Είχε δυνατότητες η Ελλάδα να πάει καλύτερα; Είχε, αλλά θα έπρεπε και όλοι οι θεοί του Ολύμπου να είναι μαζί της ή τουλάχιστον να μην της βάζουν τρικλοποδιές. Αλλά αυτοί, ακόμα κι αν όλοι συμφωνούσαν μεταξύ τους, πράγμα όχι πιθανό με βάση όσα έχουμε διαβάσει, δεν υπήρχαν πια στη ζωή του τόπου παρά μόνο σαν μυθικά πρόσωπα, αγάλματα και φιγούρες σε αγγεία.
Έπρεπε, λοιπόν, να τα καταφέρουμε μόνοι μας, οι Έλληνες, κόντρα όχι σε φανταστικούς θεούς, αλλά σε τέρατα με πραγματική δύναμη που είχαν -και έχουν- τη μορφή κρατών, κυβερνήσεων και ατόμων που επεμβαίνουν αυταρχικά και εξουσιάζουν τους άλλους, τους λιγότερο ισχυρούς, χρησιμοποιώντας εκτός από όπλα, δέλεαρ και πανουργία, εντόπιους συνεργούς που κατά την πολιτική ορολογία ονομάζονται ξενόδουλοι, δωσίλογοι, πράκτορες και λακέδες της ξενοκρατίας.
Αυτές ήταν και παραμένουν οι μεγάλες ανίκητες πληγές του τόπου. Και των άλλων τόπων, χωρών και λαών, επίσης.
Η επανάσταση του 1821 ήταν ένα πολύ μεγάλο γεγονός όχι μόνο για τον ελληνικό πληθυσμό. Ήταν μεγάλο για τα Βαλκάνια, ήταν μεγάλο και για τον κόσμο όλο καθώς ήταν πρωτοποριακό στη σύλληψη και την εκτέλεσή του. Ενώ η αποικιοκρατία ήταν στα φόρτε της, δεν είχαν ακόμα ξεκινήσει συνειδητά και οργανωμένα οι λαοί να αντιδρούν, να αντιστέκονται και, πολύ περισσότερο, να διεκδικούν τη δημιουργία ανεξάρτητων κρατών, κάτι που φαινόταν σχεδόν ουτοπικό. Σε μία εποχή που οι ανταγωνιστικές μεταξύ τους μεγάλες δυνάμεις συμφωνούσαν και συντονίζονταν, με μεγάλο πρωθιερέα τον Αυστριακό Μέτερνιχ, στο να αποτρέψουν την εκδήλωση αυτονομιστικών κινημάτων ακόμα κι αν στρέφονταν κατά των εχθρών τους με το φόβο ότι τέτοιου είδους εξεγέρσεις θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν αντίστοιχα επαναστατικά κινήματα στις δικές τους αποικίες, ακόμα και μέσα στις ίδιες τις μητροπόλεις.
Η Ελλάδα έγινε κράτος παρά τη θέληση των μεγάλων δυνάμεων, συγκυριακά, αρκετές δεκαετίες πριν από την ίδρυση των σημαντικότερων κρατών της Ευρώπης, όπως της Γερμανίας και της Ιταλίας που συγκροτήθηκαν 40 χρόνια αργότερα, αλλά και των περισσότερων κρατών του κόσμου!
Το 1945, μόνο 51 ήταν τα κράτη που συμμετείχαν στην ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών! Τα υπόλοιπα 142 που είναι σήμερα επίσης μέλη του, αρχίζουν να ιδρύονται και να αναγνωρίζονται απ’ αυτό το χρονικό σημείο και μετά, 115 χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους! Οπότε μπορεί να καταλάβει κανείς πόσο αρνητικοί και εχθρικοί είναι οι ηγεμόνες των ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών όλα αυτά τα χρόνια για την ίδρυση ανεξάρτητων ή ημιανεξάρτητων κρατών.
