Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Πολλοί νόμισαν ότι το «φαινόμενο Κασσελάκη» θα μπορούσε να αποτελέσει μια «ανάσταση ονείρων» για τον ΣΥΡΙΖΑ. Διέπραξαν τραγικό λάθος επειδή αρνήθηκαν να παραδεχθούν ότι η πολιτική αυτού του κόμματος έχει ξεστρατίσει από τα αριστερά μονοπάτια των καιρών μας. Το πρώτο και καίριο σφάλμα είναι ότι δεν στάθηκε ικανή αυτή η παράταξη να αντιληφθεί ποιος είναι ο σημερινός εχθρός που αντιμετωπίζουμε.
***
Στα παλιά χρόνια, όταν ο φασισμός και ο ναζισμός σκοτείνιαζαν τον ουρανό της Ευρώπης, η Αριστερά με όσες δυνάμεις διέθετε ήταν πάντα παρούσα και μαχητική σ’ όλες τις χώρες της περιοχής, και αποτελούσε την ελπίδα των φτωχών και καταδιωγμένων. Με λάθη και ήττες, δεν έπαψε ποτέ να βρίσκεται στις πρώτες γραμμές των λαϊκών και εθνικών αγώνων, «φως που καίει» μέσα στα σκοτάδια της Ιστορίας. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να υποδύεται ρόλο «Αριστεράς» απλώς, όχι μόνο ξέκοψε από τη ρίζα της μεταπολιτευτικής «Ανανεωτικής Αριστεράς», αλλά αποφεύγει έστω να κατονομάσει και να καταγγείλει τον σύγχρονο φασισμό.
Όχι μόνο δεν τολμά να διακηρύξει ευθαρσώς ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο ολοκληρωτισμός, η απαίσια δικτατορία του καπιταλισμού, αλλά εντάχθηκε στην πολιτική του διεθνούς κεφαλαίου των τραπεζιτών, που θέλουν την παγκοσμιοποίηση.
Χώρα που δεν έχει εθνικό νόμισμα γίνεται αυτομάτως δούλη αυτών των σκοτεινών δυνάμεων που κυριαρχούν σε Ευρώπη και Αμερική. Όπως και τα άλλα κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ παραδόθηκε στον καπιταλισμό. Και για τα άλλα κόμματα δεν είχαμε αμφιβολία, αφού παραδοσιακά αυτόν υπηρετούσαν. Ο κόσμος όμως είδε κατάπληκτος να έχει υποκύψει στον δυνάστη αυτό το σχήμα που θέλει να εμφανίζεται ως «Αριστερά». Ο Μπ. Μπρεχτ μάς είχε προειδοποιήσει εγκαίρως: «Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί, παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο δόλιος καπιταλισμός. Πώς λοιπόν, τώρα, να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για τον φασισμό, όταν δεν θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό που τον προκαλεί;». Προφητικά τα λόγια του μεγάλου θεατρικού συγγραφέα. Διότι, αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Και η προσγείωση του Κασσελάκη από την Αμερική στην Κουμουνδούρου, εξυπηρετεί τον έλεγχο των ΗΠΑ στην περιοχή. Είναι η πολιτική Μπάιντεν, εφηρμοσμένη στον ελληνικό χώρο. Μητσοτάκης από «δεξιά», και Κασσελάκης από «αριστερά»…
Από την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τόλμησε να πει ανοιχτά στους πολίτες ότι η Γερμανοευρωπαϊκή Ένωση είναι το όνομα της εκτεταμένης αποσύνθεσης της ελληνικής κοινωνίας και συμβιβάστηκε με τις Βρυξέλλες, είχε χάσει τον αριστερό του ρόλο.
