά τους εξουδετέρωσε όλους: αυτός ήταν ο τίτλος του διεθνούς διαδικτυακού πρακτορείου ειδήσεων GlobalPost, όταν η σιιτική οργάνωση συγκρότησε, για πρώτη φορά στην ιστορία του Λιβάνου, κυβέρνηση στη Βηρυττό μαζί με τους συμμάχους της, την περασμένη εβδομάδα. Η έκδηλη αρχική αμηχανία που εκδηλώθηκε στα δυτικά επιτελεία, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Γαλλίας και του Ισραήλ, μάλλον επιβεβαιώνει την εκτίμηση.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο πρόεδρος πρέπει να είναι χριστιανός Μαρωνίτης, ο πρωθυπουργός μουσουλμάνος Σουνίτης και ο εκπρόσωπος του κοινοβουλίου Σιίτης. Η τρίπλα της Χεσμπολά ήταν η πρόταση για πρωθυπουργό στο Σουνίτη μεγαλοεπιχειρηματία Μικάτι. Ποιος ήταν ο κρυφός άσος; Η συναίνεση που εξασφάλισε από τους Δρούζους «σοσιαλιστές» του Τζουμπλάτ, συναίνεση που προσθέτει τις υπολειπόμενες έδρες στις 57 του συνασπισμού της Χεσμπολά σε σύνολο 128. Ο Ουαλίντ Τζουμπλάτ, από θιασώτης ενός αριστερού παναραβισμού και υποστηριζόμενος από τη Συρία, μετά το λιβανικό εμφύλιο, εξέπληξε τους πάντες όταν μετά τη δολοφονία Ραφίκ Χαρίρι, το 2005, καλούσε τις ΗΠΑ να επεκτείνουν την κατοχή του Ιράκ στο Λίβανο, ώστε να διωχθεί η Συρία, εκπλήσσει τώρα ξανά τραβώντας το χαλί κάτω από τα πόδια του πρωθυπουργού Σαάντ Χαρίρι, περνώντας με τη Χεσμπολά και επιστρέφοντας στην «προ του 2005 πολιτική του», σύμφωνα με το Αλ Τζαζίρα.
Οι υποστηρικτές του έκπτωτου πρωθυπουργού προχώρησαν σε μια «μέρα οργής» και μαχητικές διαδηλώσεις, αλλά η Εξέγερση του Κέδρου του 2005 δεν πρόκειται να επαναληφθεί. Μιλούν για πραξικόπημα με την έννοια πως ο πρωθυπουργός δεν αρκεί, λένε, να είναι Σουνίτης αλλά να εκπροσωπεί πολιτικά τους Σουνίτες. Μόνο που το διαρκές πραξικόπημα εξελισσόταν για μήνες, τώρα, από την άλλη πλευρά με την άρνηση του πρωθυπουργού μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας να εκτελέσει τη βούληση της πλειοψηφίας του κοινοβουλίου: να αποκηρύξει και να διακόψει κάθε σχέση με το νομικό έκτρωμα και προφανή διεθνή πολιτική σκευωρία του λεγόμενου Διεθνούς Δικαστηρίου για το Λίβανο. Οι πανθομολογούμενες εξαρτήσεις του Σαάντ Χαρίρι από την Ουάσιγκτον και το Ριάντ ήταν πιο σεβαστές…
Έχει κάποια σχέση η κίνηση της Χεσμπολά με τα γεγονότα στην Τυνησία; Οι ημερομηνίες και τα γεγονότα δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Όμως, οι συνέπειες από την Επανάσταση του Γιασεμιού στον αραβικό κόσμο ενισχύουν, εκ των υστέρων, τη νέα κατάσταση στο Λίβανο. Έστω και με την έννοια πως η πιο επίφοβη, πλέον, εσωτερική κατάσταση στην Αίγυπτο και ίσως και άλλα στηρίγματα των Αμερικανο-Ισραηλινών στον αραβικό κόσμο περιορίζουν, αντικειμενικά, τα περιθώρια κινήσεων των τελευταίων στην περιοχή. Το τηλεοπτικό μήνυμα Νασράλα προς τον τυνησιακό λαό, την περασμένη Τρίτη με αφορμή την επίσκεψη του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών στην Τύνιδα, «ενάντια στη συνομωσία που εξυφαίνουν οι ΗΠΑ για να υπονομεύσουν την επανάσταση», επιβεβαιώνει αυτή τη σχέση.
