Γράφει ο Αντώνης Ζέρβας

 

Οι σύγχρονες κοινωνίες ζουν υπό τον αστερισμό της επικοινωνίας και επικοινωνία είναι η μεγάλη αγορά πληροφοριών που διαμορφώνουν την  εικόνα της  πραγματικότητας .

Επί  τρεις  δεκαετίες  τώρα, ευρωπαϊκή πραγματικότητα  ήταν  το νεοφιλελεύθερο πρότυπο.

Καμία ένσταση, καμία αντίδραση, κανένα ντράβαλο των επιτόπιων εθνικών πραγματικοτήτων δεν διατάραζε το έργο της επικοινωνίας. Κι όταν οι δρόμοι των Βρυξελλών έκλειναν από τα πλήθη των διαμαρτυρομένων, η απάντηση ήταν πως είχε γίνει λάθος στην επικοινωνία.

Ο κολοσσιαίος ευρωπαϊκός μηχανισμός σχεδιάστηκε και λειτουργεί με σκοπό την υλοποποίηση των συγκεκριμένων επιλογών,  που σύμφωνα με την ήδη αποτυχημένη στρατηγική της Λισσαβόνας,  θα καταστήσουν την  Ευρώπη  την  πιο ανταγωνιστική δύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο με άφθονες και καλές θέσεις εργασίας.

Έως ότου όμως υλοποιηθεί αυτό το όνειρο του υπαρκτού ευρωπαϊσμού, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα έχει μείνει τίποτε από την Ευρώπη που αγαπήσαμε.

Έτσι, στο όνομα της ευρωπαϊκής ταυτότητας που δεν ήταν κατά βάθος παρά μία πιστωτική κάρτα, απωλέσαμε την ιδέα του έθνους, της πατρίδας, του χρέους. Απωλέσαμε την ιδέα της πολιτικής που ήταν ανέκαθεν σύγκρουση ιδεών και όχι απλώς συμμετοχική συναίνεση.

Η παρελθούσα δεκαετία των μεγάλων εκσυγχρονιστικών καινοτομιών με αποκορύφωμα τον τραγέλαφο των Ολυμπιακών Αγώνων και αποτέλεσμα τη διαφθορά και τη διάλυση κράτους και πολίτη προς όφελος εκείνων που πλουτίζουν παντού και πάντα είναι το πικρό μάθημα του γοργοπόδαρου Αχιλλέα της αδιάκριτης προόδου.  •”ης προόδου που οδήγησε στη σημερινή κατάρρευση.

Από την Ιστορία δεν μένει κατά βάθος παρά η  ειρωνεία της . Κανείς δεν ξέρει πού οδηγεί το πνεύμα. Και γι΄αυτό, ένα από τα καλύτερα καταφύγια  σε καιρούς χαλεπούς είναι η συντήρηση.

Στην ηλικία μου λοιπόν θα διάβαζα ευχαρίστως μια εφημερίδα που θα στεκόταν λίγο περισσότερο πάνω στις νέες λέξεις που μας κατακλύζουν από παντού.

Τι σημαίνει π.χ. «ορθή πρακτική»; Πώς μπορεί να υιοθετηθεί η περιφερειακή πολιτική της Ευρώπης σε μια χώρα που είναι δεν είναι μια περιφέρεια της Γερμανίας;

Τι σημαίνει «κοινωνία της γνώσης» και ποιά η σχέση της με την αλυσίδα αυτοκτονιών; Τι σημαίνει «κινητικότητα» και τι «χρηματοδότηση της καινοτομίας»; Τι σημαίνει «Life style»; Τι σημαίνει, επιτέλους  «κοινωνική δικαιοσύνη» και είναι τάχα εφικτή, αν δεν γίνουμε προηγουμένως Δανοί ή Φινλανδοί;

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!