Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Μεγάλο πολιτικό και διπλωματικό ολίσθημα διέπραξε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, εξ αιτίας του εορτασμού για την 25η Μαρτίου. Έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών, αναφέρει ως θέμα: «Μη αποστολή προσκλήσεων προς εκπροσώπους Διπλωματικών και Προξενικών Αρχών Ρωσίας Λευκορωσίας για την εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου»! Και στη συνέχεια γράφει: «Εν όψει της Εθνικής Εορτής της 25ης Μαρτίου, παρακαλείσθε όπως σε εκδηλώσεις σας, δεν αποστείλετε προσκλήσεις σε εκπροσώπους των Διπλωματικών και Προξενικών Αρχών Ρωσίας και Λευκορωσίας». Το έγγραφο αυτό απευθύνεται σε όλες τις «Διπλωματικές και Έμμισθες Προξενικές Αρχές και τα υπαγόμενα σε αυτές Γραφεία ΟΕΥ και Γραφεία Δημόσιας Διπλωματίας, καθώς και στις Άμισθες Προξενικές Αρχές». Και κοινοποιείται στα διπλωματικά γραφεία του προέδρου της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού, της Βουλής των Ελλήνων και σε άλλους υπηρεσιακούς παράγοντες.
ΧΑΡΙΝ ΔΗΛΑΔΗ της νέας «Ιεράς Συμμαχίας» των Βρυξελλών και του ευρωστρατού της προέδρου της Κομισιόν, μαντάμ Ούρσουλας, ο Κυριάκος θεώρησε ότι πρέπει να γίνουμε εχθροί με τη Ρωσία, με την οποία έχουμε ισχυρότατους δεσμούς ακριβώς από την εποχή της εθνικής μας εξέγερσης κατά της Τουρκοκρατίας. Ο πρωθυπουργός που δεν χάνει ευκαιρία να εναγκαλίζεται τον Ζελένσκι υπακούοντας ταπεινά στα κελεύσματα του Ιερατείου του Διεθνούς Καπιταλισμού των ξένων τραπεζιτών, είχε σπεύσει με δουλική προθυμία από τον Σεπτέμβριο του 2022 να δηλώσει ανερυθρίαστα ότι: «Δεν χρειαζόμαστε άλλη πηγή γεωπολιτικής αστάθειας στην Ανατολική Μεσόγειο, όταν διεξάγουμε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας»! Πού το βρήκε γραμμένο ο προσκυνητής της ξενοκρατίας της ευρωπαϊκής μαφίας Κυριάκος, ότι εν αγνοία του ο ελληνικός λαός πρέπει να βρίσκεται σε πολεμική σύγκρουση με την υπερδύναμη του Πούτιν, επειδή εκείνος έγινε «αυλικός» της Ούρσουλας φον ντερ Λάιεν, της Γερμανίας, του Μακρόν;
ΑΛΛΑ ο κ. Μητσοτάκης πέραν όλων των άλλων, αποδεικνύεται και ανιστόρητος. Γι’ αυτό θα του θυμίσουμε κάποια ιστορικά γεγονότα, που είναι χρήσιμα στην εποχή μας. Η Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας –δυστυχώς– εμπεριέχει τερατώδεις εθνικές ταπεινώσεις, από μια απροσχημάτιστη καταπάτηση της κυριαρχίας από το ξεδιάντροπο διαφέντεμα του δυτικού κεφαλαίου σε όλους τους τομείς της οικονομίας μας. Οι δυτικοί «φίλοι» μας τον 19ο αιώνα υποδούλωσαν οριστικά την Ελλάδα από οικονομική άποψη. Άρπαξαν με μορφή ετεροβαρών προνομιακών εκχωρήσεων όλο τον εθνικό της πλούτο. Η Ρωσία κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, ήθελε να καταστρέψει την Οθωμανική αυτοκρατορία. Τον θετικό ρόλο της Ρωσίας στην απελευθέρωση της Ελλάδας, υπογραμμίζουν σχεδόν όλοι οι Έλληνες ιστορικοί: ο Ιω. Φιλίμων, ο Γ. Καρολίδης, ο Διον. Κόκκινος, ο Γιάννης Κορδάτος, ο Τάσος Βουρνάς, κ.