Συνεχής κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας – Πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα και ιθύνοντες της Ε.Ε. σιωπούν, ενώ ο Καμμένος θέλει φιέστες στο Καστελόριζο
του Σπύρου Παναγιώτου
Οι συχνές, σχεδόν καθημερινές, επιθετικές δηλώσεις και προκλήσεις της Τουρκίας σε Αιγαίο και Κύπρο αποτελούν έκφραση ενός συστηματικού σχεδίου της τουρκικής διπλωματίας. Ο Ερντογάν, έχοντας πλήρη συναίσθηση της υποχωρητικότητας της ελληνικής πλευράς και των οικονομικών αδιεξόδων της χώρας, επιχειρεί, όχι απλά να στείλει μηνύματα αδιαλλαξίας, αλλά να δημιουργήσει τετελεσμένα και να πετύχει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη για τη χώρα του σε μια ταραγμένη και ασταθή περίοδο. Στην πολιτική του, πολλές φορές ακραία και εμπρηστική, υπολογίζει τους τριγμούς του παγκόσμιου συστήματος μετά την εκλογή Τραμπ σε αυτή την πρώτη μεταβατική περίοδο, αλλά και τους σημαντικούς πονοκεφάλους των μεγάλων κέντρων της Ε.Ε.
Ασκεί πολιτική σε πολλαπλά επίπεδα με πολλαπλούς στόχους. Ανοίγει μέτωπα και κάνει οπισθοχωρήσεις διατηρώντας στο ακέραιο τις βασικές στρατηγικές επιδιώξεις της πολιτικής του.
Δηλώνει, επιχειρώντας να αναδειχθεί σε ηγέτη του διάσπαρτου σουνιτισμού, ότι στόχος της παρουσίας του τουρκικού στρατού στη Συρία είναι η ανατροπή του Άσαντ παρά τις περί του αντιθέτου δεσμεύσεις του σε Ρωσία και Ιράν. Οι δηλώσεις αυτές προκαλούν την ανησυχία της Ρωσίας και ακολουθεί τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ρώσο πρόεδρο με άγνωστο περιεχόμενο αλλά «καθησυχαστικές» δηλώσεις και από τις δύο πλευρές.
Κατηγορεί τις ΗΠΑ ως υπεύθυνες για το στρατιωτικό πραξικόπημα του Ιούλη και ρίχνει γέφυρες στον νέο πρόεδρο Τραμπ και το στρατιωτικό – βιομηχανικό σύμπλεγμα της χώρας με μια κολοσσιαία στρατιωτική παραγγελία αναζητώντας «ειδική συμπεριφορά» ως η μεγάλη δύναμη της περιοχής.
Εκβιάζει την Ε.Ε. αξιοποιώντας τα 3 εκατομμύρια πρόσφυγες που βρίσκονται στην Τουρκία ως ισχυρό γεωπολιτικό όπλο γνωρίζοντας ότι η «απελευθέρωσή» τους θα πρόσθετε αξεπέραστα προβλήματα στην ήδη υπάρχουσα πολιτική αναταραχή που επικρατεί στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.
Αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάννης και το σημερινό συνοριακό καθεστώς με όλες τις γειτονικές χώρες, διακηρύσσοντας ότι η Τουρκία δεν χωρά στα σημερινά της εδάφη.
Ειδικά απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο απειλεί με προσάρτηση του κατεχόμενου τμήματος του νησιού και παράλληλα αμφισβητεί την κυριότητα ελληνικών νησιών και συνολικά τα σύνορα στο Αιγαίο.
Αυτή η πολιτική συνεχούς και αυξανόμενης έντασης ούτε τυχαία είναι ούτε προϊόν εσωτερικής κατανάλωσης, όπως πολλοί θέλουν να νομίζουν.
Αποτελεί κλιμάκωση ενός μακρόχρονου σχεδιασμού ολόκληρου του πολιτικού συστήματος της Τουρκίας που σήμερα ξεδιπλώνεται κλιμακωτά θεωρώντας τη στιγμή κατάλληλη για την επίτευξη στρατηγικών επιδιώξεων. Είναι αυτό που αναγορεύει την Τουρκία, και τον Ερντογάν, σε δύναμη ικανή να ανατινάξει την ειρήνη σε ολόκληρη την περιοχή.
Σε αφασία το πολιτικό σύστημα
Ο συστημικός ελληνικός πολιτικός κόσμος ούτε θέλει ούτε μπορεί να δει τους κινδύνους που συνιστά ο τουρκικός επεκτατισμός. Οι επικοινωνιακές συνεδριάσεις της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής που επιχείρησε να στήσει ο Καμμένος στο Καστελόριζο, ακριβώς το αδιέξοδο και την αμηχανία τους αναδεικνύει. Μάλιστα για σήμερα η Τουρκία δέσμευσε περιοχή που περιλαμβάνει και το Καστελόριζο για να πραγματοποιήσει άσκηση πολεμικού πλοίου με υποβρύχια συσκευή.
