Με επιδεικτική εθελοδουλία φέρνουν στην απαξιωμένη Βουλή το 4ο μνημόνιο διαρκείας
Του Παύλου Δερμενάκη
Η… σκληρά διαπραγματευόμενη κυβέρνηση Τσίπρα γνωρίζει νέες μέρες δόξας και αξιοπρέπειας. Συμφώνησε σε κάτι που δεν μπορεί να το ανακοινώσει ούτε στην Βουλή πριν της το στείλουν έτοιμο οι εντολείς της. Έτσι, στην αποικία Ελλάδα, την εποχή της «αριστερής» κυβέρνησης, πρώτα ενημερώνεται η γερμανική Βουλή για την συμφωνία, στη συνέχεια δημοσιεύεται σε γερμανική εφημερίδα (Handelsblatt 9/5/2017) και ύστερα ενημερωνόμαστε στην Ελλάδα.
Και μια ιδιαίτερα αξιοσημείωτη «λεπτομέρεια» που μάθαμε: Η υποχρέωση για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% θα είναι τουλάχιστον μέχρι το 2022(!). Δηλαδή, για πέντε χρόνια ή συνολικά καθαρή αφαίμαξη ύψους 32 δισ. ευρώ.
Αυτά συμφώνησαν οι Τσίπρας και Τσακαλώτος, αλλά κι αυτοί μάλλον θα μάθουν τις λεπτομέρειες όσων συμφώνησαν σήμερα, Σάββατο, που θα κατατεθεί η συμφωνία στη Βουλή… Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση «διαπραγματεύεται». Υπάρχει πρωτόκολλο για την αποικία: πρώτα οι γερμανικοί θεσμοί μετά οι ιθαγενείς…
ΣΥΡΙΖΑ: «Πανηγυρίστε βγαίνουμε από τα μνημόνια»
«Βγαίνουμε από τα μνημόνια και την επιτροπεία». Αυτό είναι εν ολίγοις το σύνθημα της κυβέρνησης, ως χείριστης ποιότητας «καθρεφτάκι» δώρο στους ιθαγενείς. Επανάληψη του αποτυχημένου σώου Σαμαρά το 2014…
Ας θέσουμε ορισμένα προφανή ερωτήματα: Αφού βγαίνουμε από τα μνημόνια (θεωρητικά το καλοκαίρι 2018):
α) γιατί ψηφίζετε και μάλιστα πολύ σκληρά νέα μέτρα που θα εφαρμοστούν στην μετά τα μνημόνια εποχή;
β) Γιατί δεσμεύεστε για το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος για τουλάχιστον 5 χρόνια μετά τα μνημόνια;
γ) Γιατί συνεχίζει να έχει εφαρμογή ο αυτόματο δημοσιονομικός «κόφτης»;
δ) Γιατί ετοιμάζετε το νέο μεσοπρόθεσμο (2017-2021) που θα αφορά κυρίως τη μεταμνημονιακή εποχή… και έχετε θέσει στόχους για πρωτογενή πλεονάσματα υψηλότερα και από αυτά των απαιτήσεων των δανειστών;
Στην ουσία, η κυβέρνηση Τσίπρα και η θλιβερή Κοινοβουλευτική της Ομάδα, την ερχόμενη Πέμπτη ψηφίζουν ένα νέο, 4o διαρκές μνημόνιο και μάλιστα χωρίς χρηματοδότηση. Προφανώς εννοούσαν ως τέλος των μνημονίων το τέλος της χρηματοδότησης…
Κατά την προσφιλή τους λογική, της περιόδου 2014, άλλο τα μνημόνια που θα έσκιζαν και άλλο οι συμβάσεις χρηματοδότησης… Μόνο που για μία ακόμα φορά τα… μπέρδεψαν μεταξύ τους με σκοπό να μας ξεγελάσουν.
Η απάτη με την έξοδο στις αγορές
Κοινό στοιχείο επιχειρηματολογίας όλων των μνημονιακών δυνάμεων, αλλά και της παρούσας κυβέρνησης να ανεχτούμε τις αποφάσεις των δανειστών, να αποφύγουμε την χρεοκοπία τώρα, να κερδίσουμε χρόνο για να βγούμε στη συνέχεια στις αγορές, να δανειστούμε, ώστε να μην τους έχουμε ανάγκη και να αποδεσμευτούμε από τα μνημόνια. Η άποψη αυτή αποτελεί την απόλυτη συμπύκνωση πολλαπλών ψευδών.