ά. Μόνο ένας, ο Σπ. Τρικούπης αποτελούσε εξαίρεση, ως αγγλόφιλος που χρωστούσε την πολιτική του καριέρα στην υποστήριξη της Βρετανίας! Η κυβέρνηση του Μαχμούτ Β΄ κατηγόρησε τη Ρωσία ότι υποδαύλιζε την ελληνική εξέγερση. Η Ρωσία όχι μόνο εξέθρεψε το κίνημα των Φιλικών, αλλά, και μετά την έκρηξη της Επανάστασης, περιέλθαψε και ενίσχυσε τους πολιτικούς πρόσφυγες από την Ελλάδα, που κατέφευγαν στα εδάφη της. Χαρακτηριστική ήταν η παλλαϊκή αγανάκτηση στη Ρωσία για το κρέμασμα του Πατριάρχη. Κι όταν το πτώμα του μεταφέρθηκε στην Οδησσό, ανασυρμένο από τη θάλασσα, έγινε εκεί μεγαλοπρεπέστατη κηδεία του, γεγονός που είχε βέβαια, σοβαρή πολιτική σημασία. Για να αντιληφθούμε καλύτερα τις φιλελληνικές διαθέσεις της ρωσικής κοινωνίας απέναντι στους εξεγερμένους Έλληνες, αρκεί να σημειώσουμε ότι όταν στα 1825 ανακαλύφθηκε στη Ρωσία η συνωμοσία των Δεκεμβριστών, οι πρωτεργάτες της (που επεδίωκαν μια αστική συνείδηση στη φεουδαρχική και δουλοκτητική ρούσικη κοινωνία) κατέθεσαν στις ανακρίσεις, ότι μέσα στο πρόγραμμά τους υπήρχε ειδικό κεφάλαιο που αφορούσε τον ελληνικό αγώνα και την ενίσχυση του ελληνικού λαού για την απόκτηση της ανεξαρτησίας του. Και ένας τρόπος για την αμέριστη βοήθεια προς τους Έλληνες, ήταν η εξώθηση του Τσάρου σε κήρυξη πολέμου εναντίον της Τουρκίας. Τελικά, η εξωτερική πολιτική του Τσάρου εκδηλώθηκε με μια υποστήριξη των αγώνων ανεξαρτησίας των Βαλκανικών λαών, άτολμη στην αρχή, αλλά αργότερα, όσο ο αγγλικός παράγοντας στη Μεσόγειο γινόταν επιθετικότερος, η πολιτική του Τσάρου γινόταν πιο έντονη, για να πάρει στο τέλος της ελληνικής επανάστασης, τη μορφή του ανοιχτού ρωσοτουρκικού πολέμου, που συνετέλεσε με την προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων προς την Ανδριανούπολη, στην τελική απελευθέρωση της Ελλάδας.
ΝΑ ΘΥΜΙΣΟΥΜΕ ακόμα στον κ. Μητσοτάκη, ότι ο ρωσικός αυτοκρατορικός Στόλος του Ευξείνου Πόντου, κατέπλευσε στο Ιόνιον και ο Ναύαρχος Θεόδωρος Ουσακώφ απελευθέρωσε τα Επτάνησα από τη γαλλική κατοχή, και αποβιβάσθηκε στην Κέρκυρα. Οι ομόδοξοι Ρώσοι έγιναν δεκτοί από τους Έλληνες των Ιονίων Νήσων με απερίγραπτο ενθουσιασμό ως απελευθερωτές, δοθέντος μάλιστα, ότι οι Γάλλοι είχαν προκαλέσει δυσφορία μεταξύ του τοπικού πληθυσμού, λόγω της μη επιδείξεως σεβασμού προς τα ήθη και έθιμα του φιλοχρήστου ελληνικού πληθυσμού. Και η Επτάνησος Πολιτεία θα εκυβερνάτο, δυνάμει της Ρωσοτουρκικής Συνθήκης του 1800, βάσει νέου Συντάγματος, το οποίον μάλιστα ονομάσθηκε χαρακτηριστικά, «Βυζαντινόν Σύνταγμα», δηλώνοντας έτσι τη συνέχεια του νέου κρατικού μορφώματος, με την πάλαι ποτέ Ελληνική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινουπόλεως! Πολύ σημαντικό ήταν για την ασφάλεια του ελληνικού πληθυσμού, η διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας των Ιονίων Νήσων, και η Ρωσία εγγυήθηκε ότι δεν θα επιτρεπόταν η εγκατάσταση μουσουλμάνων στην επικράτεια της νέας πολιτείας… Οι περισσότεροι σήμερα, αγνοούν την ανεκτίμητη