Η περίπτωση του Ρήγα Φεραίου επιβεβαιώνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο αυτή τη διαπίστωση καθώς ο Ρήγας δεν συλλαμβάνεται από τους Οθωμανούς εναντίον των οποίων συνωμοτεί, αλλά από τους Αυστριακούς που τον παραδίδουν για εκτέλεση στους Οθωμανούς που είναι εχθροί τους! Εξίσου επιβεβαιωτική είναι και η μακρόχρονη εξοντωτική φυλάκιση του Αλέξανδρου Υψηλάντη από τους Αυστριακούς με μοναδικό του «έγκλημα» την εξέγερση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αλλά το γεγονός με την ακόμα μεγαλύτερη επίδραση στην εξέλιξη της Επανάστασης είναι η δολοφονία του Καποδίστρια, απολύτως επιθυμητή από τους Άγγλους και τους Γάλλους, και η ωμή εγκατάσταση της ξενοκρατίας με τους Βαυαρούς αρχικά και τους υπόλοιπους αποικιοκράτες στη συνέχεια, μέχρι σήμερα.
Υποτέλεια στο μεδούλι
Μέσα σ’ αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, λειτούργησε έκτοτε το ελληνικό κράτος. Μία από τις δραστικότερες διαχρονικές συνέπειες της ξενοκρατίας αποικιακού τύπου είναι ότι εμποτίστηκε μεθοδικά και ρίζωσε βαθιά η κουλτούρα της υποτέλειας από την οποία πάσχει διαχρονικά η πολιτεία των Ελλήνων. Υποτέλεια που διείσδυσε στους ιστούς, τα κύτταρα και το νευρικό σύστημα αφενός της άρχουσας τάξης κυρίως, που ήταν εξ αρχής ο βασικός φορέας και εφαρμοστής των εντολών και των οδηγιών των εποπτευουσών δυνάμεων και αφετέρου όχι αμελητέας μερίδας των άλλων κοινωνικών στρωμάτων που, ακόμα και ενάντια στα συμφέροντά τους, ευθυγραμμίζονται ή απλά επηρεάζονται σε κάποιο βαθμό από την ξενόφερτη κουλτούρα την οποία συνειδητά ή ασυνείδητα υιοθετούν.
Αυτό το υποτελές στον πυρήνα του μόρφωμα, άλλοτε στις ακραίες και άλλοτε στις πιο μετριοπαθείς εκδοχές του, αντιμετώπιζε πάντα με υπεροψία και συχνά με φόβο και περιφρόνηση τα λαϊκά στρώματα, αλλά και με καχυποψία και αντιπάθεια τους διανοούμενους που αντιστρατεύονταν με οποιοδήποτε τρόπο τις πολιτικές του και τις αντιλήψεις του.
Κι αυτοί οι παράγοντες επηρέασαν και καθόρισαν επί διακόσια χρόνια, με τις πλάτες και το «δάκτυλο» των ξένων, τις σχέσεις της άρχουσας τάξης με την κοινωνία.
Μόνιμη έγνοια των ξένων και των εντόπιων υποτακτικών ή -έστω- επιρροών τους, ήταν η αποτροπή της αυθεντικής εθνικής κυριαρχίας και της ουσιαστικής αυτοδιάθεσης και του εκδημοκρατισμού της πολιτείας με όλα τα παρεπόμενα που στηρίζουν τους δύο πυλώνες: αποτροπή της ισότητας, της ισονομίας, της δικαιοσύνης, της αυτοδιαχείρισης και των ίσων ευκαιριών. Για να επιτευχθεί αυτό χρησιμοποιήθηκαν όλα τα μέσα. Η καταστολή που ήταν πάντοτε το πιο εύκολο και προσιτό μέσο στην εξουσία, η παραπλάνηση, ο εκφοβισμός, η εξαγορά και η παρεμπόδιση κάθε εξισωτισμού, ουσιαστικής συμμετοχής και αξιοκρατίας. Με διχαστικές πολιτικές, η κοινωνία δεν χωριζόταν μόνο ταξικά, ανάλογα με το οικονομικό στάτους του καθενός, αλλά και κοινωνικά και πολιτισμικά, ακόμα και γεωγραφικά.