Τον περασμένο Ιούλη οι ηγέτες της Συρίας και της Σαουδικής Αραβίας συναντήθηκαν στη Βηρυτό και από τότε ξεκίνησαν διμερείς διαπραγματεύσεις σχετικά με το Διεθνές Δικαστήριο. Οι διαπραγματεύσεις αυτές κατέρρευσαν τη δεύτερη εβδομάδα του 2011. Στις 12/1, δύο μέρες πριν το σκάσει ο Μπεν Άλι από την Τύνιδα, η Χεσμπολά απέσυρε τη στήριξή της στην κυβέρνηση Χαρίρι. Στις 17/1 ο εισαγγελέας του Διεθνούς Δικαστηρίου έστελνε το «απόρρητο» κατηγορητήριο (που ενοχοποιεί τη Χεσμπολά) στους δικαστές. Την επόμενη μέρα, μέλη της Χεσμπολά με μαύρες στρατιωτικές στολές και ασυρμάτους στα χέρια κυκλοφορούσαν σε κεντρικά σημεία της Βηρυτού, φέρνοντας στη μνήμη τον Μάη του 2008, όταν η πολιτοφυλακή της, σε μια επιχείρηση επίδειξης δύναμης, είχε σε λίγες ώρες πάρει αμπάριζα αντίπαλες πολιτοφυλακές και είχε καταλάβει τις βάσεις τους.
Ο γιος του δολοφονημένου Χαρίρι, αφού συντάχθηκε φανατικά με τη Δύση και το Ισραήλ στην ενοχοποίηση της Συρίας, τα πρώτα χρόνια μετά τη δολοφονία, αποκατέστησε τελικά πολύ καλές σχέσεις με τη Συρία και μόλις τον περασμένο Σεπτέμβρη αναγνώριζε πως άδικα είχε κατηγορηθεί η Δαμασκός. Προφανώς είχε ήδη λάβει την εντολή να κυνηγήσει πλέον πραξικοπηματικά και μέχρις εσχάτων (αλήθεια, με ποια αξιοπιστία;) την υπόθεση του Διεθνούς Δικαστηρίου και την ενοχοποίησης της Χεσμπολά.
Σε επίδειξη ενός ακόμη κρυφού άσου της τελευταίας, το λιβανέζικο τηλεοπτικό δίκτυο NewTV παρουσίαζε, στις 15/1, μια μαγνητοφωνημένη συνάντηση στην ισπανική Μαρμπέλα, το 2005, μετά τη δολοφονία Χαρίρι, συνάντηση στην οποία συμμετείχαν ο Σαάντ Χαρίρι, το δεξί του χέρι και επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών Χασάν, ο αναπληρωτής ανακριτής της Επιτροπής του ΟΗΕ για τη δολοφονία Χαρίρι, Λέμαν, διαβόητος για την εμπλοκή του σε απαγωγές της CIA και ο Σιντίκ, ο κύριος ψευδομάρτυρας (όπως αποδείχτηκε) στην ενοχοποίηση της Συρίας, να συζητούν… για την ενοχοποίηση της Συρίας.
Το τι επεδίωκαν οι ΗΠΑ με την εξώθηση στα άκρα αυτής της υπόθεσης είναι προφανές. Όπως προφανές είναι, επίσης, ότι δεν ανέμεναν αυτή την εξέλιξη. Τι επιδιώκει η Χεσμπολά; Καταρχήν να αποκηρύξει η επίσημη κυβέρνηση του Λιβάνου το Διεθνές Δικαστήριο. Αυταπατάται πως έτσι θα σταματήσει αυτή η σκευωρία εναντίον της; Σίγουρα, όχι. Παράλληλα, η επιλογή Μικάτι είναι προφανές πως δεν επιδιώκει ανατροπές στις κοινωνικές-οικονομικές δομές του Λιβάνου. Και ίσως επιδιώκει και η ίδια η Χεσμπολά να αποτελέσει μια προσωρινή λύση που, όμως, θα έχει στο μεταξύ επικυρώσει έναν εσωτερικό πολιτικό συσχετισμό δύναμης διαφορετικό από αυτόν που επιθυμούσαν ή φαντάζονταν ο Σαάντ Χαρίρι και οι προστάτες του.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έβγαλε τσιμουδιά για το καθεστώς Μπεν Άλι, τριάντα χρόνια τώρα, έσπευσε να συμβουλεύσει το Λίβανο… να σεβαστεί το Σύνταγμά του. Οι ΗΠΑ, καταρχήν, θα διακόψουν τη στρατιωτική βοήθεια στη χώρα αφού, σύμφωνα με την ισραηλινή Χααρέτζ (27/1), σκοπός της βοήθειας ήταν να περιοριστεί η Χεσμπολά. Ο Σαρκοζί, τις επόμενες μέρες, φιλοξενεί για το θέμα συνάντηση ανάμεσα στους ΥΠΕΞ Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ (του οποίου το Αλ Τζαζίρα ανάβει φωτιές και στον Αμπάς, ενώ αποτέλεσε στόχο των υποστηρικτών του Χαρίρι στη Βηρυτό).
