Στις αρχές του καλοκαιριού, στις 6-9 Ιουνίου, θα διεξαχθούν στις χώρες της Ε.Ε. οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκλογές που γίνονται με έναν πόλεμο φυτεμένο στην καρδιά της Ευρώπης και οι ηγεσίες της Ε.Ε. να δηλώνουν σε όλους του τόνους ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτόν. Στην Ελλάδα κανένα από τα επίσημα κοινοβουλευτικά κόμματα δεν θέλει να ασχοληθεί με αυτό το μείζον ζήτημα, αντιθέτως οι εκλογές για αυτά έχουν ένα χαρακτήρα εσωτερικής κατανάλωσης και πλασαρίσματος.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα αναλώνεται στο πόσο θα μειωθεί η μειωθεί η δύναμη της Νέας Δημοκρατίας, ποιο κόμμα θα βγει δεύτερο και ποιο θα είναι τρίτο (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ), ποια θα είναι διαφορά μεταξύ τους και από το πρώτο κόμμα, τι θα πάρουν τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμμα, αν θα καταφέρουν κάποιοι σχηματισμοί να εκμεταλλευτούν την πιθανή φθορά της Νέας Δημοκρατίας, ποια κόμματα θα καταφέρουν να εκλέξουν ευρωβουλευτές σπάζοντας το φράγμα του 3%, αν κάποιος από τους μικρότερους εξωκοινοβουλευτικούς σχηματισμούς θα κατορθώσει να καταγράψει ένα αξιόλογο ποσοστό κ.ο.κ. Όμως όλα αυτά είναι μακριά από το ζήτημα του πολέμου αλλά και από ζητήματα που φαίνεται να απασχολούν σοβαρά την ελληνική κοινωνία όπως είναι η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια, το κράτος δικαίου και οι συγκαλύψεις μεγάλων συστημικών εγκλημάτων (βλέπε Τέμπη), η διάλυση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών που οξύνεται συνεχώς από τα διάφορα περιστατικά βίας και εγκληματικότητας κ.ο.κ. Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει ένα υπόστρωμα κοινωνικής δυσαρέσκειας και απογοήτευσης που οδηγεί ένα μεγάλο ποσοστό της εκλογικής βάσης των τριών μεγάλων κομμάτων να σκέφτεται σοβαρά να μην ψηφίσει το κόμμα που ψήφισε στις εθνικές εκλογές του 2023 ώστε έτσι να σταλεί μήνυμα προς τις πολιτικές ηγεσίες αυτών των κομμάτων – όλα αυτά σύμφωνα με διάφορες δημοσκοπήσεις που κυκλοφορούν το τελευταίο διάστημα.
Η οριόθετηση Στουρνάρα
Πρόσφατα ο Γ. Στουρνάρας παρουσίασε την ετήσια έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) κάτι που λειτούργησε σαν μια οριοθέτηση για τα επίσημα κοινοβουλευτικά κόμμα για το τι πρόκειται να τάξουν στην κοινωνία για να μπορέσουν να αλιεύσουν την ψήφο της. Την ίδια στιγμή η έκθεση λειτούργησε και σαν υπενθύμιση για το ποια είναι η πραγματικότητα σε αντίθεση με ό,τι παρουσιάζουν οι πολιτικοί αρχηγοί και ειδικότερα το Μέγαρο Μαξίμου. Μάλιστα τα στοιχεία της ΤτΕ επιβεβαίωσαν το φαγοπότι της αισχροκέρδειας που έχει στηθεί στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια. Και είναι κάτι που δείχνει το πόσο εξυπηρετεί η κυβέρνηση τους μεγάλους ομίλους όπου ο ρυθμός μεταβολής του περιθωρίου κέρδους τους έφτασε στο 19,5% το 2022, από 1,5% που ήταν το 2020 – πάντα με τα στοιχεία της έκθεσης της ΤτΕ. Και εδώ χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες τα έχουν καταφέρει καλύτερα, κάτι που δείχνει τις ιδιαίτερες ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Η Ν.Δ. και η φθορά της