Εκ γενετής κακοδαιμονία
Στη θέση της αξιοκρατίας που αποτελεί για κάθε κοινωνία παράγοντα καθοριστικό για το επίπεδο της κουλτούρας της, την επάρκεια της διακυβέρνησης, το είδος της επιζητούμενης προόδου, το βαθμό της εθνικής ανεξαρτησίας, το εύρος των δικαιωμάτων και την ποιότητα της ζωής, η άρχουσα τάξη επέλεξε και εφάρμοσε το πελατειακό σύστημα που βασίζεται στο ρουσφέτι, το «μέσον» και την κάθε είδους, πολιτική ή άλλη, «κουμπαριά», δηλαδή την εξάρτηση του πολίτη από τους κρατούντες. Κι αυτό, ενθαρρύνοντας και καθιερώνοντας την αναξιοκρατία, αποδείχτηκε ότι είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα χειραγώγησης και ελέγχου της κοινωνίας.
Υποτέλεια στους ξένους κηδεμόνες, εξαπάτηση και εξαγορά, αναξιοκρατία και πελατειακές σχέσεις, εκφοβισμός και καταστολή, αποκλεισμός και εξοστρακισμός, χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον, μεμονωμένα και αθροιστικά, σε πολλές παραλλαγές, μεθοδικά και επίμονα για να μην θιχτεί η ξενοκρατία και να μην κλονιστεί η καθεστηκυία τάξη.
Σε όλη την πορεία του ελληνικού κράτους δεσπόζει αυτή η κακοφορμισμένη δισυπόστατη κατάσταση, η οποία εξυπηρετεί την άρχουσα τάξη γιατί με αυτήν μπορεί και κυβερνάει και εκμεταλλεύεται το ανθρώπινο δυναμικό λεηλατώντας τον δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο.
Γι’ αυτούς τους λόγους, η Ελλάδα δεν μπορεί να απογειωθεί. Όχι γιατί είναι κατώτερος ο λαός της ούτε γιατί δεν έχει ιστορικό βάθος ούτε επειδή υστερεί η χώρα σε φυσικό πλούτο ή γεωγραφική τοποθεσία. Παραμένει καθηλωμένη γιατί οι αποικιοκρατικές δυνάμεις την έχουν τοποθετήσει στην κατηγορία του δορυφόρου τους και γιατί η εντόπια άρχουσα τάξη έχει «κόφτη» και δεν αφήνει την κοινωνία να εκδηλώσει όλα της τα προσόντα, όλα της τα ταλέντα κι όλες της τις δυνάμεις. Αυτό το δίπολο εμποδίζει τον ελληνικό λαό, άλλοτε με «δώρα» και προσεταιρισμό, άλλοτε με διώξεις πάσης φύσεως κι άλλοτε με το συνδυασμό τους, να εργαστεί και να προκόψει όπως του αξίζει.
Γι’ αυτό κάθε προσπάθεια πραγματικής αυτοδιάθεσης και προόδου εκτροχιάστηκε σκόπιμα και χτυπήθηκε βίαια. Αυτή η εκ γενετής «κακοδαιμονία» εξηγεί γιατί το ελληνικό κράτος είναι τελευταίο σε επιδόσεις σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πρώτοι στα χειρότερα
Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια σηματοδοτεί την εκτροπή του νεοσύστατου ελληνικού κράτους σε ξενοκρατία με βασιλεία, χωρίς ανεξαρτησία και δημοκρατία. Η Βαυαροκρατία με Γερμανό βασιλιά, γερμανικό στρατό, γερμανική νομοθεσία και γερμανική κουλτούρα περιορίζει στο ελάχιστο κάθε ελληνική συμμετοχή και αχρηστεύει το καλύτερο δυναμικό, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων της Διασποράς που συνέλαβαν και οργάνωσαν την ιδέα της Επανάστασης. Την Βαυαροκρατία διαδέχεται η Αγγλοκρατία και μετά από τη σύντομη περίοδο της γερμανικής κατοχής την διαδέχεται η Αμερικανοκρατία που διαρκεί μέχρι σήμερα. Η βασιλεία καταργείται το 1974, ύστερα από 141 χρόνια.