Με ανακούφιση, όλες οι πτέρυγές του, ανέθεσαν τη φύλαξη του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ αδιαφορώντας αν το επιχειρησιακό σχέδιο της νατοϊκής αρμάδας καθορίστηκε από τις τουρκικές αξιώσεις στο Αιγαίο. Όλοι μαζί έχουν αποδεχθεί στην πράξη τη διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό, σύμφωνα με τις επιταγές των ΗΠΑ, και το γκριζάρισμα των συνόρων ελπίζοντας και εκλιπαρώντας ο δυτικός παράγοντας να συγκρατήσει τον τουρκικό επεκτατισμό και έτσι να αποφευχθεί μια επίσημη, νομική (de jure) διατύπωση όσων έχουν επιβληθεί στη πράξη.
Το υπουργείο Εξωτερικών σιωπά εκκωφαντικά μπροστά στην αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης και την τουρκική επιθετικότητα. Αρκείται σε τυπικές διπλωματικές δηλώσεις και πεισματικά αρνείται να αξιοποιήσει νομικά και διπλωματικά όπλα καταδίκης του τουρκικού επεκτατισμού σε διεθνείς οργανισμούς. Αρνείται διπλωματικές πρωτοβουλίες σε διμερές επίπεδο με χώρες που υφίστανται τις συνέπειες ή γίνονται αποδέκτες της τουρκικής επιθετικότητας. Καθησυχάζει και καθησυχάζεται με την εκτίμηση ότι οι δηλώσεις Ερντογάν γίνονται για «εσωτερική κατανάλωση» και δεν συνιστούν κίνδυνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την πρόσφατη επίσκεψη Ομπάμα κανένας εκπρόσωπος του πολιτικού κόσμου δεν έθεσε το θέμα των κινδύνων που ελλοχεύουν για την ειρήνη στην περιοχή ως συνέπεια των σχεδιασμών της Τουρκίας.
Σε αυτό το πνεύμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Π. Παυλόπουλος σε ομιλία του στα Χανιά, όπου βρέθηκε για την επέτειο της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα, αφού κατήγγειλε τις τουρκικές προκλήσεις κατέληξε λέγοντας: «… όλες αυτές οι αμφισβητήσεις θα έχουν αυτήν την απάντηση και όποια άλλη χρειαστεί. Πολλώ μάλλον όταν η Συνθήκη της Λωζάννης καθορίζει και τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Άρα οι προκλήσεις αυτές αφορούν και την Ε.Ε. Είναι προκλήσεις εναντίον της με ό,τι αυτό συνεπάγεται».
Εκείνο που ξέχασε να εξηγήσει ο πρόεδρος είναι γιατί οι ιθύνοντες της Ε.Ε,, σιωπούν για όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο και γιατί επιβάλλουν τη μετατροπή των νησιών σε φυλακές τεράστιων πληθυσμών προσφύγων και μεταναστών αφήνοντας ανοικτές πληγές στο παρόν και το μέλλον τους. Εκείνο που ξέχασε να εξηγήσει είναι γιατί η Ε.Ε φρόντισε να θωρακιστεί έναντι των τουρκικών εκβιασμών ορθώνοντας τείχη στα σύνορα μεταξύ των χωρών της και μετέτρεψε σε ευρωπαϊκά σύνορα τα όρια της Αλβανίας, της Βουλγαρίας και των Σκοπίων. Πολύ περισσότερο δεν εξηγεί γιατί η Ε.Ε ανέχεται τη συνέχιση της στρατιωτικής κατοχής εδαφών της Κύπρου, χώρας μέλους της Ε.Ε., και προτείνει με έμφαση να συνεχιστεί το καθεστώς εγγυήσεων στο νησί.
Γιατί σιωπά η Αριστερά;
Αν η στάση του επίσημου συστημικού πολιτικού κόσμου μπορεί να ερμηνευθεί, η σιωπή και μερικές φορές ο «αυτισμός» των ηγεσιών όλων των πτερύγων της Αριστεράς δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί.
Υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα που απαιτούν απαντήσεις.