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και η Ν.Δ. αντιμετωπίζει σοβαρούς πονοκεφάλους ενόψει των ευρωεκλογών και γίνονται φιλότιμες προσπάθειες από μεριάς τους να κρυφτούν τα προβλήματα από την κοινωνία μέχρι τις κάλπες. Πέρα από τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευση των πολιτών σχετικά με ακρίβεια, αισχροκέρδεια, κράτος δικαίου, παιδεία, υγεία, ασφάλεια του πολίτη που οδηγούν σε προβλήματα συσπείρωσης της εκλογικής της βάσης, η Ν.Δ. χρεώνεται και την αλαζονική συμπεριφορά που έχει επιδείξει σαν κυβέρνηση. Παράλληλα αντιμετωπίζεται και με καχυποψία από το εκλογικό σώμα αφού πάνω από τα δύο τρίτα των πολιτών –πάντα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις– θεωρεί ότι υπάρχει προσπάθεια συγκάλυψης πολιτικών ευθυνών για το συστημικό έγκλημα των Τεμπών. Ακόμα σε πρόσφατη δημοσκόπηση καταγράφεται υποχώρηση της δημοφιλίας του πρωθυπουργού και παράλληλα στην ερώτηση για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό πρώτη φορά έρχεται πρώτος ο «κανένας» με 39%, ενώ ακολουθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης με 33% και μετά όλοι οι υπόλοιποι με μονοψήφια ποσοστά. Όλα αυτά έχουν θορυβήσει τη Ν.Δ. που θέλει πάση θυσία να συγκρατήσει μια ενδεχόμενη μεγάλη φθορά της, την ίδια στιγμή που βρίσκεται και στα χαρακώματα με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, που όπως λένε αυτοί που γνωρίζουν το υπόστρωμα της διαμάχης είναι το πώς θα μοιραστούν τα μεγάλα πακέτα των ευρωπαϊκών κονδυλιών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η δεύτερη θέση
Ο Στ. Κασσελάκης κάνει ό,τι μπορεί για να μπορέσει να κρατηθεί στη δεύτερη θέση και να μην ρίξει και άλλο τα ποσοστά που κληρονόμησε, μαζί και με τη ρετσινιά του συστημικού μνημονιακού κόμματος. Παρόλο το «σπρώξιμο» που έχει από τα επίσημα ΜΜΕ και από την πρεσβεία των ΗΠΑ –εξ ου και οι τεμενάδες στο ΝΑΤΟ–, δεν αποφεύγει τα σοβαρά λάθη όπως να ζητήσει εθνικές εκλογές παρότι δεν έχει περάσει ούτε χρόνος από τις προηγούμενες, παρότι ξέρει ότι δεν μπορεί να τις κερδίσει και παράλληλα δεν διαθέτει και κάποια πρόταση για μια άλλη κυβέρνηση αφού μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να τη σχηματίσει. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι έχει πέραση στους λεγόμενους «απολιτίκ» ψηφοφόρους όμως ανησυχεί πραγματικά κατά πόσο όλοι αυτοί θα εμφανιστούν στην κάλπη για να τον στηρίξουν. Παράλληλα, με βάση διάφορες δημοσκοπήσεις, φαίνεται να αντιμετωπίζεται με καχυποψία από ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών –της τάξεως του 60%– σχετικά με το τι απαντήσεις δίνει για την επιχειρηματική του δραστηριότητα.
Και το ΠΑΣΟΚ;
Ο Νίκος Ανδρουλάκης φαίνεται να μην μπορεί να βάλει το ΠΑΣΟΚ σε τροχιά δεύτερης θέσης πάρα τις φιλότιμες επικοινωνιακές προσπάθειες του. Προχώρησε στο να προβάλει μικρές καθημερινές στιγμές του στο TikTok όμως, όπως ισχυρίζονται τα διάφορα επικοινωνιακά επιτελεία, δεν φαίνεται να έχει επιτυχημένα αποτελέσματα. Το ότι το ΠΑΣΟΚ είναι χρεωμένο με τη χρεωκοπία της χώρας είναι κάτι που δεν το ξεχνάει εύκολα η κοινωνία όπως άλλωστε και τον βαθύ συστημισμό της Χαριλάου Τρικούπη. Από την άλλη, μεταγραφές όπως αυτής του Θ. Ζαγοράκη που φαντάζουν μεγάλες, μάλλον έχουν αντίθετα αποτελέσματα και δημιουργούν εσωτερικές γκρίνιες.
