Τα σενάρια που φανταζόμαστε είναι πολλά. Η άγνοια για το τι μαγειρεύεται και πως μαγειρεύεται στα ενδότερα της εξουσίας, εντόπιας και διεθνούς, μας κάνει να κάνουμε υποθέσεις με πολλαπλές εκδοχές.
Είναι δε πολύ πιθανό τα υπαρκτά αλλά άγνωστα σε μας σενάρια να είναι παραπάνω από ένα και, μάλιστα, να υφίστανται συνεχείς τροποποιήσεις ανάλογα με τις τρέχουσες εξελίξεις και αλλαγές.
Μία απ’ αυτές τις υποθέσεις υποστηρίζει ότι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα είναι μέρος του σεναρίου που αποσκοπεί στην παραμονή της ΝΔ στην εξουσία προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η εφαρμογή των Μνημονίων. Σχεδιασμένη να πλήξει τη «Χρυσή Αυγή» και να σταματήσει τη διαρροή ψηφοφόρων της ΝΔ προς το κόμμα των ναζί. Παράλληλα, να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ τονώνοντας τη θεωρία των δύο άκρων.
Η δήλωση του Χρύσανθου Λαζαρίδη, στη συγκεκριμένη στιγμή, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «εκτός συνταγματικού τόξου», ταιριάζει μ’ αυτή την υπόθεση. Όπως και η καταδίκη της Χρυσής Αυγής από τον Μάκη Βορίδη, βετεράνο της νεοφασιστικής δεξιάς, καθώς και η χυδαία επίθεση Βενιζέλου στον ΣΥΡΙΖΑ.
Μια παραλλαγή αυτού του σεναρίου είναι η δημιουργία συνθηκών και κλίματος για την απαγόρευση της Χρυσής Αυγής, θεωρώντας δεδομένη την απορρόφηση μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων της από τη Νέα Δημοκρατία η οποία έχει αρχίσει από καιρό να ενισχύει το ακροδεξιό της προφίλ. Η άποψη Δένδια για δίωξη των εγκληματικών πράξεων της Χρυσής Αυγής με την αντιτρομοκρατική νομοθεσία εντάσσεται σ’ αυτή τη λογική.
Μια δεύτερη υπόθεση αναφέρεται σε ένα σενάριο συνεργασίας της ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή. Θεωρώντας δεδομένη την άνοδο της νεοφασιστικής οργάνωσης, καθώς και πολύ πιθανή την εκλογική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής με απειλές για θέση της εκτός νόμου, αλλά και καλοπιάσματα, ανταλλάγματα και εξαγορές, θα πιεστεί να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία μετεκλογικά. Ο διαχωρισμός των Χρυσαυγιτών σε καλούς και κακούς, αλλά και οι σαφείς δηλώσεις Πολύδωρα, Κρανιδιώτη, Ψωμιάδη και άλλων στελεχών της Δεξιάς, δείχνουν σ’ αυτή την κατεύθυνση. Αυτό το σενάριο φαίνεται ότι έχει υιοθετηθεί και από το συγκρότημα Αλαφούζου. Ο ανενδοίαστος εξωραϊσμός της Χρυσής Αυγής από τον Κασιμάτη, τον Παπαδημητρίου και τον Προτοσάλτε, αναμφίβολα αποτελεί «γραμμή».
Μια παραλλαγή αυτού του σεναρίου, θεωρεί ότι η συνεργασία μπορεί να επέλθει όχι με παθητική αποδοχή της ανόδου της Χρυσής Αυγής, αλλά με παρεμπόδιση με κάθε τρόπο της ενίσχυσής της και εξαναγκασμού της σε συνεργασία με τη ΝΔ.
Μια άλλη υπόθεση αναφέρεται σε ένα σενάριο που στηρίζεται στην εκτίμηση ότι η Χρυσή Αυγή είναι εξ ολοκλήρου κατασκεύασμα της ολιγαρχίας και των μυστικών υπηρεσιών της, εφεδρεία μέχρι το 2009, σε ενεργή υπηρεσία έκτοτε για να απορροφά σημαντικό μέρος των κοινωνικών αντιδράσεων στην εφαρμογή της πολιτικής των Μνημονίων και να αποτελεί ανάχωμα στην ενδυνάμωση της Αριστεράς. Σ’ αυτή την περίπτωση όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά και εύπλαστα.
Ενδεικτικά είναι τα παραπάνω. Μπορεί να είναι σε εφαρμογή σχέδια που ούτε ο πιο ευφάνταστος αναλυτής σεναρίων να μην μπορεί να συλλάβει. Η εξουσία έχει πολλές φορές στην ιστορία εκπλήξει με το σατανισμό της όταν διακυβεύονται τα συμφέροντά της. Και στην πιο πρόσφατη. Το εφαρμοζόμενο σενάριο χρεοκοπίας και μεθοδευμένης υποταγής της Ελλάδας σε ένα πρόγραμμα ολοκληρωτικής διάλυσης και λεηλασίας της, δεν είχε προβλεφθεί ούτε από τους πιο καχύποπτους και απαισιόδοξους αναλυτές. Οι δε εντόπιοι πολιτικοί, αυτοί που δεν είναι στο κόλπο, είναι οι τελευταίοι που αντιλήφθηκαν τι πρόκειται να συμβεί. Και μερικοί μπορεί ακόμα να μην το έχουν αντιληφθεί.
Και μ’ αυτή τη δυσάρεστη επισήμανση, ξανατίθεται πιεστικά, πολύ πιεστικά, το τι κάνουμε εμείς μέσα σ’ αυτό το υποχθόνιο περιβάλλον. Πόση πρόοδο έχουμε κάνει στην ανάλυση των πιθανών σεναρίων και πόσο προετοιμαζόμαστε για κάθε ενδεχόμενο.
Ανησυχών,
Γκαούρ
