Αυτονόητο θα σκεφτεί κάποιος, ένας σοβαρός επενδυτής θέλει να έχει το λιγότερο δυνατόν βαθμό κινδύνου για να επενδύσει τα χρήματα του. Οι επενδυτές-εντολείς της κυβέρνησης θέλουν λοιπόν σίγουρο κέρδος, με μεγάλη απόδοση και χωρίς ανταγωνισμό. Και φυσικά η κυβέρνηση, υπακούει, και υπακούει ρητά. Γιατί όταν παίρνεις την απόφαση να πουλήσεις μια κερδοφόρο επιχείρηση, πόσο μάλλον ένα μονοπώλιο, δύο πράγματα πρέπει να συμβαίνουν. Ή παραδέχεσαι ότι είσαι ανίκανος να διαχειριστείς την επιχείρηση σου (γεγονός άτοπο, μιας και τα κέρδη της σε επιβραβεύουν) ή κάποιος σε πιέζει για να το κάνεις.
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την εμμονή της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει το νερό της Θεσσαλονίκης; Τι άλλο θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς; Και για να προλάβουμε τους «ειδικούς οικονομολόγους, συμβούλους, και πάσης φύσεως φωστήρες» που μιλάει για ανάπτυξη, ας μιλήσουμε για τα κέρδη της ΕΥΑΘ τα τελευταία χρόνια.
Καθαρά κέρδη πενταετίας 2006-2010: 64.290.000 ευρώ!
Όταν το 2009 η τότε Κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας αποφάσισε να ιδιωτικοποιήσει την ΕΥΑΘ, ειδικοί εκτιμούσαν την αξία πώλησης μαζί με την παραχώρηση του management, γύρω στα 100.000.000 ευρώ… Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Αν μάλιστα παραδειγματιστούμε και από ανάλογες ιδιωτικοποιήσεις του εξωτερικού με συμβόλαια παραχώρησης 25, 30 ή και περισσοτέρων ετών, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι το κράτος ουσιαστικά χαρίζει, και δεν ιδιωτικοποιεί απλώς.
Η τότε αντιπολίτευση και σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μιλούσε για ξεπούλημα ενός μονοπωλίου μιας από τις λίγες κερδοφόρες ΔΕΚΟ που φέρνει λεφτά στο κράτος.
Για πια ανάπτυξη λοιπόν μιλάνε; Μήπως για την «ανάπτυξη» που γνώρισαν άλλες κρατικές εταιρείες (βλέπε ΕΛΒΟ) όπου κρατικοδίαιτοι επενδυτές τις έχουν φέρει στα πρόθυρα του κλεισίματος; Αλήθεια πως γίνεται η χώρα με τις μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες στην Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει προβληματική, τη μοναδική εταιρία παραγωγής αμυντικών συστημάτων;
Σήμερα λοιπόν στο όνομα της ανάπτυξης, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να χαρίσει σίγουρα κέρδη σε επιχειρηματίες. Σε μια εποχή που όλοι μιλούν για επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα, η κυβέρνηση καλεί τους ιδιώτες να επενδύσουν- κερδίσουν από το δημόσιο αγαθό που λέγεται νερό. Και για να κάνει το πακέτο ακόμη πιο ελκυστικό, προσφέρει στον πελάτη προσωπικό μειωμένο στα όρια λειτουργίας της εταιρείας, με μειωμένες μάλιστα αποδοχές σχεδόν κατά 20%, από τις περικοπές μισθών που η κυβέρνηση αποφάσισε, δεν κάνει προσλήψεις παρά προωθεί το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο με «ενοικιαζόμενους» εργαζόμενους και προσλήψεις μέσω θυγατρικής εταιρίας (τι απέγινε εκείνη η περίφημη κατάργηση εταιρειών του δημοσίου που δε χρειάζονται;), ώστε ο ιδιώτης να τα βρει όλα έτοιμα για την σίγουρη κερδοφορία του, περάστε κόσμε, το αφεντικό τρελάθηκε!
Η ΕΥΑΘ είναι μια εταιρία η οποία αν οι κυβερνώντες αντιμετώπιζαν πραγματικά με σοβαρότητα, θα μπορούσε να ήταν πρότυπο καινοτομίας και εξωστρέφειας, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας σε συναφείς επιχειρήσεις και ιδιώτες συνεργάτες της. Η ΕΥΑΘ μπορεί να αναπτυχθεί σε τομείς όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, διαχείριση λυμάτων -από την συλλογή τους μέχρι και την διάθεση τους σε εδαφοκαλλιέργειες-, να γίνει πρωτοπόρος στον τομέα της και όχι να ακολουθεί απλά τις εξελίξεις, να προάγει την καινοτομία δημιουργώντας μοντέλα λειτουργίας και τεχνογνωσίας τα οποία θα εξάγει συμβάλλοντας τοπικά και συνολικά στην αντιμετώπιση της ανεργίας, στην επιχειρηματικότητα, στην έρευνα, στην ανάπτυξη.
Αντ’ αυτού, η ΕΥΑΘ χαρίζεται, μια εταιρία που σε πέντε χρόνια «έπιασε» την αξία πώλησης της, θεωρείται ανίκανη να αξιοποιηθεί περαιτέρω, χαρίζεται γιατί κάποιοι δεν μπορούν και δεν θέλουν να δουν πέρα από τη μύτη τους, χαρίζεται γιατί αντί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο κατά της κρίσης ξεπουλιέται στο όνομα της, χαρίζεται γιατί κάποιοι είναι αγκυλωμένοι σε πρακτικές που μάθανε παπαγαλία, χαρίζεται γιατί σε κάποιους βόλευε μόνο προεκλογικά για λόγους ψηφοθηρίας…
Η ΕΥΑΘ αντιμετωπίζεται σαν την κότα που έκανε τα χρυσά αυγά, μόνο που δεν έφταιγε το καημένο το πτηνό για ότι έπαθε, αλλά ο ανεγκέφαλος ιδιοκτήτης της…
