Ο υπουργός Εξωτερικών Κοτζιάς ταξιδεύει στην ΠΓΔΜ. Ο πρωθυπουργός μετέχει σε σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. και αναμένεται στο ανακοινωθέν να υπάρχει κάποια αναφορά για την συμπεριφορά της Τουρκίας. Την Τρίτη γίνεται η σύνοδος της Βάρνας για τη σχέση Ε.Ε. – Τουρκίας. Έληξε η άσκηση Ηνίοχος, όπου πήραν μέρος αμερικανικά και βρετανικά αεροσκάφη μαζί με μαχητικά της Ελλάδας, της Ιορδανίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Ο πρέσβης των ΗΠΑ, όχι μόνο ήταν στην Ανδραβίδα, αλλά έχει και φορτωμένη ατζέντα συναντήσεων με περιφερειάρχες και άλλους παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Το μεγάλο καταμαράν του αμερικάνικου στόλου ξεκουράστηκε, μαζί με το πλήρωμά του, στη Σύρο. Η Σούδα είναι σε επιφυλακή. Η Μέρκελ ξανάπιασε τα τηλέφωνα.
Ο πόλεμος στη Συρία, μετά την κατάληψη του Αφρίν, μπαίνει σε νέα φάση, ενώ διαφαίνεται ένας νέος γύρος οξύτητας ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία. Κι αυτά, τη στιγμή που στις ΗΠΑ μαίνεται ένας εσωτερικός πόλεμος σε όλους τους θεσμούς εξουσίας.
Στο εσωτερικό, έγινε η συνάντηση Καμμένου – Τσίπρα και φαίνεται ότι ο «συνεταιρισμός» κρατά καλά, μέχρι νεωτέρας (βλέπε εκλογές). Οι γέφυρες ΣΥΡΙΖΑ και κεντροαριστερών – καραμανλικών παραγόντων συνεχίζουν να υπάρχουν, ενώ από τα αριστερά ο Τσίπρας δεν νοιώθει καμία πίεση. Όλοι οι προοδευτικοί πρέπει να είμαστε ενάντια στη Δεξιά, τον Μητσοτάκη, τον σκοταδισμό της Εκκλησίας, υπέρ της παγκοσμιοποίησης και άλλα τέτοια περί δικαιωμάτων.
Ο λαός κατέθεσε τα «θέλω» του, όπως μπορούσε και όσο μπορούσε, για το Μακεδονικό αλλά και για τον κίνδυνο από την επιθετικότητα της Τουρκίας (σε πρόσφατη δημοσκόπηση περίπου το 90% θεωρεί πρώτο κίνδυνο για την Ελλάδα την Τουρκία). Κατέθεσε τα «θέλω» του, αλλά αυτά δεν μπορούν να εκφραστούν από το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Ούτε υπάρχουν προς το παρόν άλλα εγχειρήματα όπου θα μπορούσε να διοχετευθεί η διάθεση και ενεργητικότητά του κόσμου.
Έτσι, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση μπορούν να συνεχίζουν τον ανούσιο καυγά τους αδιαφορώντας για τα πραγματικά προβλήματα του λαού και του τόπου και να ευθυγραμμίζονται πλήρως με τις επιθυμίες των υπερεθνικών και ντόπιων ελίτ. Σαν να μην τους βαραίνει καμία ευθύνη για όσα απειλούν την χώρα κι όσα μέλλουν να έρθουν στον τόπο.
Ο λαός παραμένει μόνος και η χώρα γυμνή. Εξασθενημένη σε μεγάλο βαθμό και εκτεθειμένη σε μεγάλους κινδύνους.
Το πόση Ελλάδα θα διασωθεί, ποια η συνοχή της κοινωνίας και ποιες δυνάμεις θα αναδειχθούν τα επόμενα χρόνια, αυτά τα μεγάλα προβλήματα, είναι ανοικτά και απαιτούν απάντηση.
Ο Μακρυγιάννης έλεγε «ότι η τύχη μάς έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά».
Σήμερα υπάρχει τέτοια μαγιά; Κι αν υπάρχει σε τι κατάσταση βρίσκεται; Αυτό ίσως να είναι το κύριο ζήτημα προς αντιμετώπιση…
