Αντίγονος ο Δώσων. Ένας από τους δευτεροκλασάτους Επίγονους του Μεγαλέξανδρου. Έγινε διάσημος διότι ό,τι του ζητούσαν το έδινε, ενίοτε και πριν να του το ζητήσουν. Από φόβο και δειλία, που όμως εμφάνιζε ως μετριοπάθεια. Στο μεταξύ διάστημα των «δίδειν», έκανε τον καμπόσο.
Στο δίδειν, το παραδίδειν και το προδίδειν έχουμε λαμπρή εθνική παράδοση! Ας μην κάνουμε όμως αναδρομές και ας έρθουμε κατευθείαν στην εποχή της Ανθυπάτου Κίμπερλι.
Θα ήταν παράδοξο αν μεταξύ δεξιώσεων και διαγγελμάτων δεν μας υπαγόρευε η κυρία Πρέσβειρα τι να κάνουμε και τι να δώσουμε.
«Υπαγόρευση» είναι η δικτατορία – αλλά, αυτά είναι ψιλά γράμματα για μια χώρα που είναι από μακρού Προτεκτοράτο και ζει υπό Καθεστώς Εντολής για όλα.
Με τα Μνημόνια, το πολιτικό σύστημα της Μπανανίας τα έδωσε όλα – με τον Τσίπρα να τερματίζει το κοντέρ και να υποθηκεύει την Ελλάδα για 99 χρόνια.
Τώρα θα δώσουμε ό,τι απέμεινε και ό,τι δεν φαινόταν να έχει αξία όταν δίναμε τα προηγούμενα. Τώρα θα δώσουμε τα ορυκτά και τα ύδατα.
Αυτό που στην Ελλάδα ονομάζανε Ανάπτυξη ήταν πάντα μια Λεηλασία. Η ανάπτυξη επί Καραμανλή και Σημίτη οδήγησε στη Χρεοκοπία. Και η Λεηλασία εντάθηκε.
Συχνά ή λιγότερο συχνά, αλλά διαρκώς, η λεηλασία αλλάζει προσανατολισμό. Θάβεις, λόγου χάριν, (θάβεις στην κυριολεξία) τα Λιγνιτωρυχεία και φθάνεις να πίνεις το LNG με το καλαμάκι. Δίνεις το λιμάνι του Πειραιά, και σου παίρνουν τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και της Ελευσίνας. Και ουκ έστιν αριθμός ανάλογων καταστάσεων, κινήσεων και γεγονότων.
Όπως οι κοτζαμπάσηδες που άρπαζαν για τον εαυτό τους ένα κομμάτι και παρέδιδαν την πίτα στους Οθωμανούς, έτσι και το τρέχον πολιτικό σύστημα των κυρίαρχων κομμάτων κρατάει για τον εαυτό του ένα κομμάτι (καθώς και ολίγα ψίχουλα για τον λαό) και στη συνέχεια παραδίδει την πίτα στους Επικυρίαρχους. (Τα ψίχουλα για τον λαό είναι για να ζει, ώστε να δουλεύει.)
Αυτό ακριβώς θα είναι και οι εξορύξεις. Λεηλασία που εμφανίζεται ως ανάπτυξη. Το ίδιο και οι αγωγοί. Το ίδιο και οι ενεργοβόρες υποδομές για την τεχνητή νοημοσύνη. Το ίδιο και το νερό. Και ων ουκ έστιν τέλος.
***
Αυτά που κάνει τώρα η Ν.Δ., θα τα έκανε το ΠΑΣΟΚ, θα τα έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ (άλλωστε τα έχουν κάνει ήδη), διότι το μοντέλο Ανάπτυξης της χώρας είναι η Λεηλασία της.
Το φαινόμενο είναι, όπως πάντα, ταξικό: ανάπτυξη για τους Δυνατούς (τα παράσιτα των ξένων) και λεηλασία για τον λαό. Που χάνει τα σπίτια του, ξενιτεύεται, και δουλεύει σαν γάιδαρος για να ζει σαν μουλάρι. Όμως αυτό το πρόβλημα (το ταξικό) έχει λάβει εθνικές διαστάσεις. Πάντα είχε, αλλά τώρα είναι πιο έντονες.
Ως πότε θα αντέχει η Ελλάδα τη σκουριά που την τρώει; Ήδη έχει αντέξει πολύ. Προ Μνημονίων και επί Μνημονίων. Απίσχναση παντού, στην εκπαίδευση, στην περίθαλψη, στην ασφάλιση, και, βεβαίως, αποβλάκωση μέσα από μια θηριώδη προπαγάνδα,
που όμως με τον καιρό έχει αποκτήσει οπαδούς. Της ίδιας της εαυτών καταστροφής.
Ιδιαιτέρως μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει αναδυθεί ένας όχλος που υποστηρίζει φανατικά όλα όσα τον θανατώνουν.
Κι έτσι το τοπίο γίνεται ακόμα πιο δύσβατο για όλους τους πολίτες που σκέφτονται κριτικά, καθώς και τις όποιες πολιτικές δυνάμεις ενδιαφέρονται για τις τύχες του λαού και της πατρίδας.
Ο ερχομός της κυρίας Κίμπερλι Γκίλφοϊλ τονίζει σημειολογικώς αυτό που συνέβαινε πάντα –τη λεηλασία– και που τώρα πρόκειται να ενταθεί.
Εν μέσω Πραιτόρων και Πρακτόρων.
Και μελλοθανάτων.
……………………………………….
Μελλοθανάτων που, εν πλειονότητι, δείχνουν να μην ανησυχούν…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
20●ΧΙ●2025
