Το πόσο σκληρά, ταξικά και άδικα για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία είναι τα μέτρα της κυβέρνησης, είναι δεδομένο. Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν υπάρχει άλλος δρόμος. Αυτή την απάντηση οφείλει να τη δώσει η Αριστερά.
Όμως, σήμερα, δεν αρκεί η διακήρυξή της. Η εναλλακτική πρότασή της θα κριθεί αφενός από την ειλικρίνεια και αφετέρου από την αποτελεσματικότητα. Ως προς το πρώτο, η μόνη αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει σήμερα λύση που να εξυπηρετεί και το μεγάλο κεφάλαιο και τις ανάγκες της εργασίας. Ως προς το δεύτερο, θα κριθεί από τη δυνατότητά της να εμπνεύσει και να συσπειρώσει τις κοινωνικές δυνάμεις πέρα από κομματικά και ιδεολογικά διαπιστευτήρια.
Κομβικό είναι το ερώτημα για τον καταμερισμό της ευθύνης μεταξύ κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η απάντηση είναι πως ευθύνονται και οι δύο. Η κυβέρνηση, όπως εξάλλου όλη η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία εδώ και χρόνια, έχει συναινέσει στο νεοφιλελεύθερο μονόδρομο. Φέρει ακέραια την ευθύνη των επιλογών της, εξαπάτησε το λαό προεκλογικά, πρέπει να ηττηθεί και να φύγει! Εξίσου αλήθεια είναι, όμως, πως οι Βρυξέλλες, σήμερα, όχι μόνο υποδεικνύουν αλλά μπορούν ν’ αποφασίζουν άμεσα για τη μοίρα του λαού στην Ελλάδα, προκαλώντας στη σκέψη ενός ολόκληρου κόσμου ερωτήματα δημοκρατίας. Χωρίς υπεκφυγές, λοιπόν, πρέπει να απαιτήσουμε την κατάργηση των συνθηκών της Ε.Ε. (Σύμφωνο Σταθερότητας, Συνθήκη Λισσαβώνας και Μάαστριχτ) και να αμφισβητήσουμε, ανοιχτά, όλη τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική αλλά και την αντιδημοκρατική δομή της Ε.Ε. Αυτή η επιλογή σημαίνει καμπάνια ενάντια στο Σύμφωνο Σταθερότητας, με προοπτική πανευρωπαϊκού συντονισμού.
Απέναντι στον «υποχρεωτικό μονόδρομο» των κυβερνητικών μέτρων και του πλαισίου της «εθνικής συναίνεσης» ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.- ΛΑΟΣ-βιομηχάνων δεν αρκεί η αντίρρηση και η διαμαρτυρία.
Η εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς οφείλει να έχει στο επίκεντρο την άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών και των ΔΕΚΟ, τη φορολόγηση τουλάχιστον 45% του κεφαλαίου, τη φορολόγηση της εκκλησίας, τη δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών, την απαγόρευση των απολύσεων. Οι θέσεις αυτές περιλαμβάνονται στα «15 σημεία» του ΣΥΡΙΖΑ και εξυπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες του προγραμματικού λόγου της Αριστεράς, αρκεί να διατυπώνονται ξεκάθαρα και αιχμηρά. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως για να υπάρξει εναλλακτική λύση πρέπει να την απαιτήσει και να την επιβάλει με τη μαζική και ανατρεπτική της παρέμβαση η ίδια η κοινωνία. Μια τέτοια δυνατότητα και προοπτική είναι ευθύνη της ίδιας της Αριστεράς.
Ευθύνη να οικοδομήσει τους όρους για τη μεγαλύτερη δυνατή συγκέντρωση δύναμης, οργανώνοντας άμεσα πλατιές, ενωτικές επιτροπές πάλης ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα και τις συνθήκες της Ε.Ε. σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά. Ευθύνη να προτείνει ξεκάθαρη εναλλακτική κατεύθυνση και όραμα. Οι ιδέες βρίσκονται πάντα στο υπόβαθρο και είναι τα ισχυρότερα όπλα!
* Ο Γιώργος Σαπουνάς είναι μέλος της ΑΠΟ και μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
