Ο εξευτελισμός του πολιτικού συστήματος της χώρας είναι τέτοιος, που μπορεί να αντιλαμβάνεται ένα πραγματικό σκάνδαλο μόνο ως κομμάτι μιας άθλιας μικροπολιτικής αντιπαράθεσης για άγρα εντυπώσεων.
Έτσι η εκφυλιστική συζήτηση στη Βουλή σχετικά με την πώληση όπλων στο καθεστώς Σαούντ περιορίσθηκε αποκλειστικά και μόνο στο αν υπήρξαν μίζες, «εκπρόσωποι ή αντιπρόσωποι» στη σχεδιαζόμενη πώληση όπλων και ποιός κρύβεται πίσω από αυτούς. Μια ρηχή, αντίστοιχη της σύνθεσης της βουλής, συζήτηση.
Το ίδιο ρηχή και εκφυλιστική, η δήθεν αντιπολίτευση, ακολούθησε την κοινοβουλευτική θεατρική παρωδία. «Ξεσπάθωσε» με ευκολία ο «αριστερός» Φίλης και η συντροφιά του για το έλλειμμα ηθικής του, «αναγκαίου κακού» κυβερνητικού εταίρου, Καμμένου που «τόλμησε» να πωλήσει όπλα στο Ριάντ, όπλα που στρέφονται κατά της Υεμένης. Η «Φίλια» αριστεροσύνη κατάλαβε βαθιά ως ανηθικότητα, αποκλειστικά την πώληση σφαιρών μεγάλου διαμετρήματος, όχι όμως βομβών. Αλλά αυτό είναι πταίσμα… Ο ίδιος μεγάλος πολιτικός κατάπιε με ευκολία, όχι μόνο την πλήρη κάλυψη του Καμμένου από τον πρωθυπουργό, αλλά και τις πρόσφατες πρωθυπουργικές δηλώσεις ότι ο Τραμπ «είναι εγγυητής της ειρήνης». Ο ίδιος Τραμπ που έκλεισε μια συμφωνία δεκάδων δισεκατομμυρίων σε εξοπλισμούς με τους Σαούντ πριν από λίγους μήνες. Και έτσι, με ήσυχη τη συνείδηση, ο κ. Φίλης, μπορεί να αισθάνεται «πολιτικά δικαιωμένος» με την πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε. να κηρύξει εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων στην Σαουδική Αραβία. Μια απόφαση που έρχεται σε αντίθεση με το σχέδιο των ΗΠΑ για στρατιωτική ενίσχυση του Ριάντ και μένει να δούμε πώς θα εφαρμοσθεί στην πράξη. Και παράλληλα μια απόφαση υποκριτική καθώς Γαλλία και Βρετανία αποτελούν βασικούς προμηθευτές όπλων στο καθεστώς των Σαούντ.
Αυτά βέβαια αποτελούν την πιο ανώδυνη διάσταση της τρέχουσας εσωτερικής πολιτικής. Γιατί αναδεικνύονται και άλλες πτυχές εξόχως πιο επικίνδυνες.
Στο πλευρό των πιο επιθετικών δυνάμεων
Η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ έχουν μετατραπεί σε αιχμές της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, στην προσπάθεια τους να ανατρέψουν τους συσχετισμούς ισχύος που έχουν διαμορφωθεί με την εμπλοκή της Ρωσίας στην κρίση της Συρίας και τη συγκρότηση του άξονα Ρωσία – Ιράν – Ιράκ και Τουρκίας. Είναι μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού της αμερικάνικης πολιτικής μετά την τεράστια «επιτυχία» να καταφέρει, μετά από μια 15ετή στρατιωτική επέμβαση και παρουσία στη Μέση Ανατολή και το Ιράκ, το τελευταίο να καταλήξει αναίμακτα στην επιρροή του Ιράν και της Ρωσίας και ο Άσαντ ομοίως να παραμένει στη θέση του.