Στο μεγαλύτερο μέρος αυτού του διαστήματος η Ελλάδα παραμένει σταθερά ανάμεσα στις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης. Σήμερα, με βάση το πραγματικό κατά κεφαλήν εισόδημα η Ελλάδα είναι στην προτελευταία 27η θέση μεταξύ των 28 κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πτωτική τάση (Eurostat 2025).
Αντιθέτως, η Ελλάδα είναι πρώτη στη λίστα σε χρεοκοπίες, επτά συνολικά και μάλλον πρώτη και σε στρατιωτικά πραξικοπήματα, 21 συνολικά εκ των οποίων 13 πετυχημένα και 8 αποτυχημένα! Με δεδομένο ότι η τελευταία κατάληψη της εξουσίας από στρατιωτικούς λήγει το 1974, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο διαρκώς ενεργή είναι από την ίδρυση του κράτους η ανάμειξη των στρατιωτικών, όχι ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου, στη διακυβέρνηση της χώρας. Η διαπλοκή πολιτικών-στρατιωτικών είναι κοκτέιλ αποτυχίας.
Εκτός από τις χρεοκοπίες και τα πραξικοπήματα, η Ελλάδα γονατίζει κι από τους πολέμους.Στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, ο ελληνικός στρατός υποχωρεί με 672 νεκρούς, 2.823 τραυματίες, 253 αιχμάλωτους και γενική αποδιοργάνωση του κράτους. Με ξένη παρέμβαση αποτρέπεται η κατάληψη της Αθήνας!
Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912-13) χάρη στη συμμαχία με Σερβία-Μαυροβούνιο-Βουλγαρία που στον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διαθέσανε το 85% του στρατού και το 88% των πυροβόλων που χρησιμοποιήθηκαν, προσθέτει στην Ελλάδα δύο εκατομμύρια ανθρώπους και διπλασιάζει το εμβαδόν της, αλλά αυτό αντί να βάλει τον Ελληνισμό σε μια σημαντική επανεκκίνηση και ανάταση τον οδηγεί σε μία πελώρια κρίση μεγάλης διάρκειας που καταλήγει στη μεγαλύτερη εθνική καταστροφή στην ιστορία του, τη Μικρασιατική. Ταυτόχρονα συμβαίνει ο εξωγενής Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και ο ενδογενής Εθνικός Διχασμός που όχι μόνο εμποδίζουν την αξιοποίηση των προηγούμενων κερδών, αλλά με την νοοτροπία του τζογαδόρου και ταυτόχρονα του εξαρτημένου από τις ανταγωνιστικές μεγάλες δυνάμεις που υποθάλπουν το Διχασμό, επιβάλλεται νέος αποκλεισμός της Ελλάδας το 1916-17 από τους στόλους των Άγγλων και Γάλλων για να εκβιαστεί η συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με την Entente. Ο προηγούμενος αποκλεισμός είχε γίνει το 1854 επειδή ο Όθωνας αρνήθηκε να συμμετάσχει στον πόλεμο Αγγλίας, Γαλλίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά των Ρώσων στην Κριμαία!
Παρ’ όλη την εκβιαστική και ταπεινωτική συμπεριφορά των συμμάχων μας απέναντι στο κράτος που οι ίδιοι είχαν στήσει, η ελληνική πολιτεία εκστρατεύει με 25.000 άντρες στη Μεσημβρινή Ρωσία για να πολεμήσει το 1919 εναντίον της ρώσικης επανάστασης στο πλευρό των Γάλλων, υπονομεύοντας θανάσιμα τον Ελληνισμό στη Ρωσία!
Ελληνική Τριλογία
Συνεχόμενα, μετά την αιματηρή αποχώρηση του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος από τη Μαύρη Θάλασσα, η Ελλάδα εκστρατεύει με 300.000 στρατιώτες στη Μικρά Ασία εντελώς εκτεθειμένη στις μηχανορραφίες των συμμάχων της που θα την πουλήσουν πριν λαλήσει τρις. Κι έτσι συντελείται η Μικρασιατική Τραγωδία με τη σφαγή και τον αφανισμό της καρδιάς του Ελληνισμού, που αλλάζει τελεσίδικα την ιστορική φύση και τον χαρακτήρα του Ελληνισμού. Η οικουμενικότητα του Ελληνισμού, πολιτισμική και γεωγραφική, δέχεται τη χαριστική βολή και αντικαθίσταται από την ιδεολογία του υποτελούς κρατιδίου που έκτοτε διαπνέει την ελληνική άρχουσα τάξη.