σημασία της ιδρύσεως της Επτανήσου Πολιτείας, ακόμα και την ίδια την ύπαρξη ενός αυτόνομου Ελληνικού Κράτους από το 1800, δηλαδή μια εικοσαετία και πλέον προ της Μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης του 1821! Να πούμε ακόμα, ότι ο Ιω. Καποδίστριας έφθασε στην Αγία Πετρούπολη τον Ιανουάριο του 1809, και έκτοτε άρχισε να υπηρετεί ως διπλωμάτης τον Αυτοκράτορα πασών των Ρωσιών. Διευκρινίζουμε ότι οι τρεις Ρωσίες ήσαν: Η μεγάλη Ρωσία, η πρώτη αρχαία μικρά Ρωσία, δηλαδή αυτή που σήμερα ο Ζελένσκι τη λέει Ουκρανία, και η Λευκή Ρωσία. Το 1811 ο Καποδίστριας διορίσθηκε Γραμματέας της Ρωσικής πρεσβείας στη Βιέννη, και το 1812 ο Τσάρος τον προήγαγε σε Σύμβουλο του Κράτους. Η Ρωσία επεδίωκε την ίδρυση «Ελληνικής Αυτοκρατορίας», που θα περιελάμβανε ολόκληρη τη σημερινή Ελλάδα, καθώς και τις εκτός του σημερινού ελλαδικού κράτους, ελληνικότατες περιοχές της Ελληνικής Χερσονήσου – της σημερινής βαλκανικής, από τη βόρειο Ήπειρο, μέχρι και την Ανατολική Θράκη! Κατά τα έτη 1816 έως 1822 ο Καποδίστριας διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, και από το 1816 μέχρι 1822, ήταν συνυπουργός με τον Κάρολο Ροβέρτο Νέσελροδ. Και με αυτή την κάλυψη, είχε αναλάβει ηγετικό ρόλο στην όλη διεργασία απελευθέρωσης του ελληνικού Γένους.
ΞΕΧΑΣΑΜΕ ακόμα και τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, που πολύ νέος κατατάχθηκε στο ρωσικό στρατό με τον βαθμό αξιωματικού, έχασε τον δεξιό βραχίονα στη μάχη της Δρέσδης εναντίον του Ναπολέοντα, και ο Τσάρος τον έκανε υπασπιστή του. Και μετά τον Απρίλη του 1820, ανέλαβε την ηγεσία της Φιλικής Εταιρίας. Τέλος πάντων, όλα αυτά θέλουν τόμους για να καταγραφούν και να αναλυθούν. Μια μικρή ιδέα θέλαμε απλά να δώσουμε, για να σκεφθούμε την απαράδεκτη μικρότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, έδωσε έγγραφη διαταγή να αποκλεισθούν από τον εορτασμό της εθνικής μας επετείου, οι διπλωματικές και προξενικές Αρχές της Ρωσίας, επειδή η μαντάμ Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν φαντασιώνεται ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να επιτεθεί κατά της Ευρώπης, και γι’ αυτό εκείνη ετοιμάζει τον ευρωστρατό της, που κι εμείς θα τον πληρώσουμε. Εμβρόντητη η εκπρόσωπος του Ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, η Μαρία Ζαχάροβα, ετόνισε ότι η Ρωσία δεν διεξάγει πόλεμο κατά της Ελλάδας, και διερωτάται, γιατί εμείς συμπεριφερόμαστε με τέτοια εχθρότητα. Την ώρα που ο σουλτάνος Ερντογάν σουλατσάρει οπλισμένος από τη Θάσο μέχρι την Κύπρο και πολιορκεί το Αιγαίο και τη Μεσόγειο, η Νέα «Ιερή Συμμαχία» των Βρυξελλών, σφυρίζει αμέριμνα. Ο Μητσοτάκης όμως, προσκυνά τους διαδόχους του Μέτερνιχ. Αλλά, και η Αντιπολίτευση, κυρίως η κοιμισμένη και αφυδατωμένη «Αριστερά», δεν λέει τίποτε για όλα αυτά, επειδή η Ρωσία σήμερα, δεν έχει στη σημαία της το σφυροδρέπανο! Πώς το έλεγε στον στίχο του ο Βάρναλης; «Μέσα στο νου και στην καρδιά μου, αιώνων φουντώνουνε ντροπές…»
