Ο Κ. Μητσοτάκης πριν τα Χριστούγεννα είχε αναγγείλει καταιγίδα νομοσχεδίων-μεταρρυθμίσεων σε πολλούς τομείς. Μεταξύ τους υπήρχε και η πρόταση για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Στη συνέχεια φάνηκε ότι το μεταθέτει για μετά τις ευρωεκλογές συνεκτιμώντας αντιρρήσεις στους βουλευτές και σε ορισμένους υπουργούς καθώς και τις δημοσκοπικές μετρήσεις που έδειχναν ότι η κοινωνία είναι αρνητική για το γάμο και ιδιαίτερα για την τεκνοθεσία. Όμως, στη συνέχεια, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος στη συνέντευξη που έδωσε στην ΕΡΤ και στην ομοβροντία όλων των ΜΜΕ αποφάσισε να το φέρει αμέσως και εντός του Φεβρουαρίου να ψηφιστεί.
Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί το φέρνει ο Μητσοτάκης το νομοσχέδιο αυτό αφού είναι προφανές ότι θα έχει μια ορισμένη φθορά στους ψηφοφόρους της ΝΔ, δηλαδή κάποιο κόστος. Ο Μανώλης Κοττάκης το ερμηνεύει ως αποτέλεσμα «του κόμπλεξ του Μητσοτάκη να συναγωνιστεί την Κεντροαριστερά σε παρά φύσιν δικαιωματισμό, στην τροποποίηση του οικογενειακού δικαίου» (Εστία, 12/1/24). Η ερμηνεία αυτή χωλαίνει αρκετά και είναι μονομερής. Ο Κ. Μητσοτάκης με αυτές τις «μεταρρυθμίσεις» δίνει διαπιστευτήρια σε πιο μεγάλα και δυνατά (υπερεθνικά) κέντρα γιατί μόνο έτσι θα τύχει της στήριξής τους ή ακόμα μια πιθανή ενσωμάτωσή του σε αυτά (π.χ. μια θέση στην Ε.Ε., κάτι που συζητείται αρκετά παρά τις διαψεύσεις που κάνει ο ίδιος). Αυτό δικαιολογεί μια στάση που δεν υπολογίζει πολύ το «πολιτικό κόστος» εσωτερικά. Βέβαια μπορεί το κόστος να φανεί μεγαλύτερο από αυτό που υπολογίζει ο Κ. Μητσοτάκης και να θεωρεί φυσιολογικό. Όμως, μετά τη ρωγμή της δεύτερης Κυριακής των αυτοδιοικητικών εκλογών, έρχεται μια ακόμα σε ένα ευαίσθητο θέμα: Έτσι ο ίδιος δεν βάζει θέμα κομματικής πειθαρχίας, προτρέπει τους διαφωνούντες βουλευτές να επιλέξουν τη στάση της αποχής (!) ώστε να χρειάζονται λιγότεροι ψήφοι για την υπερψήφιση του νομοσχεδίου. Εδώ το 41% δεν φαίνεται αρκετό, ούτε λύνει το θέμα η αλαζονεία.
Στο σημείο αυτό ο Κ. Μητσοτάκης πρέπει να είχε και μια άλλη πληροφόρηση: ότι θα έπαιρνε ψήφους υπέρ του νομοσχεδίου αυτού από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Κάτι που δεν άργησε να επιβεβαιωθεί: Το ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι από καιρό είναι υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και ο Στ. Κασσελάκης, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρόταση νόμου πιο ούλτρα από αυτή του Μητσοτάκη (θέτοντας με έμφαση τη διάταξη για την παρένθετη μητρότητα) δηλώνει ότι θα ψηφίσει το νομοσχέδιο της Ν.Δ. και μάλιστα επιβάλλει κομματική πειθαρχία γιατί πρόκειται για «ανθρώπινα δικαιώματα». Στην πράξη δηλαδή τα τρία συστημικά κόμματα πάλι συνεργάζονται πάνω σε μια παγκοσμιοποιητική ευρωενωσιακή ατζέντα, όπως έκαναν συχνά και τακτικά από το 2015 μέχρι σήμερα. Κι όχι μόνο.
Το βήμα αυτό μοιάζει σαν μια πρόβα για επόμενες συναινέσεις σε πιο μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα που κυοφορούνται και όλα τα σημάδια δείχνουν ότι θα έρθουν μέχρι τον Ιούνιο. Εννοούμε φυσικά τα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό και άλλα τέτοια «δευτερεύοντα» ζητήματα.
Ο Κ. Μητσοτάκης (αλλά και όλοι όσοι ψηφίσουν το νομοσχέδιο) ξέρουν καλά ότι μετά τη ψήφιση του γάμου ανοίγει ο δρόμος και για την «παρένθετη μητέρα» αφού δεν πρέπει να υπάρχει καμία διάκριση στα «ανθρώπινα» δικαιώματα. Εδώ είχαμε ακούσει τον Στ. Κασσελάκη να μας αναγγέλλει ότι πρόκειται να αποκτήσει μαζί με τον σύζυγό του δύο αγόρια, που να έχουν το προσωπικό γενετικό υλικό του καθένα, και φυσικά με κύηση σε μια «παρένθετη» δηλαδή ενοικιαζόμενη μήτρα… Τρόποι πάντα υπάρχουν…
Προς το παρόν οι απλοί πολίτες μπορεί να βομβαρδίζονται με εικόνες ειδυλλιακών σχέσεων ομόφυλων ζευγαριών σε στιγμές ανέμελες με μικρά παιδιά…
