Μια μέρα μετά την απεργία και ξανάρχισε η ομοβροντία μέτρων. Ξέρουμε με βεβαιότητα ότι μετά τα 50 δισ. από το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και τα 27 δισ. του Μνημονίου 4 ότι δεν υπάρχει τέλος στο χρέος, εκτός κι αν το τέλος «γραφτεί» με άλλους τρόπους από το λαό.
Η εκχώρηση ολόκληρης της χώρας, της δημοσιονομικής της πολιτικής (μετά την νομισματική) στο διευθυντήριο της Ε.Ε. και η απαίτηση της συνταγματοποίησης αυτής της εκχώρησης, οδηγούν σε μια σειρά από πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, που δεν θέλει μεγάλο ταλέντο για να προβλεφθούν.
Δανειζόμαστε για να μην χρεοκοπήσουμε και παράλληλα κάθε μέρα που περνά το χρέος μεγαλώνει. Μαζί με το χρέος και την εξυπηρέτησή του, αυξάνεται ραγδαία η φτώχεια και εκτινάσσεται η ανεργία. Η χώρα, ο πλούτος της παραδίδεται στους δανειστές και οι όροι εργασίας υποβαθμίζονται τραγικά. Η χώρα σχεδόν τριτοκοσμοποιείται.
Ο πολιτικός κόσμος και ειδικά το επιτελείο του Γ. Παπανδρέου αποδεικνύεται πως μεθοδικά (κι όχι από ανικανότητα μόνο) οδήγησε την χώρα στο ΔΝΤ και στην τρόικα, ενώ είχε άλλες επιλογές. Οι αποκαλύψεις του Στρος Καν συμπληρώνουν το παζλ των ενδείξεων πως ο ΓΑΠ γνώριζε τι έκανε. Αποδεικνύεται ότι ο πρωθυπουργός ήταν μέρος ενός σχεδιασμού με στόχο να φθάσουμε στο σημείο που φθάσαμε και ο μελλοντικός «δικαστής» – ιστορικός θα πρέπει να απαγγείλει σαφείς κατηγορίες και να βγάλει την «ετυμηγορία» του.
Μοιάζει λίγο σαν κακόηχο αστείο να ανασύρεται στην επιφάνεια το σκάνδαλο Μέρτενς και η εθελόδουλη παραίτηση της ελληνικής πλευράς (δια υπογραφών Καραμανλή, Αβέρωφ) από τις γερμανικές αποζημειώσεις, με αντάλλαγμα να μην βγουν στο φως αμαρτίες αυτού του προσωπικού. Να μην αφήνεται ούτε ένα υπονοούμενο για ό,τι γίνεται, για τις συναλλαγές και το ρόλο που παίζει ο θίασος των πολιτικών αρχηγών τα τελευταία χρόνια και ειδικά ο θίασος Παπανδρέου, Ραγκούση, Παπακωσταντίνου, Δρούτσα, Παμπούκη, Ρόντος κ.ά.
Η ομάδα αυτή «κολυμπάει» στη λαϊκή επευφημία. Ο Παπανδρέου γιουχαΐστηκε στο Βερολίνο και στην Κομοτηνή, ο Πρωτόπαπας σε ένα ακριβό εστιατόριο, οι Παπακωνσταντίνου και Δρούτσας έκαναν φασαρία γιατί δεν τους άφησαν να καπνίσουν μέσα σε ένα μαγαζί (αφού είναι υπεράνω νόμων), όλοι μαζί ξαναορκίστηκαν ότι δεν χρειάζονται νέα μέτρα, τα οποία όμως ανακοίνωσαν την επομένη!
Το τέλος του θιάσου πλησιάζει. Η παράσταση θα κατέβει, γιατί η οργή και η αγανάκτηση θα τινάξουν το καπάκι στον αέρα. Δεν μπορεί αυτός ο θίασος να σηκώσει το βάρος της καταστροφής που φέρνει με τις αποφάσεις και τις υπηρεσίες που παρέχει στους δανειστές.