Σήμερα οι δανειστές μας δίνουν έναντι των μνημονίων (που σημειωτέον αποφέρουν τεράστια κέρδη σε αυτούς που κρύβονται πίσω από τους θεσμούς) χρήματα με επιτόκιο της τάξης του 1,5%. Αν βγούμε στις αγορές με τι επιτόκιο θα μας δανείζουν; Φυσικά όχι με 1,5% ή 2% αλλά πολύ περισσότερο. Ακόμα κι αυτές τις μέρες που μειώθηκε σημαντικά το επιτόκιο στις αγορές μετά την έκρηξη «αισιοδοξίας», επειδή η κυβέρνηση αποδέχθηκε τους όρους των δανειστών, αυτό βρίσκεται στο 6%. Μπορούμε να αντέξουμε να πληρώνουμε τέτοια επιτόκια όταν στην αρχή της κρίσης δανεισμού (Οκτώβριος 2009), τα επιτόκια που ήταν γύρω στο 4,5% κρίθηκαν ασύμφορα και ξεκίνησαν οι συζητήσεις με το ΔΝΤ για δανεισμό; Να σημειώσουμε ότι για κάθε 50 δισ. ευρώ που θα δανειζόμαστε με επιτόκιο μόλις 2% μεγαλύτερο από αυτό που πληρώνουμε σήμερα, η ετήσια επιβάρυνσή μας θα είναι 1 δισ. ευρώ. Συνεπώς, μιλάμε για επιβάρυνση πολλών δισ. ευρώ με την πάροδο του χρόνου και την υποκατάσταση φθηνότερου δανεισμού με ακριβότερο από τις αγορές. Πιστεύουν ότι αντέχει η οικονομία τέτοια μεγέθη;
Ένας παράγοντας που μας οδήγησε στο μνημόνιο το 2010 ήταν η κερδοσκοπία των αγορών (αφήνουμε κατά μέρος την πολιτική της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της προηγούμενης κυβέρνησης της Ν.Δ. και της ελληνικής ολιγαρχίας). Τότε η δομή της ελληνικής οικονομίας ήταν τελείως διαφορετική (καλύτερη) από την σημερινή της εικόνα όσον αφορά την παραγωγική της ικανότητα. Από πού πηγάζει η κυβερνητική αισιοδοξία ότι θα μας δεχτούν «με ανοιχτές αγκάλες» το 2018, ενώ η οικονομία παραγωγικά θα συνεχίζει να βρίσκεται στα «τάρταρα» συγκριτικά με το 2009;
Τον Απρίλιο του 2014 o κ. Σαμαράς έκανε την πρώτη προσπάθεια να βγει στις αγορές. Δανείστηκε με 4,95% και λοιδορήθηκε άγρια από τον ΣΥΡΙΖΑ. Έλεγε τότε ο κ. Παπαδημούλης ότι η έξοδος στις αγορές «θα αυξήσει το δημόσιο χρέος» και αντιπρότεινε «πρώτα να γίνει κούρεμα του χρέους και μετά η Ελλάδα σχεδιασμένα να βγει στις αγορές». Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει σημαία του την έξοδο στις αγορές αγνοώντας τις επιπτώσεις που στηλίτευαν το 2014, έχοντας ξεχάσει παντελώς το θέμα της διαγραφής χρέους… Πολιτική κατάντια «αριστερών» ανδρείκελων.
Τσίπρας: Τα μέτρα που θα ψηφίσουμε παραβιάζουν το Σύνταγμα
Για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα ψηφίσουν νόμους που θα εφαρμοστούν στο μέλλον και μάλιστα υπό αίρεση, όταν θα υπάρχει θεσμικά μια άλλη κυβέρνηση (ανεξάρτητα ποια θα είναι αυτή) και άλλοι βουλευτές που θα προκύψουν από μια νέα εκλογή από το λαό. Νόμους που από αυτό και μόνο το γεγονός κουρελιάζουν το Σύνταγμα, όπως είπε πρόσφατα ο ίδιος ο κ. Τσίπρας.
Σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών, στις 25/1/2017 έλεγε ότι «το αίτημα νομοθέτησης επιπλέον μέτρων και, μάλιστα, υπό αίρεση, δεν είναι μόνο ξένο προς το ελληνικό Σύνταγμα. Είναι ξένο και προς τους κανόνες της δημοκρατίας, είναι ξένο προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Και αυτό δεν είναι θέμα μιας κυβέρνησης, είναι θέμα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού ενός λαού και μιας χώρας». Και για μία ακόμα φορά νομοθετεί αυτό που είναι «ξένο προς το ελληνικό Σύνταγμα». Να θυμίσουμε τις προγραμματικές δηλώσεις του Φλεβάρη 2015 ότι «θα είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος»; Είναι απλά περιττό…
«Ναι σε όλα» για την καρέκλα
Το «παρεάκι» του Μαξίμου, ο στενός – κλειστός κύκλος γύρω από τον Τσίπρα έχει την κυβερνητική εξουσία δύο και πλέον χρόνια. Αυτή η εξουσία τούς έχει οδηγήσει, εκτός των άλλων, και σε αλαζονεία. «Δεν αντιδρά ο λαός, όπως έκανε με τους προηγούμενους, γιατί εμπιστεύεται την πολιτική μας», μας λένε. Θέλουν να αγνοούν ότι κουρέλιασαν τις ελπίδες του λαού, τις έκαναν καρέκλες εξουσίας για πάρτη τους, παρέδωσαν το λαό στους δανειστές και, φυσικά, οδήγησαν ένα μεγάλο τμήμα του στην απογοήτευση και την παθητικότητα. Φρόντισαν ακόμα με τον τρόπο που ανήλθαν στην εξουσία να μην υπάρχει καμία άμεση εναλλακτική λύση.
Σε κάθε περίπτωση, το σύστημα εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αναδειχθεί σε αρκετά ανθεκτικό. Δυσανάλογα ανθεκτικό, συγκριτικά με το μέγεθος των μέτρων που έχουν επιβάλλει οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Μια οριακή πλειοψηφία, 153 βουλευτές, «περνά» μέτρα που οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν θα τολμούσαν να ψηφίσουν, καθώς θα είχαν τεράστιες διαρροές βουλευτών. Σε κάθε ψηφοφορία μετρούσαν απώλειες. Ορισμένοι από αυτούς εντάχθηκαν στους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ για την προσωπική τους πολιτική επιβίωση. Σήμερα, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει πλέον άλλη «πολιτική στέγη» να μετακομίσουν, στηρίζουν με πάθος Τσίπρα.
Δίπλα σε αυτούς και όσοι που μέχρι τον Ιούλιο του 2015 ήταν λάβροι ενάντια στα μνημόνια, τα μέτρα, τους δανειστές. Τυχαίο ή όχι, οι περισσότεροι από αυτούς είναι μέλη – στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ανήκουν κατά πλειοψηφία στην ονομαζόμενη «ανανεωτική αριστερά». Σήμερα όλοι αυτοί μαζί ψηφίζουν «ναι σε όλα».
Όλοι μαζί θα ψηφίσουν για 13η φορά προαπαιτούμενα σύμφωνα με τις υποδείξεις των δανειστών. Θα «ψηφίσουν» με διαδικασία επείγοντος, χωρίς συζήτηση και χωρίς τη δυνατότητα για τροπολογίες, νόμους που έχουν υπαγορεύσει οι δανειστές. Νόμους που έχουν γραφτεί στο εξωτερικό, έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά και ήρθαν απ’ έξω με μοναδική εντολή να ψηφιστούν.
Είναι οι βουλευτές που γνωρίζουν ότι δεν θα έχουν μέλλον στις επικείμενες εκλογές και συνεπώς με την ψήφο τους απλά παρατείνουν την παραμονή τους στις βουλευτικές τους έδρες, στις αμοιβές και τα προνομία τους.
Είναι οι… εαυτούληδες που με τα κούφια λόγια και την «αριστερή» φρασεολογία ετοιμάζονται να ψηφίσουν τη συνέχιση της αφαίμαξης του λαού και τη συνέχιση της παραμονής στην εξουσία ενός σάπιου πολιτικού συστήματος.