***
Έτσι, επεβλήθη εύκολα ο Κασσελάκης και του έδωσαν στήριγμα όλοι όσοι τον ακολουθούν μέσα απ’ αυτόν τον χώρο. Αλλαγή σκηνικού ούτε εύκολη είναι, ούτε θα προκύψει χωρίς οδύνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε από τη στιγμή που κάποιοι σφετερίστηκαν τη μεγάλη κοχλάζουσα δύναμη της παλιάς Αριστεράς και απέκτησαν κοινοβουλευτική δύναμη και χρεοκοπημένη εξουσία, μέσα στα «ευρωπαϊκά πλαίσια» των ξένων τραπεζιτών που μας διοικούν. Καιρός είναι να ξαναγυρίσει στα χέρια της αληθινής δημοκρατικής Αριστεράς ό,τι εκείνη έπλασε πορευόμενη ανάμεσα σε αίματα και αγώνες. Οι παλιοί ηγέτες ήσαν ζυμωμένοι με τη μακρά Ιστορία του ΕΑΜ, της ΕΔΑ και του ΚΚΕ εσωτερικού. Ο σημερινός νεόκοπος αρχηγός, είναι αποκομμένος απ’ αυτήν την παράδοση. Έζησε και γαλουχήθηκε στο Μαϊάμι των ΗΠΑ, στην Goldman Sachs, στο επιτελείο του Μπάιντεν αλλά και του Τραμπ, θαύμαζε τον Μητσοτάκη, τον Γιωργάκη Παπανδρέου, και τον… Μπάτμαν!
Μπορεί ο Στέφανος Κασσελάκης να είναι ιδανικός για κάποιο άλλο κόμμα, αλλά ο χώρος της Αριστεράς δεν τον σηκώνει. Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, κατακριτέος δεν είναι αυτός, αλλά εκείνοι που τον προώθησαν ακολουθώντας τις υποδείξεις της αμερικανικής πρεσβείας. Είναι μάλιστα φανερή η οικονομική ενίσχυση που διέρρευσε παρασκηνιακά σε κάποια μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια, προκειμένου να χτίσουν το «προφίλ» του.
Στα παλιά χρόνια, όταν ο φασισμός και ο ναζισμός σκοτείνιαζαν τον ουρανό της Ευρώπης, η Αριστερά με όσες δυνάμεις διέθετε ήταν πάντα παρούσα και μαχητική σ’ όλες τις χώρες της περιοχής, και αποτελούσε την ελπίδα των φτωχών και καταδιωγμένων
Ο Λένιν έλεγε ότι αυτό που έχει σημασία στην πολιτική δεν είναι μόνο το να έχεις μια σωστή θέση, αλλά πότε θα την προβάλεις, πότε θα τη θέσεις σε εφαρμογή. Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε σωστή θέσει είχε, την προέβαλε κατά τον ατυχέστερο τρόπο και την έθεσε σε εφαρμογή με τον καλό απόφοιτο του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας. Πώς εμφανίσθηκε το προοδευτικό κίνημα μετά τη Μεταπολίτευση; Η Ενωμένη Αριστερά, έστω κι αν ήταν σίγουρο ότι δεν θα μακροημέρευε, έδωσε φτερά σ’ έναν κόσμο που είχε χτυπηθεί ανελέητα. Ο Ηλίας Ηλιού, ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Σταύρος Ηλιόπουλος, ο Μίκης Θεοδωράκης, κι άλλοι, έδωσαν την αίσθηση στον λαό ότι η Αριστερά με όλο της το φάσμα, ήταν παρούσα και έμενε πιστή σε αξίες και παραδόσεις. Ο καπιταλισμός, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, τα ξένα μεγάλα οικονομικά τραστ, ήσαν αντίπαλοι. Ύστερα, η διάλυση και μετεξέλιξη του ΚΚΕ εσωτερικού σε ΕΑΡ και κατόπιν η διάλυση και αυτού του σχήματος χάριν του Συνασπισμού, είχαν προκαλέσει διχογνωμίες και αντιπαραθέσεις. Αλλά η ιδεολογία της Αριστεράς δεν είχε νοθευτεί. Η αλλοίωση