Κυοφορούνται εξελίξεις και είμαστε στον προθάλαμό τους. Μια λύση είναι ένας άλλος θίασος να αναλάβει τη «διασκέδαση». Άλλη λύση είναι η πλατεία να εισβάλει στην σκηνή και τότε…
Δανειζόμαστε για να μην χρεοκοπήσουμε και παράλληλα κάθε μέρα που περνά το χρέος μεγαλώνει. Μαζί με το χρέος και την εξυπηρέτησή του, αυξάνεται ραγδαία η φτώχεια και εκτινάσσεται η ανεργία. Η χώρα, ο πλούτος της παραδίδεται στους δανειστές και οι όροι εργασίας υποβαθμίζονται τραγικά. Η χώρα σχεδόν τριτοκοσμοποιείται.
Ο πολιτικός κόσμος και ειδικά το επιτελείο του Γ. Παπανδρέου αποδεικνύεται πως μεθοδικά (κι όχι από ανικανότητα μόνο) οδήγησε την χώρα στο ΔΝΤ και στην τρόικα, ενώ είχε άλλες επιλογές. Οι αποκαλύψεις του Στρος Καν συμπληρώνουν το παζλ των ενδείξεων πως ο ΓΑΠ γνώριζε τι έκανε. Αποδεικνύεται ότι ο πρωθυπουργός ήταν μέρος ενός σχεδιασμού με στόχο να φθάσουμε στο σημείο που φθάσαμε και ο μελλοντικός «δικαστής» – ιστορικός θα πρέπει να απαγγείλει σαφείς κατηγορίες και να βγάλει την «ετυμηγορία» του.
Μοιάζει λίγο σαν κακόηχο αστείο να ανασύρεται στην επιφάνεια το σκάνδαλο Μέρτενς και η εθελόδουλη παραίτηση της ελληνικής πλευράς (δια υπογραφών Καραμανλή, Αβέρωφ) από τις γερμανικές αποζημειώσεις, με αντάλλαγμα να μην βγουν στο φως αμαρτίες αυτού του προσωπικού. Να μην αφήνεται ούτε ένα υπονοούμενο για ό,τι γίνεται, για τις συναλλαγές και το ρόλο που παίζει ο θίασος των πολιτικών αρχηγών τα τελευταία χρόνια και ειδικά ο θίασος Παπανδρέου, Ραγκούση, Παπακωσταντίνου, Δρούτσα, Παμπούκη, Ρόντος κ.ά.
Η ομάδα αυτή «κολυμπάει» στη λαϊκή επευφημία. Ο Παπανδρέου γιουχαΐστηκε στο Βερολίνο και στην Κομοτηνή, ο Πρωτόπαπας σε ένα ακριβό εστιατόριο, οι Παπακωνσταντίνου και Δρούτσας έκαναν φασαρία γιατί δεν τους άφησαν να καπνίσουν μέσα σε ένα μαγαζί (αφού είναι υπεράνω νόμων), όλοι μαζί ξαναορκίστηκαν ότι δεν χρειάζονται νέα μέτρα, τα οποία όμως ανακοίνωσαν την επομένη!
Το τέλος του θιάσου πλησιάζει. Η παράσταση θα κατέβει, γιατί η οργή και η αγανάκτηση θα τινάξουν το καπάκι στον αέρα. Δεν μπορεί αυτός ο θίασος να σηκώσει το βάρος της καταστροφής που φέρνει με τις αποφάσεις και τις υπηρεσίες που παρέχει στους δανειστές.
Κυοφορούνται εξελίξεις και είμαστε στον προθάλαμό τους. Μια λύση είναι ένας άλλος θίασος να αναλάβει τη «διασκέδαση». Άλλη λύση είναι η πλατεία να εισβάλει στην σκηνή και τότε…
Σχόλια