Σε όλο το Μεσοπόλεμο, με τη χώρα καταχρεωμένη και πληγωμένη, η πολιτική ζωή δεν είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Ο Διχασμός παραμένει κυρίαρχος, η διοίκηση είναι ασταθής, οι συγκρούσεις αιχμηρές και συνεχείς, τα πραξικοπήματα αναμενόμενα, οι διώξεις των αντιφρονούντων με δολοφονίες, φυλακίσεις και εκτοπισμούς διαρκείς, ακόμα και ο «εθνάρχης» Βενιζέλος με πραξικόπημα προσπαθεί να κρατήσει την εξουσία. Άθλια κατάσταση που καταλήγει με την ενεργή ή παθητική συναίνεση των κομμάτων εξουσίας στη δικτατορία της 4ης Αυγούστου που με τον αγγλικής κοπής βασιλιά Γεώργιο Β΄ και τον φασιστικής ιδεολογίας πολιτικό Ιωάννη Μεταξά αποτελειώνουν την απολύτως ελαττωματική δημοκρατία.
Η Ελληνική Τραγωδία που δεν έχει ακόμα τελειώσει, με κορυφώσεις και μεσοδιαστήματα, γίνεται τριλογία στην επόμενη δεκαετία χάρη -και πάλι- στα «φιλικά και ανιδιοτελή» αισθήματα των Δυτικών εταίρων μας. Πρώτη η Ιταλία, που αυθαίρετα κατέχει τα Δωδεκάνησα, εισβάλει στην Ελλάδα. Ακολουθεί -με τη συνδρομή της Βουλγαρίας στο βορρά- η Γερμανία, που μας αναπολεί νοσταλγικά από την Βαυαροκρατία, έπονται οι Άγγλοι που διεκδικούν με ισάξια των Γερμανών βία την αποικία-Ελλάδα δολοφονώντας Έλληνες αγωνιστές, συμμάχους τους στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που μαίνεται ακόμα στην Ευρώπη και την Άπω Ανατολή, για να πάρουν τη σκυτάλη οι Αμερικάνοι που κληρονομούν από τους πτωχευμένους Βρετανούς τις αποικίες τους.
Μετά τη Μικρασιατική συντελείται η δεύτερη μεγάλη Καταστροφή του Ελληνισμού. Οι αγώνες του ελληνικού στρατού στην Πίνδο και του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του Δημοκρατικού Στρατού σε όλη την Ελλάδα, επί μία ολόκληρη σχεδόν δεκαετία, απέναντι στις τέσσερις μεγάλες δυνάμεις, Ιταλία, Γερμανία, Αγγλία και Αμερική, με ηρωικές πράξεις και θυσίες ανεπανάληπτες από την επανάσταση του ’21, δεν δικαιώνονται, για άλλη μια φορά. Οι ξένοι διορίζουν ξενόδουλους πολιτικούς που στηρίζονται σε δωσίλογους και συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων για να εξοντώσουν το καλύτερο εθνικό δυναμικό, τους πιο ανιδιοτελείς ανθρώπους, τους πιο θαρραλέους και πιο πατριώτες. Το επιλεγμένο πολιτικό προσωπικό, τρισάθλιο, πρωτοστατεί στο νέο εθνικό διχασμό και υπηρετεί δουλικά τους ξένους, διαδοχικά. Ο Μεταξάς, ο Τσακαλώτος, ο Παπανδρέου, ο Πλαστήρας και ο Παπάγος δεν διαφέρουν στην ξενοδουλεία, διαφέρουν μόνο στον εκάστοτε επικυρίαρχο.