και νόθευση έγινε με τον ΣΥΡΙΖΑ, αργότερα. Τώρα μιλάνε όλοι για το πότε θα γίνει συνέδριο, όπου αναμένεται να δούμε συντροφικά μαχαιρώματα. Θυμάμαι το 1976, όταν γινόταν το συνέδριο του ΚΚΕ εσωτερικού στο «Σπόρτινγκ», ο Μπάμπης Δρακόπουλος αποθεώθηκε. Όλα τα κόμματα έδειξαν ενδιαφέρον, έστειλαν μηνύματα και αντιπροσώπους στην πανηγυρική έναρξη. Αντίθετα με την εκλογική της δύναμη, η Αριστερά είχε καταστεί σοβαρή πολιτική έπαλξη. Χάραζε δρόμους και αρκετοί ήθελαν να τη μιμηθούν. Ο Δρακόπουλος στην ομιλία του τόνισε ότι εκείνη η φάση είχε ιδιαίτερη σημασία για τη συσπείρωση όλων των ανανεωτικών δυνάμεων του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας μέσα στο ΚΚΕ εσωτερικού, και αναφέρθηκε «στη στρατηγική του ελληνικού δημοκρατικού δρόμου προς έναν σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία», που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής ταυτότητας του κόμματος. Τότε ο Μπάμπης Δρακόπουλος εκλέχθηκε ομόφωνα γραμματέας του ΚΚΕ εσωτερικού από την 5μελή Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος. Η λέξη «σοσιαλισμός» επί ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στη ναφθαλίνη.
***
Ούτε σοσιαλισμός, ούτε δημοκρατία, ούτε ελευθερία μπορούν να λειτουργήσουν μέσα στο ολοκληρωτικό οικονομικό «γκέτο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και κανείς δεν τολμά να το πει ανοιχτά. Το εργατικό δίκαιο και οι εργασιακές σχέσεις τινάχθηκαν στον αέρα. Οι τράπεζες δεν είναι πλέον ελληνικές. Αντιπαραθέσεις επιτρέπονται σε προσωπικό επίπεδο μεταξύ Κασσελάκη-Μητσοτάκη, αλλά όχι αμφισβήτηση του ρόλου των Βρυξελλών. Με την προβολή Κασσελάκη επιχειρείται παράλληλα να διαμορφωθεί νέος «ιδιόμορφος» τρόπος κοινωνικής ζωής. Στην πρώτη ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Στέφανος αντιμετώπισε ηχηρό «αντάρτικο» από 16 βουλευτές του. Εμβρόντητοι όλοι είδαν να αναλαμβάνει συντονιστής του κοινοβουλευτικού έργου ο… Πολάκης! Η διάσπαση βρίσκεται επί θύραις. Χαρακτηριστικό δείγμα της υποταγής του ΣΥΡΙΖΑ στο καθεστώς των Βρυξελλών είναι και η πρόταση του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του ευρωπαϊκού Συμβουλίου Τίνι Κοξ να αναλάβει ο Τσίπρας επικεφαλής της ομάδας της «Αριστεράς» στο Συμβούλιο, ίσως επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ «αμερικανοποιήθηκε». Ούτε «εκατομμύρια δημιουργικά σφυριά» υψώνονται πλέον, ούτε «εκατομμύρια δρεπάνια», όπως έγραφε ο Ρίτσος. «Η προδομένη επανάσταση» ‒τίτλος του γνωστού βιβλίου του Τρότσκι‒ ταιριάζει στις τωρινές συγκυρίες. Η «Αριστερά» γελοιοποιήθηκε, όχι από τους αντιπάλους της, αλλά μέσα από τους κόλπους της, από «δυστυχισμένες μικρομπακαλίστικες ψυχές, έτοιμες να πουλήσουν τοις μετρητοίς λίγο “ηρωϊσμό”, φτάνει να μετρηθεί το “όφελος” πάνω στο τραπέζι της συναλλαγής», όπως έλεγε η Ρόζα Λούξεμπουργκ…
