Νέες πτυχές του σκανδάλου αποκαλύπτει ο Δ. Παπαδημούλης
Δεν πρόκειται μόνο για τα 500 εκατ. ευρώ του ΦΠΑ που οφείλει στο Ελληνικό Δημόσιο -και δεν αποδίδει- η γερμανική πολυεθνική, κάτοχος μέχρι πρόσφατα του 40% και του μάνατζμεντ του Αεροδρομίου των Σπάτων. Ούτε πρόκειται μόνο για τις ασφαλιστικές εισφορές της περιόδου κατασκευής του αεροδρομίου, τις οποίες επίσης αρνείται να καταβάλει. Όπως αποκάλυψε με παρέμβασή του στη Βουλή ο Δ. Παπαδημούλης, η Hochtief αρνείται να πληρώσει ακόμη και τα Δημοτικά Τέλη, τα οποία είναι κρίσιμα για την επιβίωση των Δήμων της γύρω περιοχής.
Με την απόφαση 620/12 ο δήμαρχος Σπάτων-Αρτέμιδας επέβαλε στη γερμανική εταιρία Δημοτικά Τέλη, αναδρομικά από το 2007, στηριζόμενος σε ρητή συνταγματική πρόβλεψη. Και ήρθε ο διορισμένος από τη μνημονιακή κυβέρνηση γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, Δ. Καλογερόπουλος, στις 29/3/2013, να ακυρώσει την απόφαση αυτή, αποδεχόμενος τη σχετική ένσταση της Hochtief. Μάλιστα, ισχυρίζεται ότι «το αεροδρόμιο αποτελεί αυτοτελή μονάδα που απαλλάσσεται από την υποχρέωση καταβολής τελών προς τους δήμους», παρ’ ότι στη σχετική Σύμβαση μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και γερμανικής εταιρίας που κυρώθηκε με το νόμο 2338/1995 προβλέπεται ότι «…η Εταιρία είναι δυνατόν να υποχρεωθεί να καταβάλλει κατ’ έτος ανταποδοτικές και άλλες δημοτικές ή κοινοτικές επιβαρύνσεις φόρους ή τέλη, οπουδήποτε είδους ή φύσεως, που επιβάλλονται από τις κοινότητες Σπάτων, Παιανίας, Μαρκοπούλου, Λούτσας και Ραφήνας…». Κι ενώ η Σύμβαση Ελληνικού Δημοσίου και Hochtief αποτελεί κραυγαλέο παράδειγμα αποικιοκρατικής σύμβασης, η συμπεριφορά των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1995 μέχρι σήμερα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που ονομάζουμε πολιτικό σύστημα της διαπλοκής και της υποτέλειας.
Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι το μόνο που έπραξαν για την εφαρμογή του συγκεκριμένου όρου της Σύμβασης είναι η ψήφιση ενός νόμου το 2008, ο οποίος παραπέμπει την επιβολή Δημοτικών Τελών στην έκδοση μεταγενέστερα μιας Κοινής Υπουργικής Απόφασης. Κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει. Το αντίθετο θα ήταν έκπληξη. Όμως, ακόμη πιο εξοργιστική είναι η κυνική ομολογία του υπουργού Εσωτερικών κ. Ευρ. Στυλιανίδη στη Βουλή ότι ο νόμος του 2008 διαμορφώθηκε από τη Διοίκηση του αεροδρομίου, δηλαδή ουσιαστικά από τη γερμανική εταιρία!
Πόσες χιλιάδες, άραγε, τέτοιες περιπτώσεις απαλλαγών και χαριστικών ρυθμίσεων στις πολυεθνικές και στο μεγάλο κεφάλαιο υπάρχουν; Και πόσα δισεκατομμύρια ευρώ έχουν κοστίσει στον ελληνικό λαό συμβάλλοντας στη διαμόρφωση του δημοσίου χρέους; Να γιατί -πολύ δίκαια- μιλάμε για «απεχθές χρέος».
Χρίστος Καραμάνος