Πέρα λοιπόν από την ηθική διάστασή της πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία, έναν σφαγέα των λαών της περιοχής και αποδεδειγμένα υποστηρικτή του ISIS, έχουμε την άμεση εμπλοκή της χώρας στην κρίση της Μ. Ανατολής, με την πλευρά των πιο εξτρεμιστικών, καθαρά ολοκληρωτικών και επικίνδυνων δυνάμεων του παγκόσμιου κατεστημένου
Η ενίσχυση και ο εξοπλισμός αυτών των εξαιρετικά επιθετικών και πανίσχυρων περιφερειακών δυνάμεων εκφράζει τον σχεδιασμό για συνέχιση της έντασης και των συγκρούσεων στην περιοχή ακόμα και μετά, ίσως κυρίως μετά, την στρατιωτική κατάρρευση του ISIS στη Συρία. Πρόκειται για την προσπάθεια μετακύλισης της κρίσης στη Συρία σε μια συντήρηση των εντάσεων και μια πιθανή πολεμική αναμέτρηση ανάμεσα στον άξονα Ισραήλ- Σαουδική Αραβία από τη μία και τη συμμαχία Ιράν – Συρία- Χεζμπολάχ και των συμμάχων τους από την άλλη. Και πίσω από αυτά, στη μεγάλη γεωπολιτική σκακιέρα, δρα πάντοτε και σοβεί ο κίνδυνος απευθείας εμπλοκής των πραγματικά μεγάλων παικτών, ΗΠΑ- Ρωσίας και Κίνας. Η τελευταία, πριν δύο μέρες, ανακοίνωσε την αποστολή ειδικών στρατιωτικών δυνάμεων στο πλευρό του Άσαντ. Την ίδια στιγμή που και οι Αμερικανοί ιθύνοντες κάνουν λόγο για παραμονή των στρατιωτικών τους δυνάμεων στην Β.Α. Συρία.
Σε αυτό ακριβώς το επικίνδυνο παιχνίδι εμπλέκεται η Ελλάδα. Από τη μια πλευρά έχει μετατρέψει τη στρατιωτική συνεργασία της με το Ισραήλ σε «προμαχώνα» της αμυντικής θωράκισης της χώρας και της Κύπρου από τον τούρκικο επεκτατισμό και από την άλλη νομίζει ότι θα «ξεφορτωθεί» μερικές πλεονάζουσες βόμβες και βλήματα προσφέροντας τα στη Σαουδική Αραβία. Με ήσυχη συνείδηση εκχωρεί τη Σούδα, τον Άραξο και την Καλαμάτα και σχεδιάζει αντίστοιχες στάση στο Νεώριο της Σύρου και την Αλεξανδρούπολη, παραδίδοντας τη χώρα σε τυχοδιωκτικές πολεμικές συγκρούσεις μεγάλης κλίμακας.
Πέρα λοιπόν από την ηθική διάστασή της πώλησης όπλων σε έναν σφαγέα των λαών της περιοχής και αποδεδειγμένα υποστηρικτή του χαλιφάτου, έχουμε την άμεση εμπλοκή της χώρας στην κρίση της περιοχής, με την πλευρά των πιο εξτρεμιστικών, καθαρά ολοκληρωτικών και επικίνδυνων δυνάμεων του (διχασμένου) παγκόσμιου κατεστημένου.
Αποτελεί την πιο μεγάλη αυταπάτη, ότι η πλήρης προσχώρηση της χώρας στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ την εξασφαλίζει έναντι των βλέψεων της Τουρκίας. Έχει σημασία η πρόβλεψη-επισήμανση του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου σε πρόσφατο άρθρο του (Ακυρώστε τη σύμβαση με την Σαουδική Αραβία στο www.konstantakopoulos. gr): «Αν οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί τα βρούνε με την Τουρκία, θα πουλήσουν σε πέντε λεπτά Ελλάδα και Κύπρο, και θα στείλουν αμέσως στην Ελβετία τον Τσίπρα και τον Αναστασιάδη να τερματίσουν, χωρίς κανένα δημοψήφισμα, τον βίο του κυπριακού κράτους. Αν οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί δεν τα βρούνε με την Τουρκία και πάνε σε σύγκρουση μαζί της θα μας βάλουν να χτυπηθούμε εμείς μαζί της, για να ανοίξουν και Δυτικό μέτωπο στον Ερντογάν… Όσο για το τι θα συμβεί στη χώρα, αν εμπλακεί στην ιστορία της Μέσης Ανατολής, προτιμώ να μην το σκέφτομαι.» Δεν έχει άδικο…
