Επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα
Του Σπύρου Παναγιώτου
Κάθε θαύμα τρεις μέρες το μεγάλο τέσσερις
Δεν πρόλαβαν να κοπάσουν οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί για το “θαύμα” της επίσκεψης του απερχόμενου Αμερικανού και τις ελπίδες για δήθεν καθοριστική παρέμβαση του στην διένεξη μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ για το θέμα του χρέους της χώρας και η επώδυνη διάψευση ήρθε από τον ίδιο τον εκπρόσωπο του λευκού Οίκου: «Θα ανέμενα» είπε «ότι ο Πρόεδρος θα περάσει κάποιο χρόνο σ’ αυτό το ταξίδι επαινώντας την ελληνική κυβέρνηση για την επιτυχία που είχε στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που έχει δεσμευτεί να κάνει. Επίσης, θα τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν την πορεία των μεταρρυθμίσεων που είναι καλές για τη μακροπρόθεσμη οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση στην Ελλάδα. Αυτό είναι βέβαιο ότι θα είναι σημαντικό μέρος της συζήτησης που θα έχει εκεί ο πρόεδρος»
Βέβαια ο πρόεδρος Ομπάμα δεν θα έρθει στην Ελλάδα μόνο για επαίνους και διακοπές. Η αμερικάνικη ηγεσία έχει σοβαρούς πονοκεφάλους με την παρουσία και το ρόλο της Ρωσίας στη περιοχή καθώς και για την γρήγορη επίλυση του Κυπριακού σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και Βρετανίας. Η συζήτηση θα επικεντρωθεί αναμφισβήτητα σε αυτά και θα ζητηθεί η συνδρομή της Ελλάδας στα σχεδιαζόμενα.
Ήδη τα όσα προηγήθηκαν, οι ασφυκτικές πιέσεις στην Ισπανία και η τελική άρνηση της τελευταίας, να επιτρέψει τον ελλιμενισμό της ρωσικής αρμάδας της Βόρειας Θάλασσας που κατευθύνεται στη Συρία, μαρτυρά ότι οι ανησυχίες των νατοϊκών είναι τόσο μεγάλες που θα καθορίσουν τις απαιτήσεις και τις πιέσεις της αμερικάνικης πλευράς.
Ο κυβερνητικός εταίρος και υπουργός Άμυνας Π. Καμμένος έχει ήδη βάλει τον πήχη ψηλά. Σε ανύποπτο χρόνο πρότεινε την επέκταση της βάσης της Σούδας και την αναβάθμιση της σε μεσογειακό κέντρο συλλογής πολεμικών πληροφοριών ενώ έδειξε προθυμία και για την παραχώριση νέων ναυτικών βάσεων στα νησιά του αιγαίου για τα νατοϊκά πλοία. Όλα αυτα βέβαια δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά προσωπικές του πρωτοβουλίες. Αν όμως συνυπολογίσει κανείς ότι ο πόλεμος στη Συρία μετατρέπεται σταδιακά σε χώρο ευθείας αντιπαράθεσης μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας μπορεί κανείς να αντιληφθεί το κόστος και τους κινδύνους που κρύβουν οι κυβερνητικές επιλογές της ολόπλευρης ευθυγράμμισης με τα αμερικανικά και νατοϊκά συμφέροντα στην ανατιναγμένη περιοχή της Μ. Ανατολής. Απόλυτα συνδεδεμένο με το πόλεμο της Συρίας είναι το πρόβλημα των τεράστιων προσφυγικών ροών που προκαλείται όχι μόνο από τις πολεμικές συρράξεις αλλά και την οικονομική ανατίναξη της Μ. Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Εδώ τα “συγχαρητήρια” για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης θα συνοδευτούν από την επιτάχυνση και εμβάθυνση των πολιτικών μετατροπής της χώρας σε δίχτυ προστασίας των χωρών της Ε.Ε από τις ανεξέλεγκτες ροές και έτσι σε αποδέκτη των τουρκικών εκβιασμών και μόνιμη αποθήκη ψυχών προσφύγων και μεταναστών. Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιθύνοντες χωρίς ενοχές θα συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο και η ελληνική κυβέρνηση, υπερασπιζόμενη την “τιμή και την αξιοπρέπεια” του ευρωπαϊκού πολιτισμού θα επιφυλάσσει για τους πρόσφυγες και μετανάστες την άθλια τύχη όμοια με εκείνων που ήδη διαβιούν σε απάνθρωπες συνθήκες στα hot spot και στους καταυλισμούς της χώρας.
Το Κυπριακό στο επίκεντρο των συνομιλιών
Απόλυτα συνδεδεμένο με το θέμα των γεωστρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ στη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και Μ. Ανατολής είναι και η προσπάθεια γρήγορης, μέσα στο χρόνο που τρέχει, επίλυσης του Κυπριακού.
Ήδη η μέχρι τώρα συζήτηση, στηριγμένη στα σχέδια της αμερικανικής και βρετανικής διπλωματίας, προβλέπει μέτρα πλήρους αδυναμίας ύπαρξης μιας ανεξάρτητης και αυτοδύναμης Κυπριακής Δημοκρατίας. Η επιβολή ενός καθεστώτος επιτροπείας στην Κύπρο, υπό τον πλήρη διοικητικό έλεγχο του ξένου παράγοντα, και η επιμονή για συνέχιση ενός ειδικού καθεστώτος για τις βρετανικές βάσεις στο νησί προδιαγράφουν μια λύση χειρότερη από την εκείνη του σχεδίου Ανάν που καταψηφίστηκε πανηγυρικά από τον κυπριακό λαό στο δημοψήφισμα του 2013. Αν στα δεδομένα αυτά προστεθεί η πρόβλεψη, με την επιμονή της Τουρκίας, για παράταση του καθεστώτος των εγγυητριών δυνάμεων γίνεται φανερό ότι όχι μόνο θα νομιμοποιηθεί το καθεστώς παράνομης κατοχής της Κύπρου από την Τουρκία αλλά στην πραγματικότητα το ένα από τα ομόσπονδα μέρη, η ελληνοκυπριακή πλευρά, θα έχει μεγαλύτερη πρόσδεση και εξάρτηση από μια τρίτη χώρα παρά από το κρατίδιο του οποίου θα αποτελεί “συστατικό μέρος”. Στην πραγματικότητα η λύση που επιβάλλεται στη Κύπρο παραδίδει το νησί άμεσα στα γεωστρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ και Βρετανίας και έμμεσα αναγνωρίζει ειδικό προνομιακό καθεστώς για τις τουρκικές επιδιώξεις στη περιοχή. Μια σειρά μεγάλης σημασίας θεμάτων σχετίζονται άμεσα με αυτές τις μεθοδεύσεις στο νησί. Για παράδειγμα τα κοιτάσματα φυσικού αερίου σε Κύπρο Αίγυπτο και Ισραήλ και ο δρόμος που θα ακολουθήσουν για την ευρωπαϊκή αγορά έχουν στρατηγική σημασία για τις ΗΠΑ και θα αποτελέσουν σημαντικό θέμα στις επιδιώξεις του Ομπάμα στην Αθήνα.
Όλα αυτά θα καθορίσουν την αντζέντα των συζητήσεων και θα προδιαγράψουν τις αμερικανικές απαιτήσεις από την ελληνική κυβέρνηση.
Και όσο στην Αθήνα η κυβέρνηση ελπίζει για κάποια ενθαρρυντικά λόγια για το χρέος ετοιμάζεται, τόσο η ίδια όσο και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, στις πιο βαθιές υποκλίσεις στον “παγκόσμιο κυρίαρχο”.
