Του Δημήτρη Ουλή
Να μην έχουμε την παραμικρή αυταπάτη, σύντροφοι. Δεν πρόκειται να μας ξαναδοθεί παρόμοια ευκαιρία. Όχι τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα χρόνια. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο υποστηρίζω όσο πιο ακομμάτιστα, αντικειμενικά και αβάδιστα μπορώ, ότι πρέπει να δώσουμε, πάση θυσία, αυτοδυναμία στον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι γιατί είμαστε οπαδοί και θέλουμε να πάρει η ομαδάρα μας κύπελλο και πρωτάθλημα. Αλλά για να στερήσουμε από το συγκεκριμένο κόμμα κάθε πρόφαση και κάθε άλλοθι. Να μην του επιτρέψουμε, δηλαδή, να ισχυριστεί ότι «ξέρετε, εγώ έχω όλη την καλή διάθεση, αλλά δεν μπορώ μανούλα μ’, είμαι δεμένος χειροπόδαρα, πρέπει να προσέχω τις πολιτικές μου ισορροπίες» και άλλα τέτοια ηχηρά. Όχι! Οφείλουμε να δώσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ αυτοδυναμία, για να διασφαλίσουμε το δικαίωμά μας να του φωνάξουμε ευθέως: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Η λαϊκή προσδοκία σε επέλεξε ολόψυχα. Πρόσεξε: Αν επιδοθείς σε κωλοτούμπες και υπαναχωρήσεις, θα είναι μονάχα οι δικές σου.
Δαγκωτό, χωρίς περιστροφές. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε διατεθειμένοι να αμνηστεύουμε, συλλήβδην, όλες τις μέλλουσες πρακτικές μιας ενδεχόμενης αριστερής κυβέρνησης, με το δικαιολογητικό ότι «χάος παραλάβαμε». Γι’ αυτό ακριβώς σας ψηφίσαμε: Για να βάλετε τάξη στο χάος που παραλάβατε. Ούτε σημαίνει ότι θα επιτρέψουμε την ανάδυση μίας νεόκοπης «αριστερής» γραφειοκρατίας, η οποία θα λησμονήσει προοδευτικά τη λαϊκή και κινηματική της βάση -τι πρωτότυπο- και θα επιδοθεί για ακόμα μία φορά στην υπεράσπιση των δικών της μόνο συμφερόντων. Μία αριστερή κυβέρνηση με δεξιές τσέπες, μας είναι τόσο αποκρουστική, όσο μια πορδή μέσα σε διαστημική στολή.
Ψηφίζουμε. Κάτι τέτοιο, όμως, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα ανεχθούμε να δούμε απλώς τον κ. Βενιζέλο, την κυρία Βούλτεψη και τον κ. Γεωργιάδη να αντικαθίστανται από χοντρομπαλάδες και μπουμπούνες «αριστερής» κοπής. ΄Υστερα από τόση πίκρα και τόση ματαίωση, ελπίζουμε στην προοδευτική ανάδυση ενός καινούργιου πολιτικού και επικοινωνιακού ήθους και απαιτούμε να χαραχθούν ξανά οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στον πολιτικό και τον πολιτικάντη. Αν το ΠΑΣΟΚ του 1981 έλεγε «καλημέρα ήλιε, καλημέρα», η Αριστερά του 2015 έχει χρέος να πει: «Αέρα, αέρα, να φύγει η χολέρα».
Θα ψηφίσουμε όμως και για έναν τελευταίο λόγο: Για να κάνουμε τον εγχώριο ναζί να ζει και να μη ζει, να εξαναγκάσουμε τις πενήντα αποχρώσεις του σύγχρονου νεοελληνικού φασισμού να ξαναχωθούν στις τρύπες τους. Και επίσης, για να αποδείξουμε σε φίλους και εχθρούς ότι ενδιαφερόμαστε άμεσα για την προαγωγή του ελληνικού τουρισμού και της δημόσιας εικόνας της χώρας. Απόδειξη, ότι δεν θα επιτρέψουμε πια σε κανέναν τουρίστα να μας αποκαλέσει έθνος ρατσιστών και ναζιστών, με πρωθυπουργούς που σπεκουλάρουν ξεδιάντροπα πάνω στην τραγωδία του Charlie Hebdo και εγκρίνουν γενναίες χρηματοδοτήσεις μονάχα όταν πρόκειται για την κατασκευή φραχτών και φυλακών τύπου «Γ».
Καλά εκλογικά αποτελέσματα, λοιπόν. Και ας ελπίσουμε, σύντροφοι, ότι η ελπίδα δεν θα φύγει πιο γρήγορα απ’ όσο έρχεται.