Το περασμένο σαββατοκύριακο συναντήθηκαν, στη Δαμασκό, ανώτατοι διπλωμάτες της Συρίας και του Ιράν για μια «λιβανική λύση για τον Λίβανο».
Το Ισραήλ θα συνεχίσει να πετά μαχητικά του πάνω από τον Λίβανο για να.. επιτηρεί (όπως ισχυρίζεται) την εφαρμογή της απόφασης 1701 του ΟΗΕ να μην προμηθεύεται όπλα η Χεσμπολά, θα επανεκτιμήσει και θα συνεχίσει να προετοιμάζεται για τον τρίτο πόλεμο του Λιβάνου που πολλοί ξένοι αναλυτές εκτιμούσαν στο επόμενο δωδεκάμηνο. Μια κόκκινη γραμμή θα είναι η πιθανή προμήθεια S-300 από μια Χεσμπολά που είναι ήδη σημαντικά ισχυρότερη πυραυλικά -και γενικά στρατιωτικά- από το 2006, πριν από την ισραηλινή εισβολή.
Οι υποστηρικτές του έκπτωτου πρωθυπουργού προχώρησαν σε μια «μέρα οργής» και μαχητικές διαδηλώσεις, αλλά η Εξέγερση του Κέδρου του 2005 δεν πρόκειται να επαναληφθεί. Μιλούν για πραξικόπημα με την έννοια πως ο πρωθυπουργός δεν αρκεί, λένε, να είναι Σουνίτης αλλά να εκπροσωπεί πολιτικά τους Σουνίτες. Μόνο που το διαρκές πραξικόπημα εξελισσόταν για μήνες, τώρα, από την άλλη πλευρά με την άρνηση του πρωθυπουργού μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας να εκτελέσει τη βούληση της πλειοψηφίας του κοινοβουλίου: να αποκηρύξει και να διακόψει κάθε σχέση με το νομικό έκτρωμα και προφανή διεθνή πολιτική σκευωρία του λεγόμενου Διεθνούς Δικαστηρίου για το Λίβανο. Οι πανθομολογούμενες εξαρτήσεις του Σαάντ Χαρίρι από την Ουάσιγκτον και το Ριάντ ήταν πιο σεβαστές…
Έχει κάποια σχέση η κίνηση της Χεσμπολά με τα γεγονότα στην Τυνησία; Οι ημερομηνίες και τα γεγονότα δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Όμως, οι συνέπειες από την Επανάσταση του Γιασεμιού στον αραβικό κόσμο ενισχύουν, εκ των υστέρων, τη νέα κατάσταση στο Λίβανο. Έστω και με την έννοια πως η πιο επίφοβη, πλέον, εσωτερική κατάσταση στην Αίγυπτο και ίσως και άλλα στηρίγματα των Αμερικανο-Ισραηλινών στον αραβικό κόσμο περιορίζουν, αντικειμενικά, τα περιθώρια κινήσεων των τελευταίων στην περιοχή. Το τηλεοπτικό μήνυμα Νασράλα προς τον τυνησιακό λαό, την περασμένη Τρίτη με αφορμή την επίσκεψη του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών στην Τύνιδα, «ενάντια στη συνομωσία που εξυφαίνουν οι ΗΠΑ για να υπονομεύσουν την επανάσταση», επιβεβαιώνει αυτή τη σχέση.
Τον περασμένο Ιούλη οι ηγέτες της Συρίας και της Σαουδικής Αραβίας συναντήθηκαν στη Βηρυτό και από τότε ξεκίνησαν διμερείς διαπραγματεύσεις σχετικά με το Διεθνές Δικαστήριο. Οι διαπραγματεύσεις αυτές κατέρρευσαν τη δεύτερη εβδομάδα του 2011. Στις 12/1, δύο μέρες πριν το σκάσει ο Μπεν Άλι από την Τύνιδα, η Χεσμπολά απέσυρε τη στήριξή της στην κυβέρνηση Χαρίρι. Στις 17/1 ο εισαγγελέας του Διεθνούς Δικαστηρίου έστελνε το «απόρρητο» κατηγορητήριο (που ενοχοποιεί τη Χεσμπολά) στους δικαστές. Την επόμενη μέρα, μέλη της Χεσμπολά με μαύρες στρατιωτικές στολές και ασυρμάτους στα χέρια κυκλοφορούσαν σε κεντρικά σημεία της Βηρυτού, φέρνοντας στη μνήμη τον Μάη του 2008, όταν η πολιτοφυλακή της, σε μια επιχείρηση επίδειξης δύναμης, είχε σε λίγες ώρες πάρει αμπάριζα αντίπαλες πολιτοφυλακές και είχε καταλάβει τις βάσεις τους.