– Υπάρχει, ναι ή όχι, κλιμάκωση του τουρκικού επεκτατισμού στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο;
– Υπάρχει κίνδυνος, ως απόρροια της τουρκικής επιθετικότητας, για την ειρήνη σε ολόκληρη την περιοχή που αφορά άμεσα την τύχη και το μέλλον των λαών της ή πρόκειται για μια ουδέτερη και ανούσια «αντιπαράθεση δύο αστικών τάξεων»;
– Αν πρόκειται για ένα απλό «μοίρασμα της αγοράς» γιατί, παρά τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει σχετικά, η Τουρκία θέτει θέμα συνόρων και άμεσης πρόσβασης σε ενεργειακές πηγές σε όλη την περιοχή;
– Αν οι δηλώσεις Ερντογάν γίνονται για εσωτερική κατανάλωση γιατί αυτό τον καθιστά λιγότερο επικίνδυνο για την ειρήνη; Δεν υπάρχουν πόλεμοι που ξεκίνησαν για «εσωτερικούς λόγους»;
– Υπάρχει θέμα με την τεράστια συσσώρευση προσφύγων και μεταναστών στα νησιά του Αιγαίου ή όχι; Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους αναμφισβήτητα γεννούν λόγους εκρήξεων και εξεγέρσεων. Γιατί είναι «χρυσαυγιτισμός» οι διαμαρτυρίες των κατοίκων που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των άθλιων συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων;
– Είναι οι προσφυγικές ροές απλά θέμα ανθρωπισμού ή έχουν μετατραπεί σε γεωπολιτικό όπλο της Τουρκίας (και της Ε.Ε) σε βάρος μιας χώρας ήδη κατεστραμμένης από 6 χρόνια μνημονίων;
– Υπάρχει θέμα κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου με την παρουσία στην περιοχή της νατοϊκής αρμάδας και της Frontex; Υπάρχει θέμα αλλοίωσης της δημογραφικής τους σύνθεσης και της καθημερινής ζωής σε αυτά με τα σχέδια δημιουργίας «κωμοπόλεων» μόνιμης εγκατάστασης προσφύγων που επιβάλει η Ε.Ε. και προωθεί η κυβέρνηση;
– Πρέπει να υποστηριχθεί το αίτημα για άμεσο κλείσιμο των hotspots και των μόνιμων «κέντρων φιλοξενίας» στα νησιά και άμεση μεταφορά των προσφύγων στην ηπειρωτική χώρα με διασφάλιση των όρων διαβίωσής τους;
Το εκρηκτικό κλίμα που δημιουργείται στα νησιά του Αιγαίου, οι δικαιολογημένες ανησυχίες των κατοίκων των νησιών και των ακριτικών περιοχών δεν μπορούν να μην αφορούν την Αριστερά και κάθε προοδευτικό, σκεπτόμενο πολίτη. Δεν μπορεί οι υπαρκτές και δικαιολογημένες ανησυχίες να χαρακτηρίζονται «ρατσισμός και ξενοφοβία». Όχι μόνο γιατί έτσι χαρίζονται μεγάλα τμήματα των πολιτών της χώρας στη ναζιστική Χρυσή Αυγή, αλλά κυρίως γιατί αναδεικνύεται μια Αριστερά ανίκανη να σκεφτεί και να χαράξει πολιτική, όρος αναγκαίος για την υπέρβαση της ανυποληψίας στην οποία έχει περιέλθει και κυρίως για τη διέξοδο του λαού και της χώρας.
Οι τούρκικες προκλήσεις της εβδομάδας
Μέτα τις γνωστές δηλώσεις Ερντογάν που αμφισβητεί την ισχύ της Συνθήκης της Λωζάννης και επιβάλλει το γκριζάρισμα του Αιγαίου είχαμε κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων με νέες εμπρηστικές δηλώσεις. Σταχυολογούμε τις πιο σοβαρές.
7η Σύνοδος Κορυφής του Βοσπόρου
Ο πρόεδρος της Τουρκίας μιλώντας στην 7η Σύνοδο κορυφής του Βοσπόρου δήλωσε σχετικά με την Κύπρο: «Χωρίς να ντρέπονται συμμετέχουν στις συνόδους της Ε.Ε. με σημαία που περιλαμβάνει ολόκληρη την Κύπρο. Δεν μπορείτε να έχετε τέτοια σημαία … Εσείς είστε η ελληνοκυπριακή διοίκηση νότιας Κύπρου. Στο Βορρά υπάρχει τουρκική δημοκρατία, αυτό θα το βλέπετε. Είναι αγένεια. Έτσι ή αλλιώς αυτό θα το καταλάβουν και θα το μάθουν».
Ίμια
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου σε άρθρο του στην Milliyet θέτει θέμα για τα Ίμια: «Δεν υπάρχει καμία αλλαγή στην πολιτική της χώρας μας ως προς τις βραχονησίδες των Ιμίων. Τα Ίμια είναι τουρκικό έδαφος. Κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων του AKP δεν υπήρξε καμία αλλαγή ως προς το νομικό και de facto καθεστώς στο Αιγαίο».
Διεκδικήσεις σε 18 νησιά του Αιγαίου
Ο επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (Κεμαλιστές) CHP Κεμάλ Κιλισντάρογλου: «Σε 18 νησιά κυματίζει η ελληνική σημαία. Αυτά τα νησιά ανήκουν σε εμάς. Είναι σε κατάσταση κατοχής. (…) Και τώρα ρωτάω…. Θα πάρεις πίσω τα 18 νησιά ή δεν θα τα πάρεις; Είσαι εθνικιστής ή δεν είσαι;»
Σήμερα δεσμεύουν και το Καστελόριζο για άσκηση
Σύμφωνα με την NAVTEX 785/16 που εξέδωσαν χτες το μεσημέρι η Τουρκία, σήμερα δεσμεύουν περιοχή που περιλαμβάνει και το Καστελόριζο(!) για άσκηση πολεμικού πλοίου με υποβρύχια συσκευή. Μάλιστα, αναφέρουν ότι τα πλοία που θέλουν να προσεγγίσουν το νησί, θα πρέπει να ειδοποιούν.