Ανθελληνικά πογκρόμ
Οι καλύτεροι Έλληνες, εργάτες, αγρότες και διανοούμενοι εκτελούνται με συνοπτικές διαδικασίες, πρώτα με ιταλικές, βουλγαρικές και γερμανικές σφαίρες και μετά με αγγλικές και αμερικάνικες. Όσοι δεν θανατώνονται βασανίζονται στη Μακρόνησο, τη Γυάρο και τις φυλακές ή εκτοπίζονται στα φτωχά και απόμακρα νησιά ή γίνονται πρόσφυγες στις ανατολικές χώρες. Νεκροί, κρατούμενοι και πρόσφυγες μαζί με τα παιδιά τους, πέρα από τους εκατοντάδες χιλιάδες απολεσθέντες Έλληνες από βία και πείνα κι άλλες εκατοντάδες χιλιάδες με το στίγμα του κομμουνιστή διαγράφονται από τον εθνικό κορμό από το υποταγμένο στους εκάστοτε ξένους καθεστώς, από τη δωσιλογική κατοχική κυβέρνηση του Τσολάκογλου ως τη διορισμένη στο Κάιρο από τους Άγγλους κυβέρνηση του Παπανδρέου που δεν έχει κανένα λαϊκό έρεισμα.
Και στη δεκαετία του 1950, η τρομοκρατία και οι διώξεις είναι ποικίλες και μαζικές. Ακόμα και για να σπουδάσεις, να προσληφθείς στο δημόσιο, να βγάλεις διαβατήριο ή δίπλωμα οδήγησης αυτοκινήτου απαιτείται πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, δηλαδή πολιτική υποταγή στο με δημοκρατική επίφαση αυταρχικό καθεστώς που καθοδηγείται και ελέγχεται από τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα. Με αυτές τις μεθόδους αποκλείονται από την κοινωνική ζωή εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια, πολίτες που έχουν φάκελο στην Ασφάλεια ως αριστεροί ή ως συγγενείς και φίλοι αριστερών!
Αλλά η δεκαετία δεν εξαντλείται στην καταδίωξη κάθε προοδευτικής συνείδησης. Ξεσπάει το Κυπριακό, προς μεγάλη δυσαρέσκεια του πολιτικού προσωπικού και των Αμερικάνων που μόλις έχουν τακτοποιήσει την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ και έχουν εγκαινιάσει τη συμμαχία στέλνοντας 10.225 Ελληνόπουλα 8.765 χιλιόμετρα μακριά στην άγνωστη Κορέα∙ 760 επέστρεψαν σε φορεία και σε φέρετρα πολεμώντας τους Κορεάτες και τους Κινέζους που αγωνίζονταν να διώξουν τους εισβολείς Αμερικάνους και τους συμμάχους τους από την περιοχή τους. Διαδηλωτές στην Αθήνα υπέρ του κυπριακού λαού δολοφονούνται από την αστυνομία. Οι αντιδράσεις της κυβέρνησης και της πλειονότητας του συντηρητικού πολιτικού προσωπικού χλιαρές έως ανύπαρκτες για τις εκτελέσεις και τους απαγχονισμούς των Κυπρίων αγωνιστών και την εξορία του Μακαρίου στις Σεϋχέλλες, στον ινδικό ωκεανό! Μόνοι τους οι Κύπριοι εναντίον της βρετανικής αυτοκρατορίας που τους βγάζει τα νύχια με τανάλιες και τους καίει ζωντανούς στις κρυψώνες τους.
Ακόμα πιο χλιαρή η αντίδραση του πολιτικού κατεστημένου στο πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, που αποτελεί αφετηρία του ξεριζωμού τού από αιώνες Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης και ολοκληρώνεται με τις απελάσεις το 1964-65! Οι Αμερικάνοι συνιστούν αυτοσυγκράτηση για να μην διαταραχτεί η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, μέλος του οποίου έχει γίνει και η Τουρκία. Σημασία έχει να είναι συμπαγές το μέτωπο απέναντι στη σοβιετική «απειλή». Ποιος σκοτίζεται για 100.000 Έλληνες της Διασποράς και για ό,τι συμβολίζει και υπερασπίζεται η παρουσία τους στην Πόλη;