Ο γιος του δολοφονημένου Χαρίρι, αφού συντάχθηκε φανατικά με τη Δύση και το Ισραήλ στην ενοχοποίηση της Συρίας, τα πρώτα χρόνια μετά τη δολοφονία, αποκατέστησε τελικά πολύ καλές σχέσεις με τη Συρία και μόλις τον περασμένο Σεπτέμβρη αναγνώριζε πως άδικα είχε κατηγορηθεί η Δαμασκός. Προφανώς είχε ήδη λάβει την εντολή να κυνηγήσει πλέον πραξικοπηματικά και μέχρις εσχάτων (αλήθεια, με ποια αξιοπιστία;) την υπόθεση του Διεθνούς Δικαστηρίου και την ενοχοποίησης της Χεσμπολά.
Σε επίδειξη ενός ακόμη κρυφού άσου της τελευταίας, το λιβανέζικο τηλεοπτικό δίκτυο NewTV παρουσίαζε, στις 15/1, μια μαγνητοφωνημένη συνάντηση στην ισπανική Μαρμπέλα, το 2005, μετά τη δολοφονία Χαρίρι, συνάντηση στην οποία συμμετείχαν ο Σαάντ Χαρίρι, το δεξί του χέρι και επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών Χασάν, ο αναπληρωτής ανακριτής της Επιτροπής του ΟΗΕ για τη δολοφονία Χαρίρι, Λέμαν, διαβόητος για την εμπλοκή του σε απαγωγές της CIA και ο Σιντίκ, ο κύριος ψευδομάρτυρας (όπως αποδείχτηκε) στην ενοχοποίηση της Συρίας, να συζητούν… για την ενοχοποίηση της Συρίας.
Το τι επεδίωκαν οι ΗΠΑ με την εξώθηση στα άκρα αυτής της υπόθεσης είναι προφανές. Όπως προφανές είναι, επίσης, ότι δεν ανέμεναν αυτή την εξέλιξη. Τι επιδιώκει η Χεσμπολά; Καταρχήν να αποκηρύξει η επίσημη κυβέρνηση του Λιβάνου το Διεθνές Δικαστήριο. Αυταπατάται πως έτσι θα σταματήσει αυτή η σκευωρία εναντίον της; Σίγουρα, όχι. Παράλληλα, η επιλογή Μικάτι είναι προφανές πως δεν επιδιώκει ανατροπές στις κοινωνικές-οικονομικές δομές του Λιβάνου. Και ίσως επιδιώκει και η ίδια η Χεσμπολά να αποτελέσει μια προσωρινή λύση που, όμως, θα έχει στο μεταξύ επικυρώσει έναν εσωτερικό πολιτικό συσχετισμό δύναμης διαφορετικό από αυτόν που επιθυμούσαν ή φαντάζονταν ο Σαάντ Χαρίρι και οι προστάτες του.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έβγαλε τσιμουδιά για το καθεστώς Μπεν Άλι, τριάντα χρόνια τώρα, έσπευσε να συμβουλεύσει το Λίβανο… να σεβαστεί το Σύνταγμά του. Οι ΗΠΑ, καταρχήν, θα διακόψουν τη στρατιωτική βοήθεια στη χώρα αφού, σύμφωνα με την ισραηλινή Χααρέτζ (27/1), σκοπός της βοήθειας ήταν να περιοριστεί η Χεσμπολά. Ο Σαρκοζί, τις επόμενες μέρες, φιλοξενεί για το θέμα συνάντηση ανάμεσα στους ΥΠΕΞ Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ (του οποίου το Αλ Τζαζίρα ανάβει φωτιές και στον Αμπάς, ενώ αποτέλεσε στόχο των υποστηρικτών του Χαρίρι στη Βηρυτό).
Το περασμένο σαββατοκύριακο συναντήθηκαν, στη Δαμασκό, ανώτατοι διπλωμάτες της Συρίας και του Ιράν για μια «λιβανική λύση για τον Λίβανο».
Το Ισραήλ θα συνεχίσει να πετά μαχητικά του πάνω από τον Λίβανο για να.. επιτηρεί (όπως ισχυρίζεται) την εφαρμογή της απόφασης 1701 του ΟΗΕ να μην προμηθεύεται όπλα η Χεσμπολά, θα επανεκτιμήσει και θα συνεχίσει να προετοιμάζεται για τον τρίτο πόλεμο του Λιβάνου που πολλοί ξένοι αναλυτές εκτιμούσαν στο επόμενο δωδεκάμηνο. Μια κόκκινη γραμμή θα είναι η πιθανή προμήθεια S-300 από μια Χεσμπολά που είναι ήδη σημαντικά ισχυρότερη πυραυλικά -και γενικά στρατιωτικά- από το 2006, πριν από την ισραηλινή εισβολή.
Σχόλια
